Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Μιλώντας στη ΔΕΘ το Σάββατο ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε ένα μεγάλο ρίσκο. Σε μια εποχή που καταγράφεται πανεύκολα ό,τι λέγεται και μπορεί και ο τελευταίος πολίτης της χώρας, ακόμα και ο ψηφιακά αναλφάβητος, να ελέγξει τι έχει πει ο κάθε πολιτικός και κυρίως τι ακριβώς έχει υποσχεθεί, ο Πρωθυπουργός παρουσίασε ένα αναλυτικό πρόγραμμα δράσης για την επόμενη χρονιά το οποίο βέβαια πανεύκολα μπορεί να μετατραπεί από κριτήριο αξιολόγησης σε τεκμήριο ανικανότητας.
Βέβαια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το 2016 που μπήκε ορμητικά στην πολιτική ζωή της χώρας εκπέμπει σταθερά το ίδιο μήνυμα: δεν τον απασχολεί και τόσο αν οι Έλληνες τον αγαπούν, αν τον αντιμετωπίζουν ως “λαϊκό ηγέτη”, ως “δικό τους άνθρωπο”. Αυτό που δείχνει να τον καίει είναι να τον αξιολογούν θετικά και να τον σέβονται. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν τον ενδιέφερε ποτέ να κερδίσει την αγάπη του λαού. Θέλει τον σεβασμό του γιατί με το έργο του θα έχει καταφέρει να κάνει τους Έλληνες ευτυχέστερους και πλουσιότερους.
Υπό την έννοια αυτή λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης το Σάββατο, παρέδωσε στην κοινή γνώμη μια λίστα με τα “προς ενέργεια”, μια “to do list” και υποσχέθηκε ότι σε 362 ημέρες από σήμερα τα περισσότερα θα έχουν διαγραφεί ως ολοκληρωμένα. Πολύ τολμηρό, σχεδόν “μαγκιά” και είναι αυτού του είδους η “πολιτική μαγκιά” που μας έχει γοητεύσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Βέβαια, κάποια από αυτά που περιλαμβάνονται στη λίστα έχουν ήδη γίνει ενώ για κάποια άλλα (για τις επενδύσεις) η αβεβαιότητα είναι μεγάλη αλλά η λίστα αυτή με τα “προς ενέργεια” στην πραγματικότητα επιχειρεί να επιλύσει το στρατηγικό γρίφο της διαχείρισης του χρόνου. Η οικονομία χρειάζεται τουλάχιστον 18 μήνες για να δείξει σημάδια ανάκαμψης κι αυτό το χρόνο προσπαθεί η κυβέρνηση “να γεμίσει” μ'ενα μείγμα πρωτοβουλιών στην οικονομία αλλά κυρίως στην καθημερινότητα και οι οποίες δίνουν την αίσθηση κινητικότητας που αυτή την ώρα, εκ των πραγμάτων, αδυνατεί να δώσει συνολικά η οικονομία.
Η κυβέρνηση για την ώρα τα πάει καλά στην Οικονομία, δηλαδή στη διαχείριση του χρόνου και το μόνο επιχείρημα που αρκεί για να στηρίξουμε τον ισχυρισμό μας αυτό είναι ο τρόμος που έχει καταλάβει τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος βλέπει τη Νέα Δημοκρατία να κάνει όλα όσα κατάλαβε κι εκείνος ότι πρέπει να γίνουν για να υπάρξει ορατή βελτίωση της κατάστασης αλλά μόλις "ξύπνησε" του είχε πλέον απομείνει ελάχιστος χρόνο για να δράσει.
Στην ομιλία του Πρωθυπουργού χαιρετίζουμε ακόμα την επαναδιατύπωση στο...δημοκρατικό της εξαγγελίας για το επίδομα στα παιδιά που γεννιούνται στη χώρα μας, οι αναφορές στα Ελληνόπουλα απαλείφθηκαν (αφού πρωτα έκαναν ζημιά), χαιρετίζουμε και μάλιστα με έμφαση ότι ο Πρωθυπουργός απέφυγε τις αναφορές στη Συμφωνία των Πρεσπών, τις Ελληνοτουρκικές Σχέσεις αλλά και τα ζητήματα ασφάλειας, δηλαδή, σε όλα όσα φωλιάζει η συνομωσιολογία και η ακροδεξιά ιδεοληψία. Άλλωστε αυτά είναι θέματα που ξεδιπλώνονται σ'ενα βάθος χρόνου, πέραν του έτους.
