Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Εισερχόμαστε στον πέμπτο μεταμνημονιακό μήνα και η οικονομία εξακολουθεί να αγκομαχάει. Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου έχει παγώσει όλες τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και θυσιάζει τα αποτελέσματα της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και της παράλογης φοροεπιδρομής κάνοντας ακριβά προεκλογικά δώρα.
Έτσι ακούμε για τις επιδοματικές πολιτικές κατά της ανεργίας. Ακούμε για τα κίνητρα που δίδονται στις επιχειρήσεις ώστε να απασχολήσουν άνεργους νέους για μικρό χρονικό διάστημα. Ακούμε για τα ειδικά προγράμματα επιμόρφωσης των ανέργων. Και φυσικά ακούμε και διαβάζουμε για τα κοινωνικά μερίσματα που απευθύνονται σε ανέργους. Ακούμε για αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας, για θέσεις εργασίας με προοδευτικό πρόσημο και άλλες τέτοιες φορτισμένες με συναισθηματισμό έννοιες. Εκείνο που δεν ακούμε όμως, είναι το πως δημιουργούνται αυτές οι νέες θέσεις εργασίας. Και δεν αναφέρομαι επ' ουδενί στις θέσεις εργασίας που ανοίγουν και ξεπετάγονται σαν τα μανιτάρια στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αναφέρομαι καθαρά στις θέσεις εργασίας του ιδιωτικού τομέα.
Πίσω από κάθε θέση εργασίας κρύβεται μια ιδέα. Μια επιχειρηματική ιδέα. Μια αναζήτηση ευκαιρίας. Μια ιδέα που ο υποψήφιος επιχειρηματίας οφείλει να την αποτυπώσει σε ένα χαρτί και να την μετατρέψει από μόνος του ή με τη βοήθεια συμβούλων, σε ένα επιχειρηματικό σχέδιο. Και μετά για το σχέδιο αυτό, θα πρέπει να βρεθούν οι πηγές χρηματοδότησης, δηλαδή να πεισθούν κάποιοι να πάρουν το ρίσκο, για να αποκομίσουν τις εν δυνάμει αποδόσεις του σχεδίου.
Τρεις τρόποι εύρεσης κεφαλαίων υπάρχουν. Τα ίδια κεφάλαια του υποψήφιου επιχειρηματία, τα δανεικά κεφάλαια από μια τράπεζα και τα επαγγελματικά επενδυτικά κεφάλαια. Τα ίδια κεφάλαια στην χώρα μας είναι είδος σε ανεπάρκεια. Οι αποταμιεύσεις συρρικνώνονται και η υπερβολική φορολογία αφυδατώνει τις οικονομίες ετών. Ο τραπεζικός δανεισμός, είναι φειδωλός σε νέες επιχειρηματικές κινήσεις, με εξαίρεση κάποιων πολύ συγκεκριμένων κλάδων. Οι τράπεζες προσπαθούν κυρίως να διαχειριστούν τα κόκκινα δάνεια, να διακανονίσουν υποχρεώσεις επισφαλών δανειοληπτών, να μειώσουν τα έξοδα τους και να επιβιώσουν μέχρι νεωτέρας.
Οπότε το βάρος στην αναζήτηση χρηματοδότησης αυτήν την περίοδο, πέφτει πάνω στην εύρεση επαγγελματιών επενδυτών. Θα πρέπει να έχουμε κατά νου πως εκατοντάδες, για να μη πω χιλιάδες, επιχειρηματικά σχέδια παρουσιάζονται καθημερινά στην κοινότητα των επαγγελματιών επενδυτών. Από διαφορετικούς κλάδους, από διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές, από διαφορετικές οικονομίες και από διαφορετικά περιβάλλοντα. Πρέπει να πεισθούν οι επενδυτές που εξετάζουν ευκαιρίες από το Βιετνάμ μέχρι το Μεξικό και από την Ιρλανδία μέχρι την Τουρκία, από μεταλλεία στο Περού μέχρι εταιρίες πληροφορικής στην Ινδία, από αναπτυσσόμενες οικονομίες της Αφρικής μέχρι τις ώριμες οικονομίες της ΕΕ, πως το παρουσιαζόμενο business plan στην Ελλάδα, με τη συγκεκριμένη οικονομική και πολιτική κατάσταση θα είναι χαμηλού ρίσκου και ικανής κερδοφορίας. Το βλέπετε εύκολο αυτό;
Εγώ όχι. Ειδικά όταν στις θέσεις κυβερνητικής ευθύνης βρίσκονται άτομα που εν έτει 2019, δεν έχουν αντιληφθεί πως τις θέσεις εργασίας δεν τις φτιάχνει ούτε ο Θεός, ούτε ο θείος Μαρξ. Πως οι θέσεις εργασίας δημιουργούνται από τις επιχειρήσεις. Πως οι επιχειρήσεις δημιουργούνται από επιχειρηματίες που αναλαμβάνουν ρίσκο και επιδιώκουν το κέρδος. Και πως η αναζήτηση των κεφαλαίων, είναι το μοναδικό ζητούμενο σήμερα.
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
