Του Δημήτρη Χριστοδουλάκη
Νέα σενάρια για κυβερνητική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Κίνημα Αλλαγής, έκαναν την εμφάνισή τους και πάλι, με αφορμή την πιθανή ρήξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, λόγω της στάσης του Πάνου Καμένου και των συνεργατών του, στο θέμα της αναγνώρισης της ΠΓΔΜ με παράγωγο του ονόματος Μακεδονία.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ήταν κατηγορηματικός, αποκλείοντας μια τέτοια πιθανότητα. Ο δε, Ευάγγελος Βενιζέλος, ερωτηθείς για το ίδιο θέμα απάντησε πως «δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και δεν έχω και καμία εμπιστοσύνη στα παιχνίδια λαϊκισμού που γίνονται, στα οποία, δυστυχώς, έχει παρασυρθεί και ένα μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης».
Παρότι ο κύριος Λοβέρδος ήταν αρκετά ξεκάθαρος, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ως άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσης, έδωσε μία απάντηση τόσο διφορούμενη, που θα ζήλευε ακόμη και η ίδια η Φημονόη. Η πρώτη Πυθία του Μαντείου των Δελφών.
Θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος, πως τα παιχνίδια λαϊκισμού, αφορούν την εμμονή κάποιων στην άρνηση της χρήσης του όρου Μακεδονία, στο όνομα της γειτονικής χώρας. Η απάντηση του κυρίου Βενιζέλου όμως, αφορούσε ερώτηση για πιθανή σύμπραξη του Κινήματος Αλλαγής με τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι το όνομα των Σκοπίων. Από ποιόν λοιπόν, παίζονται αυτά τα παιχνίδια συνεργασίας και ποιοι δέχονται να συμμετάσχουν; Εάν πράγματι έχει παρασυρθεί ένα μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης, τότε με δεδομένη την άρνηση της Νέας Δημοκρατίας να συνεργαστεί, δεν μένουν και πολλά αντιπολιτευόμενα κόμματα για να στραφούν οι υποψίες.
Γιατί δεν «διαολόστειλε», με επιτηδευμένη έστω ευγλωττία, τον Αλέξη Τσίπρα ο κύριος Βενιζέλος; Ποιόν ή ποιους δεν εμπιστεύεται ακριβώς; Τι «ήξεις, αφήξεις» και «άρρεν ου θήλυ», είναι αυτά; Ποιόν προσπαθεί με ευγενικό πλην σαφή τρόπο, να προειδοποιήσει ο κύριος Βενιζέλος; Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και προσφάτως του Κινήματος Αλλαγής, γιατί δεν έδωσε ξεκάθαρη απάντηση; Γιατί δεν απέκλεισε κατηγορηματικά και αδιαπραγμάτευτα, τα όποια σενάρια συνεργασίας για να μην αναγκάσει τους κυρίους Λοβέρδο και Βενιζέλο να παρέμβουν;
Ο πόλεμος της Νότιας Οσετίας, ήταν μια ένοπλη σύγκρουση τον Αύγουστο του 2008 μεταξύ της Γεωργίας και της Ρωσίας, η οποία βοήθησε στρατιωτικά και διπλωματικά, τις αποσχισθείσες περιοχές Ν. Οσετία και Αμπχαζία, εναντίον της Γεωργίας, όταν εκείνη εισέβαλε στο έδαφος τους. Όταν η Ρωσία εξαπέλυσε την επίθεση της εναντίον των στρατευμάτων της Γεωργίας, έσπευσε κοινή αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ και του ΟΟΣΑ, στη Γεωργία, προκειμένου να συμβάλει στην αποκλιμάκωση της κρίσης. Ο Nicolas Sarkozy, ως ηγέτης της αντιπροσωπίας, καθότι η χώρα του κατείχε την προεδρία της Ε.Ε. εκείνη την εποχή, προσπάθησε να πείσει τον πρόεδρο της Ρωσίας, Vladimir Putin να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τον πρόεδρο της Γεωργίας Mikheil Saakashvili. Εκείνος, ξαφνιάζοντας όλους, αποκάλεσε τον γεωργιανό πρόεδρο, παρανοϊκό μπάσταρδο, ενώ κατέληξε λέγοντας πως έχει σκοπό να τον συλλάβει και να τον κρεμάσει από τα αρχ..δια!
