Του Σάκη Μουμτζή
Η προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή, επί της ουσίας, δεν προσέθεσε τίποτα στα όσα γνωρίζαμε. Κατέστησε δε σαφές πως τα βέλη στη φαρέτρα του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εξαντληθεί σε αυτό το θέμα, που ήταν ιδιαίτερα πρόσφορο για τη ριζοσπαστική Αριστερά. Επιπλέον κατέδειξε πως και η ίδια είναι ευάλωτη σε ανάλογες επιθέσεις από την πλευρά της αντιπολίτευσης, με βάση τα πεπραγμένα της στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών, και όχι μόνον.
Η συζήτηση όμως αυτή ήταν αποκαλυπτική της αντίληψης που έχει ο πρωθυπουργός για τον πλουραλισμό και την ελεύθερη διακίνηση ειδήσεων και ιδεών, μακριά από κυβερνητικές παρεμβάσεις. Έτσι τον ακούσαμε να διατείνεται πως εξελίσσεται ένα «μεταμοντέρνο πραξικόπημα των μηντιαρχών» που αποβλέπει στην ανατροπή της κυβέρνησης του. Δηλαδή, ο Α. Τσίπρας περίμενε η κυβέρνηση του να κλείνει τέσσερα κανάλια και οι ιδιοκτήτες τους να τον αποθεώνουν. Να τον ραίνουν με ροδοπέταλα. Και μάλιστα όταν προηγήθηκε ένας διαβλητός και διάτρητος διαγωνισμός. Αυτές τις αντιληπτικές ικανότητες έχει, αυτά καταλαβαίνει.
Το ανησυχητικό δεν βρίσκεται τόσο στο IQ του πρωθυπουργού –που κι αυτό είναι ανησυχητικό, γιατί ακριβώς είναι πρωθυπουργός–, όσο στο επιχείρημα που αυτός προβάλλει, πως τέσσερα κανάλια διαμορφώνουν ένα πιο πολυφωνικό τοπίο απ΄ ό,τι τα οκτώ. Δεν με ενδιαφέρει αν αυτό το πιστεύει ή αν μας «δουλεύει». Το ένα είναι πιο ανησυχητικό από το άλλο. Το αποτέλεσμα μετρά.
Αλλά πώς είναι δυνατόν τηλεοπτικοί σταθμοί να ανατρέψουν μια κυβέρνηση; Ως γνωστόν οι κυβερνήσεις πέφτουν όταν χάσουν τη δεδηλωμένη στο Κοινοβούλιο. Με δεδομένη τη γρανιτένια θέληση των 153 κυβερνητικών βουλευτών, δεν βλέπω να υπάρχει δυνατότητα από κανένα κέντρο ή παράκεντρο εξουσίας να την ανατρέψει.
Επειδή αυτό υποθέτω πως το γνωρίζει ο πρωθυπουργός, αλλού αποβλέπει η δήλωση του περί «μεταμοντέρνου πραξικοπήματος». Αναφέρεται στο περιεχόμενο των ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών που προφανώς δεν το εγκρίνουν αυτός και οι συνεργάτες του. Γιατί αυτό πονάει τον ΣΥΡΙΖΑ και γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο επεδίωξε να περιορίσει τις άδειες σε τέσσερις και να ρίξει μαύρο στους υπόλοιπους τέσσερις σταθμούς. Το πρότυπο τους είναι η ΕΡΤ. Γιατί λοιπόν δίπλα στην κρατική ΕΡΤ (3 κανάλια), να μην προστεθεί και η ιδιωτική ΕΡΤ (άλλα τρία κυβερνητικά κανάλια); Ένα επιτρέπεται να κάνει αντιπολίτευση.
Είναι πρόθεση τους, μέσω ενός κώδικα δεοντολογίας, να προσπαθήσουν να ελέγξουν την πληροφόρηση, στο όνομα της αντικειμενικής ενημέρωσης. Ως γνωστόν, τις αρμοδιότητες του ΕΣΡ τις έχει αναλάβει ο Ν. Παππάς, που θα επιχειρήσει να διαμορφώσει το πλαίσιο της διακίνησης ιδεών, ειδήσεων και ψυχαγωγίας σύμφωνα με τα πρότυπα της κυβερνώσας Αριστεράς. Που από την Ιστορία γνωρίζουμε ποια είναι.
Μάλιστα, αυτά όλα τα διόλου ενθαρρυντικά ήρθε να μας τα επιβεβαιώσει η κυβερνητική εκπρόσωπος, καθώς πληροφορηθήκαμε πως ο εμετικός εσμός του διαδικτύου που επί 5 χρόνια, οργανωμένα, καθύβριζε και συκοφαντούσε τους πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ και εκτσογλάνισε την πολιτική ζωή του τόπου τώρα είναι κρατικοί υπάλληλοι. Κάνουν αυτήν τη δουλειά μισθοδοτούμενοι πλέον από τους φορολογούμενους.
Πάντα η Αριστερά στο όνομα της υπηρέτησης των πιο ψηλών ιδανικών διέπραττε τα φρικτότερα εγκλήματα. Πάντα, δήθεν υπερασπιζόμενη πανανθρώπινες αξίες στο τέλος τις ποδοπατούσε. Συνεπώς όταν ακούμε για «αντικειμενική ενημέρωση» και για «τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο», να γνωρίζουμε πως η λογοκρισία –με οποιαδήποτε μορφή και διαβάθμιση– είναι προ των πυλών. Και ως γνωστόν, οι ελευθερίες είναι ενιαίες και αδιαίρετες. Ο παραμικρός περιορισμός τους ή τεμαχισμός τους οδηγεί στην ολική ακύρωση τους.
