Όταν είχε ξεσπάσει η μεγάλη διαμάχη για την αναγραφή ή μη του θρησκεύματος στις ταυτότητες, ο Κώστας Καραμανλής (στην σημερινή θέση του Τσίπρα τότε), έπρεπε να πάρει μια απόφαση. Να πάει στην μητρόπολη της περιοχής του και να υπογράψει στους καταλόγους που είχε ανοίξει ο Χριστόδουλος (όπως ήδη έκαναν δεκάδες βουλευτές της ΝΔ) ή να αποδείξει ότι αποδέχεται τον σύγχρονο νομικό πολιτισμό της Δύσης που δεν διαχωρίζει τους ανθρώπους κατά το θρήσκευμα;
Τότε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης (που κάλπαζε προς την εξουσία) είχε βρεθεί ανάμεσα σε δυο αντικρουόμενες μυλόπετρες στο εσωτερικό του κόμματος του. Η μισή ΝΔ του ‘λεγε «εδώ μιλάμε για εκατομμύρια ψήφους που έχει στο τσεπάκι της η εκκλησία» και η άλλη μισή του φώναζε «είναι δυνατόν να ταυτιστούμε ως κόμμα με το πιο σκοταδιστικό κομμάτι του παπαδαριού;» Σε μια δημόσια αντιπαράθεση που είχε κατακλίσει κάθε άλλο θέμα, οι μισοί νεοδημοκράτες καλούσαν φωτογράφους και πήγαιναν να υπογράψουν με καμάρι στους καταλόγους της αρχιεπισκοπής κι οι άλλοι μισοί έβγαιναν στις τηλεοράσεις και δήλωναν ότι το θρήσκευμα δεν έχει καμιά δουλειά στα δελτία ταυτότητας.
Ήταν δεδομένο ότι ο Καραμανλής έπρεπε να πάρει θέση. Θέλοντας λοιπόν να μην δυσαρεστήσει κανέναν, ούτε την σκληρή δεξιά πτέρυγα της ΝΔ και της ελληνικής κοινωνίας ούτε την εκσυγχρονιστική και μετριοπαθή, ούτε την παραδοσιακή ούτε την αστικοδημοκρατική, τι έκανε τελικά; Πήγε και υπέγραψε στα μουλωχτά. Το μάθαμε τότε με μια λακωνική ανακοίνωση, αλλά ούτε φωτογραφία του ανάμεσα στους δεσποτάδες είδαμε ποτέ, ούτε την υπογραφή του στα βιβλία της αρχιεπισκοπής.
Που την θυμήθηκα την ιστορία αυτή, θα ρωτήσετε. Ε πως; Αφού είναι τάλε κουάλε η στάση του Τσίπρα απέναντι στο εμβόλιο. Το έκανε, αλλά κι αυτός στην ζούλα, στα μουλωχτά, στα κρυφά, δίχως να τον δούμε με το μπράτσο ξεγυμνωμένο και την νοσηλεύτρια από πάνω του. Δεν ήθελε, λέει, να τροφοδοτήσει ένα επικοινωνιακό σώου. Τώρα μάλιστα. Ο Αλέξης που εγκαινίαζε σταθμούς μετρό ζωγραφισμένους σε μουσαμάδες, απεχθάνεται ξάφνου τα σώου. Που τα λέει αυτά;
Αυτό το «και το ‘κανα και δεν το ‘κανα» του Τσίπρα, αυτή επαμφοτερίζουσα θολή στάση του, δεν ταιριάζει σε ηγέτη με σαφείς απόψεις και πολιτικά κότσια. Το «είμαι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ» δείχνει άνθρωπο που προσπαθεί να μην δυσαρεστήσει ούτε την επιστήμη ούτε τους αρνητές της επιστήμης. Κι όπως κάποτε ο Καραμανλής έπεσε κάποτε στην πολιτική παγίδα του ψευτοδιλήμματος των ακραίων ρασοφόρων «όποιος δεν είναι με τον Χριστόδουλο, είναι με τον Σημίτη», έτσι και ο Τσίπρας σήμερα κατασκευάζει αντίστοιχο δίλημμα με την στάση του, που λέει πως «όποιος δείχνει ότι κάνει το εμβόλιο είναι οπαδός του Μητσοτάκη». Είναι σωστό το μήνυμα αυτό προς την κοινωνία, λέτε;
Ας προσέξει πάντως, διότι όποιος προσπαθεί να είναι και με τον ρατσισμό και με τους μαύρους, στο τέλος τρώει γιούχα κι απ’ τους δυο. Κι όπως ο Καραμανλής ακολούθησε την ίδια μεσοβέζικη στάση σε όλα τα μεγάλα ζητήματα που βρήκε μπροστά του (ποτέ δεν μάθαμε την θέση του για το σχέδιο Ανάν, ποτέ δεν μάθαμε ποιος κυβέρνησε τον τόπο και πως κυοφορήθηκε η οικονομική κρίση στα χρόνια της θητείας του), θα καταλήξει κι αυτός να κάνει το ίδιο. Να είναι –δήθεν- με όλους και να προσπαθεί να μην δυσαρεστήσει κανέναν, λες και δεν απευθύνεται σε διαρθρωμένη κοινωνία αλλά σε χαοτικό κοινωνικό χυλό. Ανάξια στάση, ενδεικτική ανθρώπου που δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει.
