Του Θανάση Χειμωνά
Θα σας μιλήσω για μια είδηση την οποία κατά πάσα πιθανότητα δεν γνωρίζετε. Κι εγώ άλλωστε την ανακάλυψα τυχαία στο Facebook, στο προφίλ ενός φίλου που πρόσκειται στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.
Το Σάββατο που μας πέρασε λοιπόν –και ως συνήθως- σημειώθηκαν επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Η Αστυνομία προχώρησε σε συλλήψεις, ανάμεσα στις οποίες και ενός δεκαεξάχρονου. Στις πέντε τα ξημερώματα όμως και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες ο νεαρός ενώ μεταφερόταν με χειροπέδες στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση, προσπάθησε να διαφύγει με αποτέλεσμα να παρασυρθεί από διερχόμενο αυτοκίνητο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι και τα πόδια. Σύμφωνα δε με καταγγελίες αυτοπτών μαρτύρων οι αστυνομικοί όχι μόνο δεν του έβγαλαν τις χειροπέδες αλλά τον ειρωνεύονταν παρά την κρισιμότητα της κατάστασής του.
Προσοχή: Το θέμα μου δεν είναι το γεγονός αυτό καθαυτό. Και σε καμία περίπτωση δεν γνωρίζω αν όσα λένε οι περαστικοί ισχύουν. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως ουδείς έχει ασχοληθεί με το συμβάν. Ουδείς συριζαίος εννοώ.
Ανακεφαλαιώνω: 16χρονος αντιεξουσιαστής τραυματίζεται σοβαρά προσπαθώντας να ξεφύγει από αστυνομικούς. Οι οποίοι μάλιστα φέρονται να τον κακομεταχειρίζονταν ακόμα και σωριασμένο στο έδαφος. Και δεν τρέχει κάστανο. Σκεφτείτε να συνέβαινε κάτι τέτοιο επί οποιασδήποτε κυβέρνησης τους παρελθόντος. Σκεφτείτε τι θα γινόταν στην Αθήνα από τα ξημερώματα της Κυριακής και μετά. Πόσες πορείες θα είχαν οργανωθεί σε χρόνο dt. Πόσα αυτοκίνητα θα είχαν καεί, πόσα μαγαζιά θα είχαν κατεδαφιστεί την στιγμή που «αριστεροί» ιεροκήρυκες θα κατακεραύνωναν όποιον θα τολμούσε να ζητήσει ψυχραιμία.
Σκεφτείτε τα πύρινα άρθρα που θα γράφονταν σε συγκεκριμένα ΜΜΕ και μπλογκ. Και φυσικά την άμεση στοχοποίηση οποιουδήποτε θα αρνιόταν να υιοθετήσει την «επαναστατική» ρητορική που θα επικρατούσε.
Ας θυμηθούμε τις εποχές που ακόμη και οι θάνατοι από παθολογικά (ή και φυσικά) αίτια αποδίδονταν στις «μνημονιακές» κυβερνήσεις. Ας θυμηθούμε τον άδικο χαμό του παιδιού στο τρόλεϊ που θεωρήθηκε οργανωμένη δολοφονία από την κυβέρνηση η οποία σκόπευε έτσι «να τρομοκρατήσει όσους δεν πλήρωναν εισιτήριο στα ΜΜΜ». Ας θυμηθούμε πως ο πρώτος «νεκρός της ΕΡΤ» ήταν ένας εργαζόμενος σε αυτήν ο οποίος παρασύρθηκε από αμάξι στη Μεσογείων. Χωρίς φυσικά να εμπλέκεται εκεί η Αστυνομία. Και φυσικά τις «20.000 αυτοκτονίες των μνημονίων»- οι οποίες κόπηκαν μαχαίρι τον Ιανουάριο του 2015.
Σήμερα σιωπή. Μούγκα στη στρούγκα. Και γιατί όχι άλλωστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον στην εξουσία. Είναι καθεστώς. Δεν έχει ανάγκη να υποδαυλίζει μίση πια.
Τι ψάχνω να βρω όμως… Σήμερα είναι η τέταρτη επέτειος της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Τους δολοφόνους του οποίου έβγαλε θριαμβευτικά από την φυλακή η κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς Αριστεράς…