Αυτό ήταν. Οι μεσολαβητές, μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και επέστρεψαν στα σπίτια τους. Οι δε ελπίδες του Saakashvili, να σύρει τον Putin στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με την βοήθεια των ΗΠΑ έπεσαν στο κενό, καθώς αναγκάστηκε να αντικρούσει τις απειλές για να περισώσει την τιμή του, δηλώνοντας πως δεν έχει καμία διάθεση να διαπραγματευτεί με τον πρόεδρο της Ρωσίας.
Έτσι κόβεται ο βήχας εκείνων που παίζουν παιχνίδια λαϊκισμού, παρασύροντας και ένα μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης, όπως λέει και ο κύριος Βενιζέλος.
Δεν προτείνω στην κυρία Γεννηματά, να αποκαλέσει τον κύριο Πρωθυπουργό, πολιτικό κίβδηλο. Δεν αρμόζει στον χαρακτήρα και το επίπεδό της, αυτή η συμπεριφορά. Θα μπορούσε ωστόσο να πει κάτι. Έστω κάτι μικρό και ασήμαντο. Η σιωπή διαβάζεται με πολλούς τρόπους.
Όποτε ακούγονται σενάρια για πιθανή συνεργασία του ΠΑΣΟΚ ή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με τον ΣΥΡΙΖΑ, σπεύδουν οι κύριοι Λοβέρδος και Βενιζέλος, να τα διαψεύσουν. Ο πρώτος με κατηγορηματικό τρόπο, ενώ ο δεύτερος χρησιμοποιεί συνήθως χρησμούς και τόνο προειδοποιητικό.
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, δεν φαίνεται να έχει χρόνο για τέτοιες ασχολίες. Δεν ξέρω με τι ακριβώς ασχολείται, πάντως δεν ασχολείται με αυτά.
Όταν συναντήθηκαν οι Τσίπρας και Μητσοτάκης στο πλαίσιο της ενημέρωσης για τις εξελίξεις στο Μακεδονικό, η ξινίλα ήταν εμφανής. Την έκοβες με το μαχαίρι, ενώ ο πάγος δεν έσπαγε ούτε με παγοθραυστικό.
Η δε, πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής, αισθάνθηκε την ανάγκη να μιλήσει με τον Τσίπρα για τα παιδιά της. Την κατέκλυσε το μητρικό ένστικτο. Εκείνη προκάλεσε τα περίεργα σχόλια με τη στάση της. Εκείνη αλείφει με βούτυρο το ψωμί των σεναριογράφων. Εκείνη αναγκάζει τους συναδέλφους της να παρέμβουν. Εκείνη τους φέρνει σε δύσκολη θέση. Καλό θα ήταν να γνωρίζει η κυρία Γεννηματά, πως τον άνθρωπο που χρησιμοποιεί τα λόγια του με ασάφεια και διστακτικότητα, είτε δεν θα του δώσουν σημασία είτε δεν θα τον καταλάβουν.
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να θέλει απλά να είναι ευγενική κάνοντας ασαφείς φιλοφρονήσεις και κάποιοι να μπερδεύουν την έμφυτη αυτή ευγένεια της, με πολιτικό φλερτ.
Μα, αυτό ακριβώς είναι το φλερτ. Όπως είχε πει κι ο Laurence Sterne, είναι ένας αριθμός από ήρεμες φιλοφρονήσεις, όχι τόσο αιχμηρές ώστε να σοκάρουν ούτε τόσο ασαφείς ώστε να μη γίνονται κατανοητές.
