Οι εμμονές, κύριε Πρόεδρε, δεν ταιριάζουν σε ελεύθερους ανθρώπους. Πολλές φορές, όταν πέφτω το βράδυ στο κρεβάτι συνηθίζω να αναρωτιέμαι αν έχω κάπου λάθος ή αν άκουσα μία ενδιαφέρουσα πρόταση, ανεξάρτητα αν αυτή είναι αντίθετη με τα δικά μου. Μακρύς ο πρόλογος, πράγματι. Αλλά ήθελα να αναφερθώ σε ένα θέμα που απαιτεί, έτσι ή αλλιώς, πολλή μελέτη και είναι από μόνο του «δύσκολο». Ο λόγος για τις χρυσές βίζες. Για το δικαίωμα κάποιου να αποκτήσει άδεια παραμονής στην Ελλάδα και να ταξιδεύει έτσι ελεύθερα στην Ευρώπη, επειδή έχει αγοράσει ακίνητο στην Ελλάδα.
Ως ιδέα είναι καλή. Και για τους πλούσιους Κινέζους, Ρώσους και λοιπούς προνομιούχους του κόσμου αυτού και για εμάς, τους φτωχούς πλην τίμιους Έλληνες που έχουμε -ακόμη- το πλεονέκτημα να είμαστε στην Ευρώπη. Εμείς χρειαζόμαστε χρήματα και οι πλούσιοι αλλοδαποί ένα παράθυρο εισόδου στην Ευρώπη. Συν το γεγονός ότι έχουμε το καλύτερο οικόπεδο του κόσμου!
Μέχρι και πριν από έναν χρόνο είχαν αγοράσει ακίνητα γι'' αυτό τον σκοπό 3.400 αλλοδαποί και είχε εισρεύσει στη χώρα περί το ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Οι μισοί εξ αυτών είναι Κινέζοι και ακολουθούν Ρώσοι και Τούρκοι. Παρόμοια προγράμματα εφαρμόζουν κι άλλες χώρες, όπως Βουλγαρία, Κροατία, Κύπρος, Τσεχία, Εσθονία, Γαλλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Λετονία, Μάλτα, Ολλανδία, Πολωνία, Πορτογαλία, Σλοβακία, Ισπανία. Πρόγραμμα έχει και το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά μετά τα όσα έχουν συμβεί με το Brexit παρατηρείται να έχει δημιουργηθεί ένα ακριβώς αντίθετο κύμα: Οι Βρετανοί αναζητούν ακίνητα σε άλλες χώρες.
Αν συγκρίνει κανείς τα όσα ισχύουν σε Ελλάδα και άλλες χώρες, θα καταλήξει αβίαστα σε δύο συμπεράσματα: Το πρώτο είναι ότι είμαστε φθηνοί. Τα 250.000 ευρώ είναι ένα φθηνό εισιτήριο για την Ευρώπη. Το δεύτερο ότι οι Κύπριοι το κάνουν καλύτερα από εμάς και γι'' αυτό έχουν καταφέρει να προσελκύσουν πενταπλάσια έσοδα από εμάς.
Μαθαίνουμε, λοιπόν, ότι επιχειρούμε να αντιγράψουμε τους Κύπριους. Δεν είναι κακό. Η αντιγραφή είναι η μητέρα της μάθησης. Έτσι, ετοιμάζεται ένα σχέδιο για την απόκτηση υπηκοότητας με επένδυση 2 εκατ. ευρώ σε ακίνητα.
Ωστόσο, έχω ορισμένες παρατηρήσεις. Για την ακρίβεια, κάποιες σκέψεις: Το πρώτο είναι ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή σε θέματα ασφάλειας, έτσι ώστε να μη δώσουμε «δικαιώματα» σε άλλους να μας φορτώσουν και πάλι τις αμαρτίες του πλανήτη. Το δεύτερο, ότι πρέπει να κινηθούμε κοντά στα όρια που έχουν θέσει κι άλλες χώρες. Για τον ίδιον ακριβώς λόγο με τον παραπάνω. Βλέπετε, τα όσα έκαναν οι ακατονόμαστοι έχουν επιπτώσεις. Οι απειλές ότι θα στείλουμε στις αυλές τους τζιχαντιστές, έχουν προκαλέσει μεγάλες απώλειες του πολιτικού μας κεφαλαίου στο εξωτερικό.
Τα προγράμματα αυτά, πάντως, θα μπορούσαν να επεκταθούν και για ανθρώπους που έχουν δεξιότητες που χρειαζόμαστε, και οι οποίοι σκοπεύουν να μείνουν μόνιμα στην Ελλάδα. Καλά είναι τα 2 εκατομμύρια ευρώ του Τούρκου που δεν αντέχει τον Ερντογάν και θέλει να μεταναστεύσει στην Ελλάδα, αλλά εξίσου καλές είναι οι γνώσεις ενός Τούρκου ή Κινέζου επιστήμονα που θέλει να γυρίσει σελίδα στη ζωή του. Καταλαβαίνουμε ότι αυτό απαιτεί περισσότερη σκέψη και ακόμη περισσότερη δουλειά. Και κυρίως γνώση για το τι θέλουμε να κάνουμε. Αν δεν ξέρεις τι θέλεις να φτιάξεις, πώς είναι δυνατόν να φωνάξεις τους μαστόρους να στο φτιάξουν; Μακρινή μουσική; Ίσως! Αλλά δεν μπορεί να βρεθεί άλλος τρόπος για να αντιστρέψει κανείς την κατάσταση μιας γερασμένης χώρας που ψάχνει να βρει τον τρόπο να κάνει θαύματα! Χρειάζεται «νέο αίμα» και εισαγωγή τεχνογνωσίας. Δεν αρκούν μόνο τα χρήματα.
Θα μπορούσαμε, επίσης, να δίνουμε υπηκοότητα σε ανθρώπους που θέλουν να μεταφέρουν στην Ελλάδα την επιχειρηματική τους δραστηριότητα. Με κανόνες, με όρια. Αλλά σκεφτείτε πόσες εμπορικές εταιρείες, διαδικτυακές, παροχής know how, πνευματικής ιδιοκτησίας και δικαιωμάτων, πληροφορικής, πόσες εταιρείες θα μπορούσαν να αποκτήσουν έδρα στην Ελλάδα. Και ένα διαβατήριο για την Ευρώπη. Πιστεύω, κύριε Πρόεδρε, ότι αυτή είναι μία πιο σημαντική αποστολή…
Να σας κάνω, όμως, και μια ακόμη πρόταση, την οποία μπορείτε, κύριε Πρόεδρε, να τη συζητήσετε με τους αρμόδιους υπουργούς σας. Ας κάνει ο καθένας τις προτάσεις του! Ας συζητήσουμε, επιτέλους, για ένα θέμα με τρόπο πολιτικό. Δεν τα ξέρουν όλα οι υπηρεσιακοί παράγοντες. Οι υπηρεσιακοί παράγοντες μπορούν να εκτελέσουν τις πολιτικές αποφάσεις. Δεν είναι σωστό να τους παραχωρείτε «εξουσία». Και να σας πω και κάτι ακόμη. Τα 250.000 ευρώ για την αγορά ακινήτων είναι ένα μικρό ποσό. Ανεβάστε το. Δεν είναι η Ελλάδα ο τελευταίος προορισμός του κόσμου για να έχει και τις χειρότερες τιμές. Επειδή τις έχει. Ακόμη και στο πρόγραμμα για τις άδειες παραμονής…
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
