Του Μιχάλη Καλφίδη
Η αριστερά και ο σοσιαλισμός ήταν μια ουτοπία της νεότητάς μας. Ξεκινήσαμε ως μεταπολιτευτική γενιά με πολύ σοσιαλισμό, σιγά-σιγά κάναμε περικοπές, συμβιβασμούς, κλείσαμε τα μάτια μπροστά στο προσωπικό συμφέρον, κατεβάσαμε τις σοσιαλιστικές σημαίες, ξεκρεμάσαμε ήρωες και αφίσες από τους τοίχους και χτίσαμε τις ζωές μας μέσα στον “καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο” -και με πολλά δανεικά.
Η ελληνική πελατειακή και, κυρίως, κρατικιστική δεξιά, παγκόσμιας πρωτοτυπίας, απείχε πολύ από ένα σύγχρονο συντηρητικό ευρωπαϊκό κόμμα και κυβέρνησε ως αναποτελεσματικό ΠΑΣΟΚ με ακόμη περισσότερα δανεικά.
Η εκλογή Μητσοτάκη δεν μετάλλαξε το DNA της δεξιάς παράταξης που προσπαθεί να αλλάξει χωρίς την παραμικρή αυτοκριτική για τη μέχρι σήμερα διαδρομή της και τις ευθύνες της.
Ο εκσυγχρονισμός, παρότι έβαλε τη χώρα σε σωστή τροχιά, ήταν μειοψηφία στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη ΝΔ όπου εμφανίστηκε -και τελικά κυριάρχησαν οι λαϊκιστικές δυνάμεις και τον σημάδεψαν τα διεφθαρμένα πρόσωπα.
Ύστερα ήρθαν η κατάρρευση και η Αριστερά. Η Αριστερά ως η απόλυτη χίμαιρα, το τέλειο ψέμα. Σε μια γενιά, η ουτοπία έγινε χίλια κομμάτια που σκορπίστηκαν γύρω μας και μας πληγώνουν. Η κυβερνώσα “πρώτη φορά” αριστερά ήταν η προδοσία της ωριμότητάς μας.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στο «Κίνημα Αλλαγής» επιβεβαίωσαν ότι το ΠΑΣΟΚ του προηγούμενου αιώνα θα ήθελε να «είναι εδώ, ενωμένο δυνατό». Με τη διαφορά ότι το ΠΑΣΟΚ του προηγούμενου αιώνα εξέφραζε την εποχή, έπιανε το εθνικό αίσθημα και είχε μια ισχυρή ταυτότητα, της έστω “αλά γκρέκα” σοσιαλδημοκρατίας. Σήμερα το Κίνημα Αλλαγής ως ομοσπονδία με βασικό κορμό το ΠΑΣΟΚ και guest star τον Σταύρο Θεοδωράκη ως άτομο, είναι ένας χώρος χωρίς ταυτότητα, ο χρήσιμος τρίτος!
Απογοήτευση! Παντού υπερισχύουν οι προσωπικές επιλογές, ενώ αριστερές και δεξιές εθνικολαϊκιστικές δυνάμεις αποδεικνύονται νικήτριες προς δικό τους όφελος αλλά σε βάρος της χώρας!
Τα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας στέλνουν ένα βαθύτερο μήνυμα πέρα από το προφανές θέμα της Μακεδονίας. Ένα μήνυμα αντίδρασης των πολιτών ενάντια στα υπάρχοντα κόμματα που δεν τα εμπιστεύονται να λύσουν το εθνικό μας θέμα. Τα συλλαλητήρια αυτά είναι ταυτόχρονα οι πρώτες μαζικές διαμαρτυρίες εναντίον της Κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το εθνικό θέμα γίνεται αφορμή για συλλογική αντίδραση και τα πολιτικά “πιστεύω” των Ελλήνων βγαίνουν από τις γραμμές τους και ανακατεύονται.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Metarithmisi.gr
