Τα πράγματα είναι συγκεκριμένα! Το καλοκαίρι τελειώνει η ισχύς του γνωστού μνημονίου και στην συνέχεια έρχεται ένα άγνωστο νέο. Δεν ξέρω ποιος πρωθυπουργός θα το υπογράψει. Αντιλαμβανόμαστε, όμως, ότι χωρίς μία νέα συμφωνία για χαμηλότοκο δανεισμό από την Ευρώπη θα πάμε κατευθείαν στον πάτο. Μάλλον προς το «ζητώ» μας κόβω...
Η διαφορά μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ότι με τον Αλέξη είναι απολύτως βέβαιο ότι μετά το τέταρτο ή πέμπτο μνημόνιο θα ακολουθήσει το έκτο και το έβδομο, ενώ με τον Κυριάκο υπάρχει μία πραγματική ελπίδα να σταματήσει αυτός ο κατήφορος. Η πολιτική του Αλέξη Τσίπρα μοιάζει με τα σπασμένα φρένα ενός φορτηγού. Και σε αντίθεση με τις θεωρίες παιγνίων που είχε αναπτύξει ο δικός του Γιάνης Βαρουφάκης, τα θύματα του τροχαίου τα γνωρίζουμε ήδη. Είμαστε όλοι εμείς!
Κυβερνητικές πηγές διέρρευσαν ήδη αυτό που γνωρίζουμε εδώ και καιρό, ότι θα αναγκαστούν να λάβουν νέα μέτρα. Τρεις μέρες μετά την ΔΕΘ και ύστερα από τα ναυάγια της Χαλκιδικής και του Ελληνικού, η ίδια η κυβέρνηση αναγκάζεται να σηκώσει λευκή σημαία. Αποδεικνύεται έτσι αυτό που ήδη γνωρίζουμε πολύ καλά: Δεν μπορούν! Θέλουν να κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν στην εξουσία, αλλά δεν το έχουν.
Η αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών των φορολογουμένων κατά δύο δισεκατομμύρια ευρώ είναι μια πραγματικότητα. Οι χιλιάδες κατασχέσεις των τραπεζικών λογαριασμών είναι μία ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας. Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα δεν μπορεί να μας βγάλει από τα αδιέξοδα. Το αντίθετο, εξαντλεί τις πιθανότητες να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Ένα νέο μνημόνιο είναι βέβαιο ότι μας περιμένει. Το ερώτημα είναι τι είδους μνημόνιο θα είναι αυτό. Εκτός κι αν πιστεύει κάποιος στα σοβαρά ότι τα Κοινοβούλια της Ευρώπης θα ψηφίσουν με ευκολία κείμενα σαν εκείνα των πρώτων τριών μνημονίων.
Και τι είναι αυτό που δεν κάνουμε καλά; Την απάντηση την έχει δώσει η ίδια κυβέρνηση, στέλνοντας στα τσακίδια τους επενδυτές. Το 2014 βρισκόμασταν πράγματι μία ανάσα μακριά από την έξοδο από τα μνημόνια. Το 2015 αποφασίσαμε να παίξουμε ως λαός μία ζαριά, επιλέγοντας τον δρόμο της... σεισάχθειας. Κάποια στιγμή φτάνει και η ώρα που έρχεται ο λογαριασμός...
Θανάσης Μαυρίδης
