Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Το «πόθεν έσχες» - στην πραγματικότητα μόνο το «έσχες» - του συμπαθούς Ευκλείδη Τσακαλώτου είναι τεράστιο. Κουράζεται το μάτι να διαβάζει για ακίνητα και μετρητά. Κυρίως όμως, εντυπωσιάζεται από τα μερίδια σε αμοιβαία. Και μάλιστα επενδυμένα σε ξένες εταιρείες και τράπεζες. Ο υπουργός Οικονομικών έχει επενδύσει σε αμοιβαία κεφάλαια κολοσσών των διεθνών αγορών, όπως η BLACKROCK (WORLD GOLD, UNITED KINGDOM, ASIAN DRAGON κ.α), η GOLDMAN SACHS, η FTIF-TEMPLETON GLOBAL BOND FUNDAD, η JAPAN PORTFOLIO και άλλες.
Για να είμαστε δίκαιοι, δεν εμπιστεύεται μόνο τις ξένες αγορές. Διαθέτει ακίνητα και στην Ελλάδα αλλά είναι μέτοχος στην Αυγή με μετοχές ονομαστικής αξίας 4.200 ευρώ..!
Σκεφτόμουν όλα τα παραπάνω, όταν πληροφορήθηκα την «μεμονωμένη στιγμή έντασης», μεταξύ Ευκλείδη και Ντράγκι, που αμαύρωσε τη συζήτηση στο Eurogroup της Δευτέρας.Η μικροένταση προκλήθηκε από τον υπουργό Οικονομικών ο οποίος αντέδρασε όταν ο επικεφαλής της ΕΚΤ ζήτησε περισσότερες διευκρινίσεις από την ελληνική πλευρά για την εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Ωστόσο ακόμα πιο «εριστικός» αποδείχθηκε ο Ιταλός την στιγμή που κατηγόρησε την ελληνική κυβέρνηση για την αποτυχία του ομολόγου που εξέδωσε πρόσφατα.
Τέλος πάντων, όπως και να ΄χει, ο διασκεδαστικός κατά τα άλλα, Γιούκλιντ επέστρεψε κάπως απογοητευμένος γιατί δεν έφερε μαζί του ούτε ένα ευρώ από την προβλεπόμενη δόση. Και πρέπει να κάνει ακόμα δύο εβδομάδες υπομονή, ώσπου να εκπληρώσει τις οφειλόμενες υποχρεώσεις του (πλειστηριασμοί και Ελληνικό).
Και για να επανέλθω στους συνειρμούς μου, προσπαθώ να καταλάβω γιατί ο ΥΠΟΙΚ μας δεν μπορεί να κατανοήσει την άνοδο του ομολόγου που εξέδωσε. Όταν και ο ίδιος δεν το αγόρασε. Και μάλιστα, όταν για την προσωπική του περιουσία δεν εμπιστεύεται την ελληνική χρηματοπιστωτική και χρηματιστηριακή αγορά. Όχι μόνο αυτός βεβαίως αλλά και πολλοί άλλοι υπουργοί αυτής της κυβέρνησης, όπως ο «Αμερικάνος» κ. Παπαδημητρίου.
Δεν είναι όμως υπέροχοι όλοι τους; Εμπνέονται, σχεδιάζουν, οργανώνουν και αποφασίζουν για τις περιουσίες των Ελλήνων, χωρίς κανένα προσωπικό ρίσκο. Χωρίς ποινικές ευθύνες χάρη στον νόμο «περί ευθύνης υπουργών» και χωρίς φόβο για τα οικονομικά τους, αφού το μεγαλύτερο μέρος τους βρίσκονται σε καλά ξένα χέρια.
Κι όμως, μοιάζει σαν να είναι περαστικοί από την ελληνική κοινωνία μιας και κάθε πολιτική ευθύνη εξαφανίζεται στην ομίχλη της αναισθησίας του πλήθους. Μιας μάζας «αφελών περιηγητών» που δεν κατανοούν πως μπορεί κάποιος να είναι αριστερός, όταν είναι πάμπλουτος και ταυτόχρονα επιδέξιος επενδυτής σε καπιταλιστικούς κόσμους.
Ίσως το πρώτο που έπρεπε να κάνει ο δεινός καπιταλιστής Γιούκλιντ θα ήταν να αγοράσει πρώτος τα ομόλογά του. Να δαπανήσει μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ - όχι περισσότερα- για να πείσει τις αγορές για την βεβαιότητά του ότι η ελληνική οικονομία περιστοιχίζεται από μανιώδεις επενδυτές. Κεφαλαιούχους που τρελαίνονται για τον ελληνικό ήλιο και κυρίως, εμπιστεύονται την οικονομική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης.
Τον καταλαβαίνω όμως, απόλυτα. Κι εγώ στη θέση του το ίδιο θα έκανα, αν ήμουν αριστερός εκατομμυριούχος. Θα περίμενα υπομονετικά, να έρθει στα πράγματα μια σοβαρή κυβέρνηση να φέρω τα λεφτά μου σε ελληνικές τράπεζες και να επενδύσω και στα ελληνικά ομόλογα...
