Μόλις χθες, και με αφορμή την ομόφωνη έγκριση από το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας του σχεδίου για την καταπολέμηση της σεξουαλικής παρενόχλησης στις υπηρεσίες του, γράφαμε για τη σημασία των θεσμών στην αντιμετώπιση αντικοινωνικών συμπεριφορών που καταλήγουν παραβατικές, συχνά με τρόπο εγκληματικό που στοιχίζει ζωές.
Η χθεσινή απόφαση του πρωθυπουργού να συστήσει επιτροπή με σκοπό τη χάραξη εθνικής στρατηγικής για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ θα αλλάξει τα δεδομένα για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, έξω από τα όρια της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Μπορεί στην κυβέρνηση του συντηρητικού κόμματος της χώρας να υπηρετούν ανοιχτά ομοφυλόφιλοι συμπολίτες μας αλλά η ομοφοβία καλά κρατεί. Κι από κοντά οι επιθέσεις σε βάρος ομοφυλόφιλων και τρανς ατόμων. Το «έργο» το βλέπουμε κάθε φορά από την αρχή να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας, σε κάθε πιθανή αφορμή.
Η ένσταση στην πιο ευπρεπή της μορφή πάντα η ίδια και απαράλλαχτη: «Γιατί μας δηλώνουν τη σεξουαλική τους ταυτότητα; Εμείς διαφημίζουμε ό,τι κάνουμε στο κρεβάτι μας». Είτε από δόλο είτε από άγνοια το επιχείρημα είναι το ίδιο.
Οι εργασίες της επιτροπής που όρισε ο πρωθυπουργός καταρχάς θα δώσουν το μήνυμα ότι το ζήτημα είναι υπαρκτό: οι ΛΟΑΤΚΙ+ συμπολίτες μας πράγματι υφίστανται διακρίσεις και βέβαια δεν είναι ορατοί εξόν αν είναι να τους εντάξουμε σ’ ένα αρνητικό πλαίσιο σε μια αρνητική εικόνα, να τους προσθέσουμε ένα αρνητικό πρόσημο.
Η δημιουργία θεσμών που επιτρέπει τη συμμετοχή των ΛΟΑΤΚΙ+ στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική ζωή της χώρας επί ίσοις όροις θα δημιουργήσει καλύτερες συνθήκες για όλη την κοινωνία. Μια κοινωνία ανεκτική, συμπεριληπτική που αποδέχεται τους πάντες είναι μια καλύτερη κοινωνία για όλους. Είναι μια κοινωνία πιο ασφαλής και είναι η ασφάλεια που επιτρέπει στα άτομα να ευημερήσουν.
Η σύσταση της επιτροπής Σισιλιάνου την ίδια στιγμή πρέπει να ενταχθεί στην παράδοση της Νέας Δημοκρατίας να συστρατεύεται με τα αιτήματα για τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Η αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας έγινε από την Κυβέρνηση Πλαστήρα-Βενιζέλου, το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1976 (από τα πιο προοδευτικά της εποχής του σε πανευρωπαϊκό επίπεδο), ενώ ο νόμος για την κατάργηση των διακρίσεων βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού ψηφίστηκε από την Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή το 2005.
Το Σύμφωνο Συμβίωσης που πέρασε σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία για τη Νέα Δημοκρατία, πριν την εκλογή προέδρου, ψηφίστηκε από τον νυν πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας (κι από άλλους βουλευτές βέβαια) χωρίς να υπολογίσει πόσο θα του στοίχιζε στις εκλογές, στο πιο συντηρητικό κομμάτι του κόμματος κι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία.
Τώρα προχωράμε ένα βήμα παραπέρα και τα οφέλη θα τα δούμε πολύ σύντομα, για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
