Του Σάκη Μουμτζή
Το αίτημα για Εθνική συνεννόηση που προβάλλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι εμφανώς υποκριτικό. Απλώς, αποσκοπεί να προσφέρει χείρα βοηθείας στον κατακρημνιζόμενο ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί, πού ήταν ο λαλίστατος, κατά τα άλλα, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όταν ο Α.Τσίπρας εκφωνούσε τα συνθήματα « ή εμείς ή αυτοί» και « θα μας τελειώσουν ή θα τους τελειώσουμε»; Και πού ήταν, όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του καθύβριζαν τους πολιτικούς αντιπάλους τους;
Για να μην αναφερθώ στον ρόλο του στο Δημοψήφισμα. Αυτός ένας νομομαθής, ανέχτηκε αυτό να διεξαχθεί χωρίς ερώτημα και μέσα σε εννιά ημέρες. Πράγματα πρωτοφανή, ακόμα και σε χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Και τώρα έρχεται και ζητεί συναίνεση μεταξύ της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυρίαρχος και ασχημονούσε, ο Π.Παυλόπουλος σώπαινε. Τώρα που καταρρέει θυμήθηκε την Εθνική Ενότητα.
Το κυρίαρχο πρόβλημα σήμερα για τον εσμό των Συριζαίων και των εμφανών και αφανών υποστηρικτών τους, είναι να διατηρηθεί η παρούσα βουλή, με την συγκεκριμένη σύνθεση. Παράλληλα, να βρεθούν αφελείς ή μωροφιλόδοξοι πολιτικοί που θα συμμετάσχουν σε ένα διευρυμένο κυβερνητικό σχήμα, απενοχοποιώντας έτσι τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και να μην φαντασθεί ο αναγνώστης πως αυτή η νέα κυβέρνηση θα επιταχύνει τον ρυθμό των ιδιωτικοποιήσεων ή των μεταρρυθμίσεων. Το καθήκον της θα είναι η καταπολέμηση του «Μινώταυρου του νεοφιλευθερισμού.» Η επιδίωξη του Π. Παυλόπουλου είναι να συγκροτηθεί ένα νέο αντιμνημονιακό μέτωπο. Θέλει η πολιτική τάξη της χώρας να σταθεί αντιμέτωπη με τους δανειστές.
Δηλαδή αυτό που δεν μπορεί, πλέον, να κάνει ο Α.Τσίπρας, επιστρατεύεται να πράξει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Παραβλέποντας βέβαια το γεγονός, πως οι εταίροι μας ζητούν αυτά τα μέτρα, λόγω των λαθών και των καθυστερήσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Και η υπερφορολόγηση των πολιτών δεν γίνεται κατόπιν υποδείξεων τους, αλλά αποτελεί πολιτική επιλογή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Συνεπώς, σε ποια πολιτική βάση να συναινέσει η μείζων και η ελάσσων αντιπολίτευση με την κυβέρνηση; Αφού, όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε, μεταξύ τους υπάρχει η άβυσσος.
Γιατί, σε κάθε πολιτική συμφωνία σημασία έχει η κοινή βάση που υπάρχει μεταξύ των κομμάτων που θέλουν ή επιβάλλεται να συνεργαστούν. Αν δεν υπάρχει, τότε η όλη διαδικασία ή είναι μάταιη ή εντάσσεται στο παιχνίδι της προπαγάνδας.
Νομίζω πως τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου θα πρέπει να αντιληφθούν, ότι τελικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τα πεπραγμένα του, έχει αποδείξει πως είναι η εφεδρεία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν προσεγγίζει αμερόληπτα τα γεγονότα και ουσιαστικά επιδιώκει να παγιδέψει την αντιπολίτευση. Δεν είναι διαιτητής, είναι παίκτης της ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Αναπληρωματικός μεν, αλλά εκεί παίζει.
Η μόνη δημοκρατικά αποδεκτή λύση είναι μια νέα κυβέρνηση, που θα προκύψει από εκλογές, να διαπραγματευθεί την νέα συμφωνία. Ο,τιδήποτε άλλο είναι σωσίβιο στην ναυαγισμένη συγκυβέρνηση.
