Γράφτηκε στο διαδίκτυο πως η Νέα Δημοκρατία δε χρειάζεται να φτιάξει προεκλογικά σποτάκια. Αν παρουσιάσει περιστατικά από το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι αρκετό για να κερδίσει τις εκλογές.
Τα ευτράπελα που είδαμε σε βίντεο, σε συνδυασμό με τις υστερικές, αντιθεσμικές κραυγές πρωτοκλασάτων συνεργατών του Α. Τσίπρα, τις οποίες υιοθέτησε πλήρως και ο ίδιος, αποδεικνύουν πως έχουμε να κάνουμε με ένα μίγμα γελοιότητας και λαϊκισμού. Σε αντίθεση με τα όσα αυτοκριτικά είπε την πρώτη ημέρα του Συνεδρίου ο Α. Τσίπρας, τελικά φάνηκε πως παραμένουν αμετανόητοι και ότι συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προσχωρήσει στην πολάκειο θέση πως η «δεύτερη φορά Αριστερά» θα είναι φοβερή και τρομερή. Βέβαια, όλα αυτά αποτελούν μέρος μιας συλλογικής ψυχοθεραπείας, καθώς την εξουσία δεν πρόκειται να τη δουν ούτε με το κιάλι. Και αυτό τους έχει αποτρελάνει, και κραυγάζουν.
Από το βήμα του Συνεδρίου παρήλασε κάθε πικραμένος, κάθε αγανακτισμένος, κάθε ρωσόφιλος, κάθε φανατικός. Εκείνο που ξεχάσαμε και το θυμηθήκαμε προχθές ήταν πως στον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τη γνωστή Δεξιά συνιστώσα, υπάρχει και μια ακροδεξιά συνιστώσα. Μας το υπενθύμισαν οι ομιλίες της κυρίας Χρυσοβελώνη, υφυπουργού της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και του κυρίου Παπαχριστόπουλου, γνωστών στελεχών των ΑΝΕΛ. Για να συμμετέχουν ως κανονικοί σύνεδροι σημαίνει πως έχουν προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό και ο προεδρεύων τους κάλεσε στο βήμα αποκαλώντας τους «συντρόφους».
Πιθανόν η παρουσία τους να ενέπνευσε έναν άλλον σύντροφο, τον Μανιό, αντιδικτατορικό αγωνιστή, να καλέσει «καραβανάδες και πολιτικούς να ενωθούμε έναντι σε όσους μας έχουν στο ίδιο καθεστώς από το 1824». Αυτή ήταν η πολιτική πρόταση του παρακάτω «σκεπτικού» του σ. Μανιού: «Για μένα και δεν το λέω σήμερα που είμαστε στο '22, το είπα τη 1η του Δεκέμβρη του '19, πως την Ελλάδα κατέκτησε ο Ιμπραήμ. Έτσι χαρακτήρισα τον Μητσοτάκη το '19 σε αντίστοιχο συνέδριο. Και ένας σύντροφος μου είπε "Ιμπραήμ;". Και χειρότερος.»
Αν τον παίρναμε στα σοβαρά, θα αναρωτιόμασταν πώς οι καραβανάδες - δηλαδή οι στρατιωτικοί - θα ενωθούν με τους πολιτικούς. Ως γνωστόν στα δημοκρατικά πολιτεύματα ο Στρατός έχει ως αποκλειστικό σκοπό του την υπεράσπιση της πατρίδας από τους εξωτερικούς εχθρούς και μόνον. Ο σύντροφος Μανιός, τι εννοεί λοιπόν; Μήπως βλέποντας τη Χρυσοβελώνη και τον Παπαχριστόπουλο θυμήθηκε τον Π. Καμμένο που τον Ιούνιο του 2015 είχε δηλώσει πως ο Στρατός θα εγγυηθεί την εσωτερική ασφάλεια; Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα μιλούσε για «αριστεροχουντισμό» και δεν θα είχε άδικο. Εξάλλου και οι καραβανάδες της 21ης Απριλίου, εναντίον των οποίων αγωνίστηκε ο Μανιός, και αυτοί ήθελαν να σώσουν την Ελλάδα.
Το πρόβλημα με τη Νέα Δημοκρατία είναι πως προσφέρει μια πολιτική ασυλία σε όλους αυτούς τους απίθανους και τυχάρπαστους τύπους που παίζουν με τους θεσμούς και απειλούν τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Και η ασυλία δεν είναι μόνον πολιτική, με αποτέλεσμα σήμερα, θρασύτατοι, να κουνούνε και το δάκτυλο τους στα στελέχη και στους υπουργούς της κυβέρνησης.
Το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ προσέφερε ένα καλό στον τόπο. Μας έκανε να ξαναθυμηθούμε τον εσμό που μας κυβερνούσε και τους γελοίους τύπους που είχαν αποπειραθεί την εκτροπή του 2015.
Και νομίζω πως είμαι μετριοπαθής στις εκφράσεις μου.
