Της Αλίκης Χατζή
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης – για όσους γνωρίζουν τον κομματικό χώρο στον οποίο χρόνια προσπαθούσε να κάνει καριέρα - υποκρινόταν πάντα τον «σοβαρό» και «θεωρητικά καταρτισμένο»… αριστερό «της Ανανέωσης»! Πάντα, ωστόσο, κάποιος ήταν «μπροστά» και «πάνω» από αυτόν στην κομματική πυραμίδα. Τότε, γινόταν Ιζνογκούντ… ξέρετε, ο «θέλω να γίνω Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη».
«Αρχηγός», έστω και ομάδας, δεν κατάφερε να γίνει ποτέ. Κατάφερε πάντως να γίνει Ευρωβουλευτής, θέση που ζήλευε πολύ τα παλαιότερα χρόνια και την οποία του πρόσφερε ο Αλέξης Τσίπρας για να τον ευχαριστήσει για τις υπηρεσίες του στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στο ευρύτερο πολιτικό πεδίο.
Έτσι κι αυτός τώρα, προσπαθεί να ευχαριστήσει το αφεντικό του. Κάνει αυτό στο οποίο ήταν πάντα καλός: Λασπολογεί, με το ειρωνικό ύφος του δήθεν κατήγορου που όλα τα ξέρει και τίποτα δεν φοβάται.
Ως γνωστόν το κόμπλεξ κι η μισαλλοδοξία δεν κάνουν διακρίσεις. Είναι αδίστακτοι οι αθεράπευτα κομπλεξικοί… όπως και ο Δημήτρης Παπαδημούλης. Θα χρησιμοποιήσουν πρόσωπα και καταστάσεις για να τονώσουν το (Ε)γώ τους. Το παν είναι να αποδείξουν μέσα στην ανυπαρξία τους ότι το σύμπαν περιστρέφεται γύρω τους, ότι είναι δημοφιλείς, αξιαγάπητοι και τα συναφή. Η ανάγκη για αναγνώριση που εξελίχθηκε σε παθογένεια…
Στο στόχαστρο λοιπόν αυτών των παθολογικά ανασφαλών τύπων βρίσκονται επίσης και άνθρωποι με πνευματικό και κοινωνικό – οικονομικό υπόβαθρο που αρνούνται να υποκύψουν στην τάχα χειριστικότητά τους. Εκείνοι που αρνούνται να επηρεαστούν από τα τερτίπια της κουτοπονηριάς και που οι ομολογουμένως έντονες προσωπικότητές τους κερδίζουν εντυπώσεις ανεπιτήδευτα. Πώς να μπορέσει να φτάσει ο κομπλεξικός το μεγαλείο και την απλότητα του χαρισματικού ανθρώπου;
Πώς να συγκριθεί ο Παπαδημούλης και οι σύντροφοι – συναγωνιστές του που παλεύουν για την δικαίωση του Μαδούρο από την Ιστορία… με τον Πύρρο Δήμα;
Αυτοί λερώνουν όποιον δεν είναι μαζί τους, όποιος κι αν είναι αυτός, όσο μεγάλη κι αν είναι η προσφορά του, όσο σημαντική κι αν είναι η σταδιοδρομία του. Γι αυτούς, υπάρχουν μόνο τα κομματικά χοιρίδια, οι ιδεοληπτικοί παράφρονες της βαρύγδουπα εκπεσούσης κουμουνιστικής ιδεολογίας που άφησε πίσω της ερειπωμένες κοινωνίες και τόνους ανθρώπινης δυστυχίας. Αυτοί οι… «λεφτάδες δημοκράτες» που παριστάνουν τους φανατικούς μουτζαχεντίν, τους ιεροκήρυκες της σωτηρίας του κόσμου, επιτίθενται στον Πύρρο Δήμα μόνο και μόνο γιατί δεν είναι ίδιος με αυτούς και είναι χρυσός, αδαμάντινος και σπάνιος. Αυτό μισούν ! Κατηγορούν τον Πύρρο Δήμα γιατί έχει διαφορετική πολιτική άποψη οι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν τιμή τους και καμάρι τους και… «κορώνα στο κεφάλι τους» τον Καμένο και την παρέα του στους ΑΝΕΛ.
Και δεν ντρέπονται, δεν ερυθριούν οι… κόκκινοι Χμερ (τρομάρα τους…), αυτοί που υπέγραψαν τα απεχθέστερα των μνημονίων, έκαναν τις πιο ατιμωτικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, έριξαν στα τάρταρα τον κατώτατο μισθό, ξεπούλησαν τον δημόσιο πλούτο δεκάδες φορές λιγότερο από ότι οι Σαμαροβενιζέλοι, διέλυσαν την οικονομία, διέπραξαν κυβερνητικά εγκλήματα και έκαναν αποτυχημένες απόπειρες πραξικοπήματος…
Κόπτονται για τον Πύρρο Δήμα, τον ξεχωριστό, τον τετράκις Ολυμπιονίκη, τον υπέροχο άνθρωπο που ξεκίνησε με τα πόδια από την Αλβανία του Χότζα (το καθέτως που ονειρεύτηκαν και υποστήριξαν οι κατά καιρούς Καρτεροί , σύντροφοι του Παπαδημούλη) προκειμένου να πραγματοποιήσει το όραμα μιας καλύτερης ζωής.
Προσωπικά, προτείνω να τους αφήσουμε… μέσα στο λίγο τους να ζουν. Κρατάμε το επίπεδό μας ψηλά και συνεχίζουμε. Αδιαφορώντας για τους Παπαδημούληδες!
