Μετά την άσχημη εξέλιξη της υγείας της Φώφης (που ως παλαιή φίλη έχει τις ειλικρινέστερες ευχές μου), η ειδησεογραφία μετακίνησε ξάφνου το ΚΙΝΑΛ στο κέντρο του πολιτικού σκηνικού. Ας ξεκαθαρίσουμε το λοιπόν ένα-δύο πράγματα.
Ναι, η υπόθεση της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ έχει ευρύτερη αξία όσον αφορά τις πιθανές μετεκλογικές συνεργασίες, αλλά αυτή η αξία είναι μονόφθαλμη. Βλέπει (αν βλέπει) μόνο προς την πλευρά του Κυριάκου.
Τι εννοώ; Κάποιοι λένε ότι με τον καινούριο αρχηγό του, το ΚΙΝΑΛ θα εκκινήσει από μηδενική βάση την πολιτική του για τις (υποθετικές) μετεκλογικές κυβερνητικές του συμμαχίες.
Κοντολογίς θα αποφασίσει από την αρχή για το αν θέλει να συνεργαστεί με τον Κυριάκο ή με τον Αλέξη, την επομένη της κάλπης που θα βγάλει αποτελέσματα απλής αναλογικής, δηλαδή μη-αυτοδυναμίας. Αυτά όμως είναι σαχλαμάρες.
Υπό τις παρούσες συνθήκες και αν δεν ανατραπούν τα πάντα μέσα στα επόμενα εξάμηνα, ο νέος αρχηγός του ΚΙΝΑΛ θα έχει μία μόνο απόφαση να πάρει. Αν θα πει «ναι», όταν και αν (ο πρώτος σε ψήφους) Κυριάκος Μητσοτάκης του προτείνει κυβερνητική συνεργασία.
Δίλημμα να πει «ναι» ή «όχι» σε αντίστοιχη πρόταση (του δεύτερου σε ψήφους) Αλέξη Τσίπρα, πρακτικά δεν θα υπάρξει. Πέραν των τότε αριθμητικών δεδομένων (που σήμερα δεν μπορούμε να τα ξέρουμε και πιθανότατα δεν θα φτιάχνουν συμμαχική κυβέρνηση), θα υπάρχει ένα αξεπέραστο ζήτημα πολιτικής ηθικής.
Στην Ελλάδα δεν είναι πρακτικά δυνατόν να υπάρξει συμμαχική κυβέρνηση στην οποία δεν θα μετέχει το πρώτο σε ψήφους κόμμα. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τα υπόλοιπα κόμματα καταφέρουν να συμφωνήσουν και συγκεντρώσουν 151 βουλευτές (πράγμα αδύνατο, αλλά λέμε τώρα), η κυβέρνηση αυτή δεν θα έχει λαϊκή νομιμοποίηση.
Δεν ξέρω τι γίνεται σε άλλες χώρες, αλλά εδώ δεν έχουμε ακόμα καταφέρει να συμφιλιωθούμε με κυβερνήσεις συνεργασίας της πλειοψηφίας (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), θα αποδεχτούμε τώρα κυβερνήσεις μειοψηφίας;
Θα πρόκειται για πυροδότηση πολιτικής ανωμαλίας. Να είναι ο Μητσοτάκης πρώτος και να εγκατασταθεί στο Μαξίμου ο Αλέξης επειδή θα τα συμφωνήσει με τον Λοβέρδο ή τον Ανδρουλάκη, τον Γιάνη και τον Βελόπουλο;
Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, η χώρα δεν θα πάει απλώς πίσω, θα τραβήξει χειρόφρενο και θα ντεραπάρει. Ο Αλέξης δεν θα έχει κανένα πρόβλημα φυσικά, αλλά το ΚΙΝΑΛ που έχει πίσω του μακρά θεσμική προϊστορία δεν υπάρχει περίπτωση να συναινέσει σε κάτι τέτοιο, ανεξαρτήτως αρχηγού.
Άρα, το μόνο μελλοντικό δίλημμα που θα έχει (ίσως) να απαντήσει το ΚΙΝΑΛ, θα είναι απέναντι σε μια πρόταση Μητσοτάκη για συγκυβέρνηση, που δεν την βλέπω πιθανή. Ο Κυριάκος το ‘χει ξεκαθαρίσει ότι θέλει καθαρές λύσεις με δεύτερες εκλογές. Σε πρόταση του Αλέξη, το ΚΙΝΑΛ δεν πρέπει καν να δεχτεί να κάτσει σε τραπέζι διαπραγματεύσεων.
Θα γίνει συνένοχο πολιτικής ανωμαλίας. Εκτός εάν ο Τσίπρας κερδίσει τις εκλογές. Τότε αλλάζει το πράγμα για όλους. Αλλά μιλάμε για «υποθετικό λόγο δευτέρου είδους, το απραγματοποίητο» που λέγαμε όταν μαθαίναμε αγγλικά.
