Του Θόδωρου Σκυλακάκη*
Ως που μπορεί να φτάσει κανείς για μια φωτογραφία; Στην περίπτωση του κ. Τσίπρα πολύ μακριά αν αυτή η φωτογραφία τραβιέται στον κήπο των ρόδων. Μια μέρα μετά την επίσκεψη κι αφού συνυπολογίσουμε τις ίδιες τις δηλώσεις του, τις ερωτήσεις που έγιναν και τις αντιδράσεις των δανειστών μας, είναι προφανές ότι κ. Τσίπρας πήρε από τον κήπο του Λευκού Οίκου τα αγκάθια και άφησε τα άνθη της επίσκεψης στον -όχι και πολύ φιλόξενο- οικοδεσπότη του.
Ας αρχίσουμε από τις δηλώσεις. Η Ελλάδα έχει 21% ανεργία και έχει χάσει το 25% του ΑΕΠ της. Οι ΗΠΑ έχουν πολλά χρόνια διαρκούς ανάπτυξης και ανεργία λίγο πάνω από το 4%, ιστορικό χαμηλό δεκαετίας και βάλε. Όσο και άκομψος και αδιάφορος για τους συνομιλητές του να είναι ένας ηγέτης δεν μιλά δημόσια για θέσεις εργασίας στην ακμάζουσα χώρα που θα γίνουν με χρήματα των φορολογουμένων της καθημαγμένης, μπροστά στον πρωθυπουργό της τελευταίας τον οποίο φιλοξενεί. Αν το κάνει αυτό σημαίνει ότι αδιαφορεί τελείως τόσο για τον συνομιλητή του, τον οποίο εκθέτει, όσο και για την κοινή γνώμη της χώρας του προσκεκλημένου, την οποία προκαλεί.
Αν όμως οι δηλώσεις είχαν μια πολιτική δικαιολογία, το γεγονός ότι αυτό είναι το μήνυμα του κ. Trump στο εσωτερικό των ΗΠΑ, η ερώτηση που έγινε από πλευράς FOX News, που έφερε τον κ. Τσίπρα σε θέση απόλυτης αμηχανίας, υπενθυμίζοντάς του ότι είχε ευχηθεί να μην μας βρει αυτό το «κακό» -η νίκη Trump δηλαδή- δεν είχε καμία. Όλοι γνωρίζουμε ότι στις συνεντεύξεις των δύο ερωτήσεων από κάθε πλευρά οι δημοσιογράφοι και τα μέσα επιλέγονται ώστε οι ερωτήσεις να μην δημιουργούν πρόβλημα. Το FOX News, που είναι παραδοσιακός υποστηρικτής του κ. Trump κατά μείζονα λόγο δεν θα έκανε μια ερώτηση που δεν έχει προαξιολογηθεί από τους αρμοδίους της επικοινωνίας του Λευκού Οίκου. Η ταπεινωτική εμπειρία του κ. Τσίπρα, ο οποίος έπρεπε στη συνέχεια να εξηγήσει πως το «κακό» γίνεται για καλό (o τίτλος του ρεπορτάζ του CNN ήταν: «Trump news conference with PM that once called him evil»), δεν προήλθε από κάποια συγκεκριμένη πολιτική ανάγκη του Λευκού Οίκου. Ήταν απλώς μια επίδειξη της απαξίωσης με την οποία αντιμετωπίστηκε ο κ. Τσίπρας από τον συνομιλητή του και την ομάδα του και μια ένδειξη της έλλειψης διπλωματικής προετοιμασίας ή/και ενδεχομένως της μηδενικής αποτελεσματικότητας που είχε η ελληνική διπλωματία στην Ουάσιγκτον. Γιατί σε τελική ανάλυση αυτά έγιναν παρά το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας δεν πήγε στον κ. Trump με άδεια χέρια. Κουβαλούσε «δώρα» 2,4 δις δολάρια και μια σημαντική ναυτική βάση!
