Όταν αναλύουμε μια κατάσταση, πέραν όλων των άλλων, θα πρέπει να έχουμε μια κεντρική άποψη με την οποία προσεγγίζουμε τα γεγονότα. Σήμερα η κεντρική άποψη ενός ολόκληρου κόσμου είναι η διατήρηση του αντι - ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Αυτή η στάση πηγάζει από τη φύση, την εικόνα, τις συμπεριφορές και τις πολιτικές θέσεις αυτού του κόμματος. Εννοείται πως η πολιτική γραμμή του αντι - ΣΥΡΙΖΑ μετώπου θα ακυρωθεί, αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποδυναμωθεί θεαματικά και ως εκ τούτου καταστεί πολιτικά ακίνδυνος. Αν πάψει να είναι εν δυνάμει κυβέρνηση. Ή αν, μέσω της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ ΚΙΝΑΛ—ΣΥΡΙΖΑ, αναγκασθεί να «συρθεί» σε πιο λογικές, πιο μετριοπαθείς, πιο παραγωγικές θέσεις και σε συμπεριφορές που θα απέχουν από τις σημερινές ακρότητες.
Ας το ξεκαθαρίσω. Το αντι - ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο συγκροτήθηκε όσο ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε και ήταν επιτακτική ανάγκη η απομάκρυνση του από την εξουσία. Και θα παραμείνει μέχρις ότου ηττηθεί στρατηγικά. Δηλαδή μέχρις ότου το ΚΙΝΑΛ ή όποιο άλλο σχήμα της Κεντροαριστεράς, σταθεί ικανό να αναδιατάξει τον υπάρχοντα, μεταξύ των δύο κομμάτων, συσχετισμό των δυνάμεων.
Ως γνωστόν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κόμμα εξουσίας κυρίως λόγω των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που απογοητευμένοι εγκατέλειψαν το κόμμα τους. Στη δε πολιτική δεν υπάρχει, στο επίπεδο των ψηφοφόρων, ούτε ευγνωμοσύνη ούτε αχαριστία. Υπάρχει μόνο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, το συμφέρον. Έτσι παίζεται αυτό το παιχνίδι παγκοσμίως.
Συνεπώς, το ζητούμενο είναι το ΚΙΝΑΛ να σταθεί ικανό να επαναπατρίσει τους παλιούς ψηφοφόρους του. Με τις προηγούμενες ηγεσίες του αυτό δεν κατέστη δυνατό. Μπορεί κάποιος από τους υποψήφιους ηγέτες του να το πετύχει; Και αν ναι, ποιος είναι αυτός;
Εννοείται πως δεν θα δώσω εγώ την απάντηση, ούτε καν περιγραφικά. Αυτό θα το αποφασίσουν οι φίλοι του ΚΙΝΑΛ. Όμως ας αναλογιστούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η πορεία της Ελλάδας, από το 2015 ως το 2019, αν ο Τσίπρας συγκυβερνούσε με τον Θεοδωράκη ή την κυρία Γεννηματά. Πόσες ακρότητες, πόσες γελοιότητες, πόσοι τυχοδιωκτισμοί θα είχαν αποφευχθεί. Ή αν στις πρώτες εκλογές του 2012 το ΠΑΣΟΚ ήταν δεύτερο κόμμα, όπως έδειχναν όλες οι δημοσκοπήσεις, μέχρι την καταστροφική προφυλάκιση του Τσοχατζόπουλου.
Συνεπώς, στον βαθμό που ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην κεντρική πολιτική σκηνή για να μείνει, το πρόβλημα είναι πώς θα «εξημερωθεί». Και αν βέβαια μπορεί να «εξημερωθεί». Η λύση βρίσκεται, όπως προανέφερα στην ανατροπή του μέχρι σήμερα συσχετισμού των δυνάμεων ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ, ώστε ο Α. Τσίπρας να συζητήσει για την «προοδευτική» συνεργασία από θέση αδυναμίας και όχι ισχύος.
Αυτή η εξέλιξη βασικά είναι θετική για την πολιτική ζωή του τόπου. Επί πλέον δεν θα πρέπει να ανησυχεί τη Νέα Δημοκρατία. Η μετακίνηση του ΚΙΝΑΛ προς πιο αριστερές θέσεις, της αφήνει σημαντικό χώρο για να καλύψει όλους του κεντροαριστερούς που διαφωνούν με αυτήν τη μετατόπιση του ΚΙΝΑΛ.
Χωρίς κραυγές, με ψυχρή ματιά, ας δούμε πρωτίστως τι συμφέρει στον τόπο και ακολούθως όσοι στηρίζουμε, μέχρι στιγμής, τη Νέα Δημοκρατία, τι συμφέρει στην παράταξη.