Όσον αφορά τη ρητορική αποστροφή του "Δεν ξεχνάμε αλλά προχωράμε", αποσυνδέοντας τον εαυτό του και την κυβέρνησή του απο τις εξεταστικές επιτροπές για τα έκτροπα του α''εξαμήνου του 2015 πρέπει να αξιολογηθεί ως δείγμα σοφίας.
Μας ξάφνιασε όμως η αναφορά στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ήταν η δεύτερη φορά, μετά τις προγραμματικές δηλώσεις, που ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, δηλαδή της συντηρητικής παράταξης της χώρας, αναφέρεται στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Μάλιστα, αυτή τη φορά επέλεξε να το κάνει στη Μακεδονία, την πατρίδα του ιδρυτή του κόμματός του, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, μιας κορυφαίας πολιτικής προσωπικότητας οι ιστορικές επιλογές της οποίας σφράγισαν την μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας υπερβαίνοντας εθνικούς διχασμούς, εμφυλίους και τα τραύματα της δικτατορίας.
Είναι λίγο ακατανόητο αυτό. Από τη μία ένας Κυριάκος Μητσοτάκης που επιζητά να αξιολογηθεί για το έργο του το οποίο αποφεύγει προκλητικά να περιβάλλει πολιτικά και ιδεολογικά. Από την άλλη οι μόνες πολιτικές κουβέντες που εκστόμισε στην ομιλία του ειπώθηκαν από κάποιον ξένο προς το κόμμα του πολιτικό, πριν από ενάμιση αιώνα. Κι αυτό συνέβη την εβδομάδα που η κυβέρνησή του παρήγαγε την πιο αρχαϊκή δεξιά σημειολογία με τις ατυχείς δηλώσεις της υπουργού Παιδείας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όλα αυτά τα χρόνια απέφυγε τις υποσχέσεις. Έδωσε όμως στο λαό μόνο μία αλλά πολύ ελκυστική. Υποσχέθηκε ότι οι Έλληνες μαζί του θα γράψουμε τη δική μας ιστορία. Και η δική μας ιστορία για να είναι σημαντική και αξιομνημόνευτη δεν μπορεί να χτιστεί πάνω σε αυθαίρετες αναφορές. Ποιον αλήθεια αφορά σήμερα τι είπε ο Ελευθέριος Βενιζέλος πριν από 116 χρόνια στην Κρήτη;
Ένας ολόκληρος κόσμος που μεταφράζεται στις ψήφους αυτών που το 2016 τον εξέλεξαν πρόεδρο της ΝΔ και το 2019 του έδωσαν την αυτοδυναμία, τον Κυριάκο Μητσοτάκη ακολούθησαν. Η δική του πολιτική σκέψη ήταν που τους έπεισε, το βάθος της τους γοήτευσε, τη δική του αντίληψη για την πολιτική και την κοινωνία εμπιστεύονται.
Η δική μας ιστορία, ακριβώς για να είναι δική μας, πρέπει να γραφτεί με τα δικά μας λόγια, τα λόγια του σήμερα και με υψηλό και ευγενή στόχο να είναι τα δικά μας λόγια αυτά που θα μνημονεύονται αργότερα. Τα λόγια του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αυτά που θα πρέπει να γίνουν “κτήμα ες αεί” για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων, αυτά που θα πρέπει να επικαλούνται οι πρωθυπουργοί των μελλοντικών γενεών.
Είναι η πρόκληση την έχει περιγράψει με τρόπο μοναδικό ο ποιητής Τόμας Έλιοτ.
“Γιατί τα λόγια της περσινής χρονιάς ανήκουν στα λόγια του περσινού χρόνου. Και τα λόγια του επόμενου περιμένουν μιαν άλλη φωνή”.
Η ιστορία γράφεται πάντα στη διάλεκτο της πολιτικής κι όχι με την ορολογία της απλής διαχείρισης.
