Του Σάκη Μουμτζή
«Δεν θα φέρουμε ούτε ένα ευρώ επί πλέον λιτότητα», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Συνηθισμένοι οι έλληνες πολίτες στις συνεχείς κυβιστήσεις, έστω την τελευταία στιγμή, της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θεωρούν και αυτήν την δήλωση έναν ψευτοπαλικαρισμό χωρίς καμία ουσία.
«Στο τέλος θα υπογράψουν» είναι η πάγια πεποίθηση του μέσου πολίτη.
«Και θα υπογράψουν γιατί θέλουν τις καρέκλες. Λατρεύουν την εξουσία.» Μήπως όμως επειδή ακριβώς λατρεύουν την εξουσία, δεν θα υπογράψουν τα μέτρα που προτείνουν οι δανειστές;
Νομίζω, πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται ότι η αποδοχή των νέων μέτρων, θα οδηγήσει το κόμμα τους στον πολιτικό Καιάδα. Και αν σήμερα τριγυρίζουν στο 20%, μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης και την ψήφιση νέων φόρων ύψους 3,6 δις. αυτό το ποσοστό θα φαντάζει εξωπραγματικό. Επιπροσθέτως, αυτό το νέο σκηνικό θα δημιουργήσει και πρόβλημα συνοχής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος. Αντί να λειτουργήσει σταθεροποιητικά, τελικά θα αποσταθεροποιήσει την εξουσία τους.
Άλλωστε, όλοι αυτοί που είναι βέβαιοι πως τελικά η κατάσταση θα εξελιχθεί ομαλά, δεν μπορούν να απαντήσουν στο ερώτημα «γιατί δεν έκλεισαν την αξιολόγηση 2-3 μήνες πριν; Τι περίμεναν;» Και το ερώτημα αυτό καθίσταται ουσιαστικότερο, γιατί αν συμφωνούσε τότε η συγκυβέρνηση με τους δανειστές, θα μπορούσε η χώρα να ενταχθεί έγκαιρα και στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, που όπως ισχυρίζονται τα κυβερνητικά στελέχη, αποτελεί σταθερό τους στόχο.
Η άποψη πως σέρνουν το κλείσιμο της αξιολόγησης για να φανεί πως διαπραγματεύονται σκληρά, αλλά τελικά θα υπογράψουν, είναι αδύναμη. Πάσχει, γιατί αυτό θα μπορούσαν να το κάνουν και στο προηγούμενο χρονικό διάστημα—πάλι «διαπραγματευόμενοι σκληρά»-- και σήμερα να ήταν όλα τακτοποιημένα.
Αρα, κάτι άλλο συμβαίνει. Εδώ και δύο χρόνια, κάποιοι λίγοι, υποστηρίζουμε δημοσίως, πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κινείται όχι τυχαία, αλλά επάνω σε έναν σχεδιασμό ιδιαίτερα εφιαλτικό. Την έξοδο από την ευρωζώνη. Και η ώρα της κρίσιμης απόφασης, πλησιάζει.
Γιατί, αν ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά υπογράψει τα νέα μέτρα, αυτό σημαίνει πως έκανε την επιλογή του να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, ανεξαρτήτως του πολιτικού κόστους που θα έχουν για το κόμμα οι νέες επιβαρύνσεις στους πολίτες. Επειδή μέχρι στιγμής δεν έχουν επιδείξει τα στελέχη του τέτοιες αυτοκτονικές διαθέσεις, αυτό το σενάριο το θεωρώ απομακρυσμένο.
Το πιο πιθανό είναι να τραβήξουν την διαπραγμάτευση μέχρι τις γερμανικές εκλογές, αν μπορούν, ενώ συγχρόνως να αυξάνουν τα χρηματικά διαθέσιμα του Κράτους. Να υπενθυμίσω πως σήμερα είναι περίπου 8,5 δισ.
Το φθινόπωρο, θα έχουν την δυνατότητα να εισάγουν στην Βουλή και τον τροποποιημένο νόμο για την άμεση εφαρμογή της απλής αναλογικής, ποντάροντας στις ψήφους και του ΠΑΣΟΚ. Ένα πολιτικό τοπίο, που αν βοηθήσει λίγο το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών, θα είναι win-win για τον ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, αυτή η στρατηγική βασίζεται σε παραμέτρους που δεν ορίζει η ηγετική ομάδα του και το μεγάλο θύμα της θα είναι η οικονομία της χώρας.
Αλλά η συγκυβέρνηση ελάχιστα ενδιαφέρεται γι΄αυτήν. Άλλες προτεραιότητες έχει, όπως π.χ.την μετατροπή του καλύτερου οικοπέδου της Μεσογείου ( Ελληνικό) σε αρχαιολογικό χώρο.
Συνεπώς, ας αναρωτηθούμε μήπως ζώντας για μιαν ακόμα φορά στον συριζαϊκό κόσμο τους, πιστεύουν πως, έντρομοι οι δανειστές θα κλείσουν την αξιολόγηση χωρίς ούτε ένα ευρώ μέτρα. Άλλωστε σύντροφοι, αυτοί μας έχουν ανάγκη, όχι εμείς !
