Διακινείται η άποψη -την ακούω, για παράδειγμα, και από τον ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή- να πιέσουμε, όπως λένε, τις τράπεζες ώστε να δώσουν δάνεια πιο εύκολα.
Θέλω να είμαι δίκαιος: Το τραπεζικό σύστημα κινείται σαφώς γρηγορότερα απ’ ό,τι στο παρελθόν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΤΕΠΙΧ:
-στο ΤΕΠΙΧ Ι, εκταμιεύθηκαν δάνεια ύψους 200 εκατομμυρίων ευρώ σε 9 μήνες,
-στο ΤΕΠΙΧ ΙΙ, επί κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη, εκταμιεύθηκαν δάνεια ύψους 900 εκατομμυρίων σε 25 μέρες.
Ακόμη, όμως, δεν είμαστε στο σημείο που θα θέλαμε ως κυβέρνηση. Θέλουμε η παροχή ρευστότητας στην οικονομία να πηγαίνει ακόμη πιο γρήγορα κι ευελπιστούμε ότι αυτό θα επιτευχθεί με το Ταμείο Εγγυοδοσίας, η λειτουργία του οποίου ξεκίνησε με μεγάλη ανταπόκριση από τις επιχειρήσεις.
Όταν, όμως, συζητούμε για τη δανειοδότηση των επιχειρήσεων, καλό είναι να συνεκτιμούμε και τα εξής τρία δεδομένα:
- Δεδομένο 1ο: Η χορήγηση δανείων γίνεται με τραπεζικά κριτήρια, η τήρηση των οποίων ελέγχεται από την ευρωπαϊκή εποπτική αρχή, τον SSM. Και αυτό γίνεται ακριβώς επειδή τα χρήματα προέρχονται από τις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών, άρα χρειάζεται μεγάλη προσοχή πού θα διατεθούν τα χρήματα ώστε να μην προκύψει μια νέα γενιά κόκκινων δανείων.
- Δεδομένο 2ο: Στα χρηματοδοτικά εργαλεία της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας μεταφέραμε πόρους από το ΕΣΠΑ, με την έγκριση βεβαίως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Συνεπώς, στα δάνεια τηρούνται οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που προβλέπουν ότι αυτού του τύπου οι κρατικές ενισχύσεις μπορούν να καταλήγουν μόνο σε βιώσιμες επιχειρήσεις. Και ο ευρωπαϊκός ορισμός των βιώσιμων επιχειρήσεων δεν έχει να κάνει με την κρίση, διότι το χρονικό όριο που έχουμε θέσει για να το κρίνουμε είναι η 31η Δεκεμβρίου 2019. Άρα, διαπιστώνουμε εάν οι επιχειρήσεις ήταν βιώσιμες προ του Covid-19, ασχέτως τι ακολούθησε μετά την κρίση.
- Δεδομένο 3ο: Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση έκανε εξεταστικές επιτροπές κι όποιος τραπεζίτης είχε δώσει δάνεια χωρίς απόλυτη κάλυψη παραπέμφθηκε στη Δικαιοσύνη. Αρα, να μην τα θέλουν όλα δικά τους. Δεν γίνεται, δηλαδή, από τη μία να λες στο τραπεζικό στέλεχος «δώσε λεφτά χωρίς εξασφαλίσεις» και από την άλλη να του διαμηνύεις ότι «αν δώσεις λεφτά χωρίς εξασφαλίσεις, κινδυνεύεις με φυλάκιση».
Γι’ αυτό εμείς ως κυβέρνηση, εφαρμόζοντας ολοκληρωμένη πολιτική, ψηφίσαμε νόμο, για τον οποίο επίσης δεχθήκαμε κριτική από τον ΣΥΡΙΖΑ, προβλέποντας ότι για να διωχθεί κάποιος για απιστία, πρέπει να το ζητήσει το Δ.Σ. της τράπεζας, που είναι το μόνο αρμόδιο να πιστοποιήσει τη ζημία για την ίδια. Αυτό το κάναμε ακριβώς για να ενθαρρύνουμε τα στελέχη να παίρνουν αποφάσεις.
Συνεπώς, θέλουμε οι τράπεζες να δίνουν δάνεια. Θέλουμε από υπερβολικά αυστηρές να γίνουν πιο ευέλικτες, χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι θα σκορπούν λεφτά εκεί που δεν πρέπει.
Για τον λόγο αυτό στις συμβάσεις που υπογράψαμε μαζί τους για το Ταμείο Εγγυοδοσίας -μέσω του οποίου πρόκειται να εκταμιευθούν δάνεια συνολικού ύψους 7 δισεκατομμυρίων- η κατανομή έγινε αναλόγως του μεριδίου αγοράς που έχει σήμερα η κάθε τράπεζα. Όμως, σε 30 μέρες θα μετρήσουμε πόσα χρήματα έχει δώσει η κάθε τράπεζα και αν κάποια έχει μείνει πίσω, θα της αφαιρεθούν χρήματα ώστε να μεταφερθούν σ’ αυτές που έχουν πάει γρήγορα.
Γενικότερα, η ιδέα ότι θα φθάσουμε κάποτε στο - ιδεατό - σημείο να μην υπάρχει γκρίνια για το τραπεζικό σύστημα είναι ανεδαφική. Η ιδέα, όμως, να παροτρύνουμε, να πιέσουμε - γι’ αυτό, άλλωστε, ενεργοποιούμε και το Παρατηρητήριο Ρευστότητας - τις τράπεζες να προχωρήσουν σε ταχύτερες εκταμιεύσεις είναι ρεαλιστική και ως κυβέρνηση την κάνουμε ήδη πράξη.
*Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι υπουργός Ανάπτυξης & Επενδύσεων
Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί 6-7 Ιουνίου