Τι πήρε για όλα αυτά; Τίποτε που να έχει οποιοδήποτε κόστος ή αξία για την άλλη πλευρά. Τα καλά λόγια για επενδύσεις είναι δωρεάν και χωρίς κανένα αντίκρισμα, αφού οι αμερικανικές επιχειρήσεις κινούνται με αυστηρά επιχειρηματικά κριτήρια και η Ελλάδα, που ήταν ούτως ή άλλως εξόχως προβληματική, έχει πέσει επί ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους διεθνείς δείκτες που θα κοιτάξουν οι επενδυτές (ανταγωνιστικότητα, φορολογία, δικαιοσύνη, διαφθορά, γραφειοκρατία κ.λπ.). Όσο για τις ενεργειακές συμφωνίες σε θέματα υδρογονανθράκων -για τις οποίες ακούμε πολλά και βλέπουμε εδώ και χρόνια λίγα- είναι απολύτως στο πλαίσιο της πολιτικής Trump και θα είχαν το πολιτικό πράσινο φως είτε πήγαινε ο κ. Τσίπρας στην Ουάσιγκτον είτε όχι. Αντίθετα σε πλείστους άλλους τομείς που είναι εξαιρετικά σημαντικοί για την ελληνική εξωτερική πολιτική -Τουρκία, Κύπρος κα- ο κ. Trump δεν έδωσε καμία σημασία στη χώρα μας, παρά το γεγονός ότι πολλοί είχαν πιστέψει ότι η Ελλάδα θα επωφελείτο από τις πολύ κακές σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ αυτόν τον καιρό.
Τέλος οι παραινέσεις του κ. Trump για το χρέος κάθε άλλο παρά βρήκαν ευήκοα ώτα στην Ευρώπη, όπως φάνηκε από τις πρώτες αντιδράσεις των δανειστών. Ο στόχος αυτός, ούτως ή άλλως δύσκολος ακόμα και στην εποχή του φίλου της Ευρώπης Barack Obama, αφού οι ΗΠΑ και επί δικής του εποχής ζητούσαν -φορτικά μάλιστα- ρύθμιση του χρέους χωρίς οι ίδιες να βάζουν ούτε ένα δολάριο για τον σκοπό αυτό, στην περίπτωση Trump γίνεται πολύ δυσκολότερος. Γιατί η σχέση του με την Ευρώπη είναι κακή, γιατί στην περίπτωση της Ελλάδας οι Ευρωπαίοι δεν ξεχνούν ότι ζητούσε -πριν γίνει Πρόεδρος- την έξοδό μας από το ευρώ και βέβαια γιατί έσπευσε ένα κάνει μια συμφωνία που αυξάνει το ελληνικό χρέος χωρίς την προηγούμενη γνώση ή συμφωνία των δανειστών μας.
Υπάρχει ασφαλώς το ελαφρυντικό ότι ο Trump λειτουργεί περισσότερο ως businessman παρά ως πολιτικός και έχει κακομεταχειριστεί πολύ σημαντικότερους ηγέτες και χώρες . Με δεδομένο όμως ότι οι επισκέψεις Ελλήνων πρωθυπουργών στις ΗΠΑ αποτελούν σπάνια ευκαιρία, ιστορικά γίνονται το πολύ μια ανά τετραετία, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι η συγκεκριμένη επίσκεψη θα ήταν καλύτερο για τον κ. Τσίπρα και για την Ελλάδα να είχε αναβληθεί για ευθετότερο χρόνο ώστε να προετοιμαστεί πολύ καλύτερα και αν μη τι άλλο να αποφευχθούν οι χειρότερες πλευρές της.
Αν κανείς θέλει τόσο πολύ μια φωτογραφία στον κήπο των ρόδων, υπάρχει και το photoshop... Στην εποχή των «φακ νιουζ», που λένε και οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί θα την δουν και λίγοι θα το καταλάβουν!
*O κ. Θόδωρος Σκυλακάκης είναι Πρόεδρος της Δράσης.
