Tου Νίκου Ρίζου
Αυτό ήταν. Κάπου εδώ τελειώνει η λογική. Ή ακόμη καλύτερα η κανονικότητα. Και αρχίζει η μεταφυσική εξήγηση της ανθρώπινης νοητικής λειτουργίας. Το να εξακολουθούν να υπάρχουν οπαδοί αυτού του απίθανου συνονθυλεύματος που μας κυβερνά, είναι ένα φαινόμενο όπως αυτά του ιρανικού αυτομαστιγώματος…
Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι τιμωρούν τους εαυτούς τους. Ίσως για την αμαρτία τους να τους πιστέψουν, να τους ψηφίσουν – στις εκλογές και στο γελοίο δημοψήφισμα – η ακόμη να διατηρούν απατηλές ελπίδες ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πολιτικός μεσσίας της εποχές μας. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…
Ωστόσο εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τις λογικές καφενόβιων αναλύσεων και κομματικών αντιπαραθέσεων… Η χώρα μας- και χώρα τους – βιώνει καταστάσεις πρωτόγνωρης αγριότητας ως προς την ακεραιότητα της. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις γεωπολιτικής φύσεως απειλές από ισχυρούς ή ξετσουτσουνισμένους γείτονες… Απειλές που στην κατάλληλη ώρα πιστεύω ότι θα τις αντιμετωπίσουμε σθεναρά και ενωμένοι…
Μιλάω για το μπάχαλο στο οποίο έχει περιέλθει, όχι η πολιτική στο ανώτατο επίπεδο του κοινοβουλίου, αλλά κυρίως στην αποσβολωμένη κοινωνία που έχοντας χάσει τον μπούσουλα με τις χαμένες παραδοσιακές της αξίες, βολοδέρνει ανάμεσα στην λογική και τον παραλογισμό. Το πρόβλημα δεν είναι αν ο Μητσοτάκης κατατρόπωσε τον Τσίπρα ή τα έχωσε στον Μητσοτάκη… Tο πρόβλημα είναι ότι οι οπαδοί αυτοί αδυνατούν να διαχωρίσουν το ψέμα από την αλήθεια.. Την κοροϊδία από την συνέπεια… Την ανύψωση από την κατάπτωση…
Την πολιτική αξιοπρέπεια από το πατριωτικό καθήκον να υπηρετούν έξυπνα την χώρα τους… Το καινοφανές από το πραγματικό…
Εδώ έχουμε να κάνουμε με κινδύνους που δημιουργούνται από την εξόφθαλμη ανεπάρκεια του κυβερνητικού έργου. Έχουν θρονιαστεί στις υπουργικές τους καρέκλες οι απίστευτοι και δεν προσφέρουν το παραμικρό έργο. Δεν κάνουν τίποτα. Απολύτως τίποτα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν ανησυχούν και για τίποτα. Ο κόσμος βρίσκεται στα κάγκελα από την ανεξέλεγκτη αύξηση της εγκληματικότητας και σπεύδει να οχυρωθεί ανυπεράσπιστος και μόνος πίσω από καγκελόφραχτες κατοικίες. Αστυνομία δεν υπάρχει. Η δικαιοσύνη λειτουργεί- όταν λειτουργεί – με ταχύτητες χελώνας…
Πλούτος δεν δημιουργείται παρά μόνο στις κυβερνητικές στατιστικές και τις αναίσχυντες αναφορές των Ευρωπαίων και άλλων «συμμάχων» μας… Το δημογραφικό πρόβλημα, το κορυφαίο πρόβλημα της χώρας μας δεν βρίσκεται σε καμία προτεραιότητα επίλυσης του… Ούτε καν προβληματισμού αυτών που μας κυβερνούν… Τα παιδιά μας φεύγουν για καλύτερη μοίρα στο εξωτερικό και αφήνεται στα ελληνικά πανεπιστήμια ο κατιμάς της ανομίας και της παραβατικότητας…
