Του Λυκούργου Λιαρόπουλου
Ήρθαν, έμαθαν τα κόλπα της Εξουσίας, μας κόστισαν 4 χρόνια Μνημόνια παραπάνω, και φεύγουν, χορτάτοι, κονομημένοι, αυτοί και οι οικογένειες, γνωστοί και φίλοι, γκόμενες και γκόμενοι. Μας άφησαν και πεσκέσι €6-8 δις το χρόνο παραπανίσια τοκοχρεολύσια. Θα τους πληρώνουν ως και τα εγγόνια μας. Και για....πουρμπουάρ, άφησαν και μία Μακεδονία λειψή και διακορευμένη. Δεν το λες και λίγο ή μικρό κατόρθωμα. Και αυτά, ως τώρα. Γιατί υπάρχουν και οι 500.000 χαμένοι νέοι μας που δεν θα έφευγαν, οι μισοί, και που δεν θα γυρίσουν, οι άλλοι μισοί.
Ωραία, ας θεωρήσουμε την εθνική τραγωδία ως λήξασα, ή έστω, κοντά στο τέλος της. Υπάρχει θυμός, υπάρχει φόβος, ίσως και λίγη ελπίδα. Δεν ξέρω, όμως, αν υπάρχει αυτό που, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται για να δικαιολογηθεί η ελπίδα. Αναστοχασμός, ή κατανόηση του τί συνέβη, όχι από το 2010 και μετά, αλλά και πριν. «Δεν ωφελεί να κλαις πάνω στο χυμένο γάλα» λέει μία, ξένη, παροιμία. Σημασία έχει το «μάθημα» η κατανόηση του τί συνέβη και, κυρίως, γιατί. Όχι για να μην ξανασυμβεί. Αλλά και για να τιμωρηθούν αυτοί και όσοι πρέπει.
«Αν χρειαστεί να πάμε μάρτυρες στο Δικαστήριο, θα το κάνουμε», είπε χωρίς ντροπή ο Πρωθυπουργός αναφερόμενος στον Ανδρέα Γεωργίου που ακόμη διώκεται από τη «δική του» Δικαιοσύνη. Ο κύριος υπεύθυνος για την πρόσθετη τετραετή διάρκεια και το βάθος της κρίσης δεν είναι ο μόνος ξεδιάντροπος. Είναι και οι Πρωθυπουργοί που «έφεραν» και διαχειρίστηκαν την Κρίση. Πρωτίστως ο «άφωνος», αλλά όχι λιγότερο ο «άμυαλος» και ο «μνημονιοσχίστης» μετά.
Ο πρώτος σιωπά, ομιλών μέσω «κύκλων» και, όπως λένε στην Εσπερία, «προσθέτει ύβρη στην βλάβη». Ο δεύτερος ακόμη περιφέρει το «πολιτικό του σαρκίο» ανά τας κομματικάς και «πολιτικάς ρύμας», εδώ και στο εξωτερικό. Ο δε τρίτος, αφού ξέσκισε όσα μνημόνια μπόρεσε, λούφαξε νομίζοντας πως «έκανε το χρέος του» και αδικήθηκε, πάλι, από την ιστορία. Και, τότε, ήρθαν οι βάρβαροι, ο 4ος «Ιππότης της Αποκάλυψης», ο χειρότερος, και μαζί του ο εσμός των «αβράκωτων» που δίψαγαν για «εκδίκηση» και όχι μόνο.
Και τί δίδαξαν όλοι αυτοί στο Λαό που τους εξέλεξε; Μήπως τον εξαπάτησαν, αφού ακόμη ο λαός μας πιστεύει πως την «Κρίση έφεραν τα Μνημόνια και όχι το ανάποδο; Πόσοι από εμάς κατανοούν σήμερα πως τα Μνημόνια ήταν η αναγκαία «θεραπεία» και όχι η αρρώστια; Πολύ λίγοι, αφού εδώ δεν ισχύει το «αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις». Εμείς, πάθαμε αλλά, δεν ξέρω αν μάθαμε. Οι Εκλογές θα το δείξουν.
Φωτογραφία αρχείου: Intimenews
