Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, μεταξύ άλλων, δήλωσε πως « ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως ο Δούρειος Ιππος του Ερντογάν». Οι Συριζαίοι και οι πολτικορθάκηδες αγανάκτησαν. Πώς είναι δυνατόν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να χρησιμοποιεί τέτοιες εκφράσεις, απέναντι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης!
Είναι οι ίδιοι που, ναι μεν, επιδοκιμάζουν την υπεράσπιση των συνόρων—δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς—αλλά στην συνέχεια αυτά που υποστηρίζουν, αναιρούν ουσιαστικά, την αρχική τους επιδοκιμασία.
Πως ο όμως ο Στ.Πέτσας κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα; Τι προηγήθηκε;
Σχεδόν όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίσθηκαν στα ΜΜΕ, αποδέχθηκαν άκριτα τα όσα κατήγγειλε όλες αυτές τις ημέρες, η Τουρκία. Ανακάλυψαν νεκρούς στα σύνορα. Ένα έντυπο μιλούσε για έναν νεκρό, άλλο για τρεις. Διακίνησαν την πληροφορία πως εθνοφύλακας πυροβόλησε κατά λάθος και τραυμάτισε Ελληνα στρατιώτη, κάτι που διαψεύσθηκε πάραυτα. Ενώ στο εξωτερικό στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχαν σε διαδήλωση—τρείς κι ο κούκος—υπέρ των ανοικτών συνόρων.
Με την συμπεροφορά τους, όλα αυτά τα στελέχη, φάνηκε πως επιθυμούσαν και προσδοκούσαν να κάνει μια λάθος κίνηση ένας φρουρός των Ελληνικών συνόρων, ώστε να δικαιωθεί η άποψη τους γις την «ακροδεξιά» κυβέρνηση.
Εχω την εντύπωση πως ο Στ.Πέτσας με την επίμαχη φράση του απέδωσε εύστοχα την πραγματικότητα.
Κάποιοι της πολιτικής κορεκτίλας και της «φωνής της λογικής» έσπευσαν να πουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μιαν άλλην αντίληψη για το τι είναι εθνικό συμφέρον και πώς αυτό υπηρετείται, κάτι απολύτως θεμιτό σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία.
Αρχικά να πω, ότι σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία ακούγονται όλες οι απόψεις. Ακόμα και αυτές που αποβλέπουν στην ανατροπή της. Αυτό είναι το μεγαλείο της.
Στην προκειμένη περίπτωση πιστεύω πως ο σκληρός μαρξιστικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζει την έννοια του εθνικού συμφέροντος. Ολοι αυτοί, διαποτισμένοι από την θεωρία τους, αδυνατούν να ανιχνεύσουν εννοιολογικά τα στοιχεία που συνθέτουν το εθνικό συμφέρον, καθώς αυτό βρίσκεται έξω από το αξιακό τους σύστημα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε όντως μιαν άλλην αντίληψη για το τι είναι εθνικό συμφέρον, από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο τελευταίος ήταν πιστός στο δόγμα «ανήκομε στην Δύση», ενώ ο Ανδρέας πίστευε σε μια «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», όπως έλεγε.
Ομως και οι δύο αναγνώριζαν την ύπαρξη του εθνικού συμφέροντος, αλλά την ερμήνευαν ο καθένας με βάση την δική του θεώρηση.
Να μην λησμονούμε την συντονισμένη αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής το 1976, με το «βυθίσατε το Χόρα» του Ανδρέα Παπανδρέου, και την πατριωτική του στάση τον Μάρτιο του 1987.
Σήμερα, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν στέκεται στο πλευρό της κυβέρνησης που διαχειρίζεται μιαν εθνική κρίση. Στέκεται αλληλέγγυα σε αυτούς που αποπειρώνται να εισβάλουν στην πατρίδα μας. Δεν συμπαραστέκεται στους φρουρούς των συνόρων, αλλά παντού βλέπει ομάδες ακροδεξιών.
Με αφέλεια ή πονηρία αντιμετωπίζει μιαν εθνική κρίση, ως ανθρωπιστική.
Είναι τόσο βαθιά ριζωμένες μέσα τους οι ιδεολογικές αγκυλώσεις του διεθνισμού, που δεν αντιλαμβάνονται πως με αυτήν την πολιτική αναδεικνύονται σε ιδανικούς αυτόχειρες.
Απομονώνονται από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Το ακροατήριο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ο σκληρός του, αρχικός πυρήνας και τα αριστερίστικα γκρουπούσκουλα.
Φτάσαμε στο σημείο να λέμε πως οι δικηγόροι της Άγκυρας που καταγγέλλουν τις πολιτικές Ερντογάν στην Ελληνοτουρκική μεθόριο, είναι πιο φιλέλληνες από κάποιους Συριζαίους.
Νομίζω πως τελικά ο Στ.Πέτσας με αυτά που είπε αποτύπωσε μια δυσάρεστη μεν, υπαρκτή δε, κατάσταση.