Μένουν πίσω οι αγωνιούντες ηλικιωμένοι μη και τους κόψουν και άλλο το εισόδημα τους. Το μόνο μέσο για την επιβίωση τους… Η νέα γενεά, τα νέα παιδιά, καθηλωμένα από την έλλειψη οράματος για το μέλλον τους, βλέπουν το άδικο της ύπαρξης τους και μοιραία επιρρίπτουν ευθύνες στους νυν τους πρώην και σε όλους… Είναι άλλωστε οι μόνοι που στο πολιτικό μπάχαλο των ημερών μας δικαιούνται για να ομιλούν…
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο σύντροφος Τσίπρας, ο προοδευτικός αυτός πολιτικός που κατακορόιδεψε φίλους και αντιπάλους με τα συνθήματα «Go back κυρία Μέρκελ» και «Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών», εν μία νυκτί μετατράπηκε σε γιουσουφάκι των υβριζομένων συμμάχων μας… Εντολοδόχος με κεφαλαία τα γράμματα και τις έννοιες… Και εν αγνοία του λαού άρχισε να υπογράφει συμφωνίες που ένας Θεός γνωρίζει που θα μας οδηγήσουν. Το τι κουβέντιασε, υποσχέθηκε η έδωσε στον Ερντογάν στην πρόσφατη επίσκεψη του στην Τουρκία, μόνο ο ίδιος ο τούρκος πρόεδρος ίσως μας πει κάποτε…
Και μέσα σε αυτή την Βαβυλώνα, αφορμής δοθείσης, αρχίζουν να ξεπροβάλλουν αρουραίοι της πολιτικής, ταλέντα της κομπίνας και της διαφθοράς έτοιμα να κανιβαλίσουν την βούληση των ψηφοφόρων στις εκλογές που επίκεινται…Έχουμε ακόμη κάποιους μήνες να διανύσουμε μέχρι τις εκλογές και η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο φρενοκομείο… Απίστευτοι άνθρωποι, απίθανες προσωπικότητες συνωθούνται στον προθάλαμο των αξιωμάτων, διεκδικώντας μία θέση στη διαχείριση της διαφθοράς...
Όλοι τους υπόσχονται και τάζουν. Όλοι τους εργάζονται για το καλό της χώρας, του Δήμου η της Περιφέρεια. Άλλος πουλώντας παραμύθι - το έμαθε από τον Τσίπρα – άλλος πουλώντας το παυσίπονο «VELOPOL» άλλος δίνοντας την περίφημη ελπίδα των καλύτερων ημερών…
Είναι αντιδημοκρατικό να μην πιστεύουμε σε τίποτα…Είναι εγωιστικό να πιστεύουμε ΜΟΝΟ σε κάτι… Το πιο συνετό είναι να επιστρατεύσουμε την λογική μας… Όση μας απέμεινε,,, Με ένα και μοναδικό κριτήριο… Το καλό του τόπου μας, της χώρας μας… Τίποτα άλλο…
ΣΗΜ. ΤΕΡΕΝΣ ΚΟΥΙΚ. Θλίβομαι ειλικρινά…Γνωρίζω τον Τέρενς από τότε που ξεκινήσαμε μαζί την τηλεοπτική μας διαδρομή στο ΣΗΜΕΡΑ του Νίκου Μαστοράκη…Εκτιμώ το άτομο, την επαγγελματική του διαδρομή και θλίβομαι για την κατρακύλα στην οποία τον οδήγησε η ενασχόληση του με την πολιτική…Θλίβομαι για τις άγριες επιθέσεις τις οποίες δέχεται και κυρίως γιατί τις δέχεται εντελώς δίκαια…Τον διασύρει η λαϊκή οργή η οποία δεν συγχωρεί πολιτική ανεντιμότητα, καιροσκοπισμό και κομματικές κωλοτούμπες…Θλίβομαι πραγματικά…
