Η αποτρόπαιη πράξη του Τσετσένου ισλαμιστή μάς υπενθύμισε για μια ακόμα φορά τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ο πολιτισμός μας από την εισβολή της αλλόθρησκης βαρβαρότητας.
Δεν είναι μόνον πως απειλείται το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης μας, το κυριότερο είναι πως αυτή η απειλή μετουσιώνεται στην φυσική εξόντωση. Ο οποιοσδήποτε «σαλεμένος» ισλαμιστής μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να δολοφονήσει όποιον πιστεύει πως προσέβαλε την πίστη του. Στην γεμάτη θρησκευτικό φανατισμό κρίση του δοκιμάζεται ο τρόπος ζωής και τελικά η ίδια η ζωή εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών.
Αφιερωμένο εξαιρετικά στους θαυμαστές της πολυπολιτισμικότητας, του διεθνισμού και της κατάργησης των συνόρων. Εννοείται πως όλοι αυτοί—πλην ελαχίστων εντίμων εξαιρέσεων—δεν βρήκαν να πουν κάτι για τον αποκεφαλισμό του Σαμιέλ Πατί. Ενός καθηγητή μέσης εκπαίδευσης, γεωγραφίας και ιστορίας, που είχε την ατυχία η διδασκαλία του να μην τύχει της εγκρίσεως του Τσετσένου δολοφόνου του.
Εννοείται πως αν συνέβαινε το αντίστροφο, δηλαδή αν το θύμα ήταν μουσουλμάνος, θα είχαν ξεσηκωθεί όλες οι «ευαίσθητες» ψυχούλες, οι επαγγελματίες αλληλέγγυοι και οι no borders των αριστερών κινημάτων.
Ας σημειωθεί πως από το 2015 μόνον η Γαλλία μετρά 259 θύματα από την δράση των τζιχαντιστών. Όπως σημείωσε χθες η νέα συντακτική ομάδα του πολύπαθου περιοδικού Charlie Hebdo «η μισαλλοδοξία πέρασε σε άλλα επίπεδα».
Τελικά, όπως έχει γραφτεί κατ' επανάληψη, ο τρόπος ζωής μας, ο τρόπος ζωής των Ευρωπαίων πολιτών, κινδυνεύει κυρίως από αυτούς που τον υπονομεύουν, από αυτούς που τον μισούν από τα μέσα. Από αυτούς που βρίσκουν διαρκώς ελαφρυντικά στους ισλαμιστές δολοφόνους, επικαλούμενοι μέχρι και τις Σταυροφορίες. Από αυτούς που ενοχοποιούν, με κάθε ευκαιρία, τον πολιτισμό μας. Άλλοτε φορώντας τον μανδύα του αντικαπιταλιστικού και της αντι-αποικιοκρατίας, άλλοτε τον μανδύα της πολυπολιτισμικότητας, άλλοτε φορώντας το προσωπείο του αλληλέγγυου.
Όλη αυτή η αυτοκτονική, για τον τρόπο ζωής μας κατάσταση, είναι μια από τις πτυχές της σύγχρονης πανούκλας που ονομάζεται «το πολιτικά ορθό». Βλέπουμε τι συμβαίνει εδώ και μερικούς μήνες στην Δυτική Ακτή των ΗΠΑ.
Πλήρης παραλογισμός.
Ένα σύμπτωμα αυτής της νοσηρής κατάστασης εμφανίστηκε και στα ανώτατα όργανα της ΕΕ, όταν η πρόταση για την δημιουργία χαρτοφυλακίου «για την προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» από την Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν, ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από την πλευρά των αριστερών, των οικολόγων και των οπαδών του πολιτικά ορθού.
Οι ενστάσεις τους συμπυκνώνονταν τόσο στην ύπαρξη ευρωπαϊκού τρόπου ζωής, όσο και στην προστασία του. Η πρόεδρος της Κομισιόν υπερασπίστηκε μέχρι τέλους την πρόταση της γράφοντας σε άρθρο της πως « πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής μας».
Οι αντιρρήσεις των κατ' επάγγελμα ευαίσθητων είναι γνωστές και συμπυκνώνονται στο αφελές «μα θα υψώσουμε τείχη;». Τείχη θα υψώσουμε κατά περίπτωση, όπως στον Έβρο.
Όμως το βασικότερο όπλο μας είναι η παραδοχή πως υπάρχει ευρωπαϊκός τρόπος ζωής που πρέπει να τον υπερασπιστούμε γιατί κινδυνεύει.
Ο πρόεδρος Μακρόν, ευθύς ως πληροφορήθηκε την δολοφονία του Σαμιέλ Πατί, δήλωσε: «ο σκοταδισμός δεν θα νικήσει». Αυτή είναι η διακύβευση της μάχης που δίνει ο ευρωπαϊκός χώρος.
