Του Αντώνη Πανούτσου
Τα λόγια του Παναγιώτη Καρκατσούλη «Αρνούμαι την θεωρία των ίσων αποστάσεων μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, την οποία θεωρώ απολίτικη και ανιστόρητη.Ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε ότι δεν συμπεριλαμβάνεται στα αστικά κόμματα, αφού έργοις, προσπάθησε για την κατάρρευση της αστικής δημοκρατίας- & όχι μόνο το 2015. Παράλληλα με την εκπόνηση κάθε είδους μηχανορραφίας, ο ΣΥΡΙΖΑ αποικιοποιεί μ' έναν πρωτοφανή τρόπο, κάθε κρατική οντότητα. Οι εγκάθετοί του περιφρονούν το δημόσιο συμφέρον, θυσιάζοντάς το στο στενό κομματικό και ίδιο όφελος» ήταν κάτι περισσότερο από μια δήλωση αποχώρησης από κόμμα. Ήταν ένα μανιφέστο που ανέφερε με ακρίβεια γιατί δεν μπορούν να κρατιούνται ίσες αποστάσεις. Όσο ισχύει για τον ίδιο ισχύει, για κάθε πολιτικό της ΝΔ. Κάθε πολίτη που βρέθηκε στο απέναντι στρατόπεδο του «Εμείς ή αυτοί» του ΣΥΡΙΖΑ.
Κατ'' αρχήν με την φύση της ίδιας της σύγκρουσης. Στις επόμενες εκλογές την κυβέρνηση θα διεκδικήσουν η ΝΔ, ένα αστικό κόμμα που διεκδικεί την κυβέρνηση, και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κίνημα που όπως έχει πει η Μπέτυ Μπαζιάνα δεν του φτάνει η κυβέρνηση αλλά η εξουσία. Μια εξουσία που προσπαθεί να διατηρήσει στην διοίκηση τοποθετώντας 69 γραμματείς με τετραετή θητεία, εκ των οποίων οι 25 προκηρύξεις χαρακτηρίστηκαν από τους θεσμούς φωτογραφικοί και με την ανοχή στους ρουβίκωνες έτσι ώστε η ΝΔ να έχει να αντιμετωπίσει ένα χάος στους δρόμους. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αφήσει ένα κράτος που θα είναι αδύνατον να κυβερνηθεί. Όποιος το αντιλαμβάνεται διαλέγει πλευρά. Οι πλευρές είναι τρεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ, που θα παίξει ρόλο σε περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία στην άλωση του αστικού πολιτεύματος. Όποιος φοβάται ότι τα λόγια του μπορεί να πρέπει να γίνουν πράξη σε ένα κόμμα εξουσίας βρίσκει κάτι ασφαλές. Ας πούμε τον Σταύρο Θεοδωράκη και το Ποτάμι, που όλο και περισσότερο μεταμορφώνονται από κόμμα σε οδηγό σαβουάρ βιβρ του Ζαμπούνη. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η αναφορά του Θεοδωράκη στα λόγια του Νίκου Αλιβιζάτου «αύριο με μάρτυρα τον ίδιο τον λαό θα μπορείς έντιμα να αξιώσεις από τον αντίπαλο σου να σου συμπεριφερθεί αναλόγως» για την ίση απόσταση που κρατάει από την ΝΔ τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν περιμένει ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Παππάς να εξετάζουν αντικειμενικά στο μέλλον τις προτάσεις της ΝΔ επειδή θα ντραπούν τον λαό κάπου το έχει δει λάθος ή προσπαθεί να καλύψει την κατάρρευση του Ποταμιού με επιδείξεις αρετής.
Στην πολιτική όμως το virtue is its own reward είναι ανέκδοτο. Ιδιαίτερα όταν στην εξίσωση εμπλέκεται ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα και του Παππά που προσπάθησαν να εξοντώσουν κάθε αντίπαλο τους με την Novartis, η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα δικαίως θα είναι πολωμένη. Το πόσο καλά οι πολίτες το αντιλαμβάνονται φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις.
Όχι από την συντριπτική διαφορά του 36,7% της ΝΔ σε σχέση με το 22,6% του ΣΥΡΙΖΑ που έδωσε η Metron Analysis, που για να φανεί πόσο μεγάλη είναι πρέπει να συγκριθεί με του Νοέμβριου του 2014, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας υποσχεθεί τα πάντα είχε 34% έναντι του 30% της ΝΔ. Το σημαντικό στη δημοσκόπηση της Metron Analysis, που άλλωστε εμφανίζεται σε κάθε δημοσκόπηση, είναι η εξαφάνιση κομμάτων του κέντρου. Τύπου ΔΗΜΑΡ ή Ποταμι. Στα κόμματα που η ελίτ πριν το 2015 μπορούσε να βρει καταφύγιο χωρίς να λερωθεί από το βαθύ ΠΑΣΟΚ ή την λαϊκή δεξιά, που η πολιτική πραγματικότητα όμως εξαφάνισε.
Στην επόμενη σύγκρουση δεν θα υπάρχει το «η σιωπή μας προς απάντηση σας» που στο σχολείο λέγανε τα παιδάκια που φοβόντουσαν να υπερασπίσουν τα δίκια τους. Κανένας χίπι δεν θα παίζει την κιθάρα, κανένα Ποτάμι δεν θα εξασφαλίζει ίσες αποστάσεις. Οι κουβέληδες των φτωχών, οι δανέληδες θα πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ, οι καρκατσούληδες στην ΚΙΝΑΛ, οι αμυράδες στην ΝΔ. Και η σύγκρουση θα πάει στο bitter end, που λένε και στο χωριό μου.
