Και πουλήθηκε η ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Μία αμαρτωλή εταιρεία που κόστισε στον ελληνικό λαό τα δάνεια της Αγγλίας! Και πουλήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με μόλις 45 εκατομμύρια ευρώ, όταν ο υπουργός Σταθάκης, ως αντιπολίτευση, κατηγορούσε την κυβέρνηση Σαμαρά ότι θα ξεπουλούσε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ με 300 εκατομμύρια. Το αστείο είναι ότι ουδέποτε υπήρξε μία τέτοια πρόταση!
Ούτε από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης είχε ζητηθεί ένα τέτοιο υπέρογκο ποσό, ούτε και υπήρχε πιθανότητα να βρεθεί κάποιος και να δώσει περισσότερα από τα χρήματα που έδωσαν οι Ιταλοί, αυτά τα 45 εκατομμύρια ευρώ.
Απλά, ο ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε τότε εντελώς προβοκατόρικα και επιχείρησε να μπλοκάρει την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ με οποιοδήποτε τίμημα. Έτσι, λοιπόν, ανέβασαν ψηλά τον πήχη για να έχουν να λένε. Σαν να πουλάμε το πατρικό μας, ένα τριάρι στα Πατήσια, κι ένας εκ των αδελφών να δηλώνει με έμφαση ότι το σπίτι αυτό δεν πρόκειται να πουληθεί με λιγότερο από ένα εκατομμύριο ευρώ.
Το ρεπορτάζ της εποχής, λοιπόν, υποστηρίζει ότι και τότε οι όποιες προσφορές ήταν εκεί γύρω, στα 50 εκατομμύρια ευρώ. Κι όπως είπε ο σύντροφος Βαρουφάκης, όταν έγινε υπουργός, το ελληνικό δημόσιο θα έπρεπε να απαλλαγεί από αυτήν την εταιρεία. Είχε δίκιο ο Γιάνης, δεν είχε σε όλα άδικο.
Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ είναι μία ιστορία ανάλογη της Ολυμπιακής. Αποδείχτηκε ότι το ελληνικό δημόσιο δεν έχασε τους αιθέρες με την πώληση της άλλοτε εταιρείας του Ωνάση που στη συνέχεια έγινε κρατική και έθρεψε στρατιές και στρατιές παιδιών του κομματικού σωλήνα.
Στα δοξασμένα χρόνια του ΠΑΣΟΚ εκείνοι που είχαν κακά βύσματα έπιαναν δουλειά ως ωρομίσθιοι στη διαλογή δελτίων του ΟΠΑΠ. Τα καλά βύσματα άνοιγαν τον δρόμο για Ολυμπιακή, ΔΕΗ, ΟΤΕ και ΟΣΕ. Με αυτήν τη σειρά. Ε, λοιπόν, και με την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα γίνει ό,τι ακριβώς συνέβη με την Ολυμπιακή και τον ΟΤΕ: Θα κερδίσουν οι φορολογούμενοι.
Καλά έκανε η κυβέρνηση και πούλησε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Μόνο που κάποιος πρέπει να βγει και να ζητήσει συγνώμη. Κι αναφερόμαστε στον κ. Σταθάκη. Κι επίσης αποδεικνύεται και κάτι ακόμη: Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε μία καταστροφική αντιπολιτευτική τακτική που ζημίωσε τη χώρα. Έλεγαν «όχι» σε όλα, όταν οι ίδιοι σήμερα λένε «ναι» σε όλα και κάνουν και το τελευταίο χατίρι του όποιου τροϊκανού. Δεν ήταν ανάγκη να φτάσουμε ως εδώ. Ήταν απαραίτητο να έχει υπάρξει νωρίτερα ακόμη, από την εποχή της πρωθυπουργίας του Γιώργου Παπανδρέου, ένα εθνικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση. Τώρα δεν θα ήμασταν στα μνημόνια!
Η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μία κωμωδία. Αυτό κυρίως πληρώνουμε σήμερα. Ότι τα βρίσκουν μπροστά τους ως κυβέρνηση είναι κάτι που δεν πρέπει να μας αφορά. Το αν μάθουν να κυβερνούν οι κύριοι αυτοί είναι κάτι που δεν πρέπει να απασχολεί κάποιον άλλον πέραν του οικογενειακού και φιλικού τους περιβάλλοντος. Τα δίδακτρα όμως μας αφορούν όλους, επειδή τα πληρώνουμε όλοι εμείς από την τσέπη μας. Κι η διαδρομή από τη σουρεαλιστική πολιτική στον ρεαλισμό κόστισε πολλά σε αυτήν τη χώρα. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την Αριστερά. Αν ήταν μόνο η Αριστερά στα συννεφάκια της, δεν θα είχε γίνει κυβέρνηση…
Θανάσης Μαυρίδης
