Του Θανάση Χειμωνά
Πριν λίγα χρόνια έγινε γνωστό πως ο Κορεάτης ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ουν αποφάσισε να ξεφορτωθεί τον θείο του, Γιανγκ Σονγκ Ταέκ, ρίχνοντάς τον ζωντανό στα σκυλιά. Όπως είναι λογικό ακολούθησε ένας σχετικός χαμός στα ΜΜΕ μέχρι που αποδείχθηκε πως η είδηση ήταν, εν μέρει, τρολιά κάποιας νοτιοκορεατικής εφημερίδας: Ο Κιμ Γιονγκ Ουν είχε όντως εκτελέσει τον Γιανγκ αλλά με μια απλή σφαίρα στο κεφάλι και χωρίς την συνδρομή των, συμπαθών κατά τα άλλα, τετραπόδων. Η "διάψευση" της βρώσης του άτυχου Βορειοκορεάτη πολιτικού προκάλεσε ένα ξέσπασμα οργής. Όχι στην Πνόμ Γιάνγκ (από όσο ξέρουμε τουλάχιστον) αλλά στις τάξεις των συριζαίων δημοσιογράφων και μπλόγκερς (σ.σ. εκείνη την εποχή δεν είχε ακόμη ανάβει στην εξουσία ο Τσίπρας και το φιλοσυριζαίικο μπλοκ ήταν πιο πολυπληθές από σήμερα καθώς ορισμένοι δημοσιογράφοι και μπλόγκερς δεν γνώριζαν ακόμη πως δεν θα διοριστούν). Είχαμε ακούσει λοιπόν κραυγές για "αντικομμουνιστική υστερία" αλλά και "νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα" και όλα αυτά επειδή ο παράφρων δικτάτορας της Βόρειας Κορέας δεν είχε σκοτώσει τον συγγενή του με τόσο απάνθρωπο τρόπο όσο του καταλόγιζαν.
Ας έρθουμε όμως σε πιο φρέσκα κουλούρια. Προχθές ο ηγέτης της Ρωσίας, Βλάντιμιρ Πούτιν, συναντήθηκε αιφνιδιαστικά με την ακροδεξιά πρόεδρο του γαλλικού Εθνικού Μετώπου, Μαρίν Λεπέν, συνοδεία μάλιστα πλούσιου φωτογραφικού υλικού. Η είδηση αυτή έγινε γαργάρα από το φιλοσυριζαίικο μπλοκ το οποίο όμως ήταν λαλίστατο όταν ο Βλαδίμηρος – με τη βοήθεια Ρώσων κακοποιών του ποινικού δικαίου που έφτασαν σε σημείο να καταρρίψουν επιβατικό αεροπλάνο με εκατοντάδες νεκρούς – εισέβαλε στην Ουκρανία αποσπώνται εδάφη της – δήθεν για να προστατεύσει τον κόσμο από την ναζιστική απειλή (!) που αποτελούσε το καθεστώς του Ποροσένκο. Για τους συριζαίιος ο τελευταίος είναι "ναζί". Η Λεπέν όχι.
Τι κάνει άτομα που αυτοαποκαλούνται "Αριστεροί" να υπερασπίζονται έναν γραφικό αιμοσταγή τύπο σαν τον Κιμ που θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με κάποιους δικτάτορες στην Αφρική του περασμένου αιώνα ή έναν εχθρό της δημοκρατίας όπως ο Πούτιν ο οποίος φυλακίζει και δολοφονεί πολιτικούς αντιπάλους και δημοσιογράφους ενώ είναι ο μοναδικός ηγέτης στην Ευρώπη από την εποχή του Αττίλα στην Κύπρο που πραγματοποίησε ιμπεριαλιστικές εισβολές σε άλλες χώρες; Ας δεχτούμε πως ο πρώτος είναι κομμουνιστής και οι συριζαίοι τον στηρίζουν επειδή και εκείνοι κομμουνιστές (λένε ότι) είναι. Ο δεύτερος όμως; Ποια είναι η σχέση του με τον Κομμουνισμό αν εξαιρέσουμε πως είναι συμπατριώτης κάποιων εκ των προέδρων της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ;
Τα πράγματα είναι απλά. Ιδεολογικά οι συριζαίοι ενώνονται κάτω από ένα συναίσθημα: Το μίσος τους για οτιδήποτε δυτικό. Γι αυτό άλλωστε και αντιμετωπίζουν με συμπάθεια και τους τζιχαντιστές. Το μίσος αυτό χτυπάει κόκκινο όταν φτάνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ορκισμένος εχθρός της, Βλάντιμιρ Πούτιν, είναι λοιπόν ο άνθρωπός τους. Και όχι μόνο. Και τη Λεπέν την γουστάρουνε και τον Βίλντερς και τους διάφορους Φάρατζ του Μπρέξιτ, κι ας μην το παραδέχονται δημοσίως.
Από που ξεπηδάει αυτό το μίσος; Για κάποιους είναι ιδεολογικό παλαιοκομμουνιστικό κατάλοιπο. Όχι για την πλειοψηφία πάντως αφού είναι γνωστό πως οι περισσότεροι συριζαίοι είναι άτομα που ανακάλυψαν τον "κομμουνιστικό παράδεισο" από το 2010 και μετά είτε επειδή ήταν τρέντι είτε επειδή μυρίστηκαν κάποιον διορισμό. Οι πιο πολλοί από δαύτους μισούν τη Δύση και την Ευρώπη από κόμπλεξ. Προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους πως είναι ανώτεροι ως Ελεύθεροι Έλληνες ενώ στο βάθος νιώθουν ποταποί μπαστουνόβλαχοι.
Τέλος, δε λείπουν και εκείνοι που μισούν τους ευρωπαίους μόνο και μόνο επειδή τους το είπε ο "Μπάμπης ο σουγιάς". Επειδή το διάβασαν στο (φιλοσυριζαίικο) Ίντερνετ. Συμβαίνουν κι αυτά.
