Σε εκείνο το τηλεοπτικό πάνελ η νεοφώτιστη στην Αριστερά «δημοσιογράφος» προσπάθησε να με κολλήσει στον τοίχο, αποκαλώντας με «άνθρωπο των τραπεζών και των χρηματιστηρίων». Ποιον; Εμένα που έχω παίξει από Παράγωγα μέχρι ΠΡΟΠΟ! Σαν να κατηγορείς τον ιερέα της Εκκλησίας για την Πίστη του στον Θεό! Συντρόφισσα, χτες «κοινώνησα» στο ιερό των επενδυτών. Και ποιον λες ότι είχα μαζί μου;
Είναι γνωστό ότι το τελευταίο διάστημα στο Μέγαρο Μαξίμου μπαινοβγαίνουν με ευκολία οι εκπρόσωποι των μεγάλων επενδυτικών funds του εξωτερικού. Τα κυβερνητικά στελέχη χειρίζονται πλέον με ευκολία όλους τους χρηματιστηριακούς όρους. Έχουν γίνει ξεφτέρια!
Όπως οι χριστιανοί προσεύχονται καθημερινά, διαβάζουν τα ευαγγέλια και προσδοκούν σε ανάσταση νεκρών, οι νεοκαπιταλιστές του Αλέξη διαβάζουν τους FT και ελπίζουν στην ανάπτυξη. Αφού δεν είδαν προκοπή στα μαρξιστικά εγχειρίδια για την οργάνωση της κοινωνίας, είπαν να δοκιμάσουν κι από αυτή την πλευρά του λόφου! Δεν είναι κακό αυτό. Κάθε άλλο! Τους έχουμε κράξει για την περίοδο Βαρουφάκη, για το νομισματοκοπείο, για τη Βενεζουέλα. Θα τους κράξουμε και τώρα που βρίσκονται για πρώτη φορά στον σωστό τον δρόμο;
Να δούμε ξένους επενδυτές απ' όλες τις γωνιές του κόσμου να συναθροίζονται στο Σύνταγμα. Να δούμε ιδιωτικοποιήσεις, επενδύσεις. Νέα εργοστάσια, ξενοδοχεία, μαρίνες και εμπορικά κέντρα. Τις τράπεζες να μοιράζουν και πάλι διακοποδάνεια και τους δείκτες του Χρηματιστηρίου να γελούν κάθε μέρα στα μούτρα εκείνων που κιότεψαν και εγκατέλειψαν την Πίστη τους.
Τέλος πάντων, να γίνει καλύτερη η ζωή των ανθρώπων, να εξαλειφτεί η ανεργία και να επιστρέψει το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων, σε μία χώρα που κινδυνεύει να χαθεί μέσα στο κλίμα της εθνικής κατάθλιψης που επικρατεί εδώ και οκτώ χρόνια. Αυτός είναι ο μόνος αληθινός δρόμος, ο δρόμος της αγοράς. Εμείς, οι γερμανοτσολιάδες, οι «μένουμε Ευρώπη», τα «τσιράκια των τραπεζιτών», τα «πουτανάκια των δανειστών» το γνωρίζουμε και το υπερασπιζόμαστε εδώ και χρόνια.
Χαιρόμαστε που και οι «άλλοι» έρχονται σιγά – σιγά προς τα εδώ. Αλλά, ως πιο παλαιοί σε αυτό το κουρμπέτι, ας μας επιτρέψει ο Αλέξης να κάνουμε μερικές παρατηρήσεις. Να τον βοηθήσουμε να κατανοήσει καλύτερα αυτόν τον νέο κόσμο και να αποφύγει τις κακοτοπιές.
Λοιπόν, φίλε Αλέξη, οι αγορές δεν παίρνουν αιχμαλώτους, τους εκτελούν. Εδώ δεν έχει «δεν ήξερα», «δεν κατάλαβα», «θέλω άλλη μια ευκαιρία». Έτσι και κάνεις το λάθος, έχασες. Οι κερδισμένοι παίρνουν άλλο ένα εισιτήριο, για την επόμενη αρματοδρομία. Κι οι χαμένοι χάνονται στον Καιάδα. Άρα, συναγωνιστή Αλέξη, χρειάζεται προσοχή. Τι αγοράζει κανείς, ποιους ανθρώπους εμπιστεύεται, τι ακριβώς συμφωνεί…
Αυτοί, Αλέξη, είναι χρηματομεσίτες. Ένα είδος ιδιαίτερο. Κάνουν αυτή τη δουλειά από πάντα, στο DNA τους κουβαλάνε την εμπειρία χιλιάδων ετών. Σε αγοράζουν και σε πουλάνε σε δευτερόλεπτα. Σήμερα είσαι το χρυσό τους αγόρι και αύριο ο απόκληρος. Γι αυτό, την ώρα που κερδίζεις, πάρε τα κέρδη σου και φύγε! Και μην κοιτάξεις καν πίσω.
Τα Χρηματιστήρια, Αλέξη, έχουν και πάνω, έχουν και κάτω. Όταν τα άλογα τρέχουν αφηνιασμένα στο ιπποδρόμιο το πλήθος ζητωκραυγάζει, παρασυρόμενο από την αδρεναλίνη που κτυπάει κόκκινο. Όταν όμως η κούρσα τελειώσει, έρχεται η ώρα του απολογισμού. Οι πολλοί είναι οι χαμένοι και κερδισμένοι είναι μόνο οι λίγοι. Και οι χαμένοι χάνουν λεφτά, όχι αστεία. Οι άνθρωποι σε αυτές τις περιπτώσεις θυμώνουν. Θυμήσου, μόνο, τι έπαθαν ο Κώστας ο Σημίτης και ο Κώστας ο Λαλιώτης με εκείνες τις αφίσες για το Χρηματιστήριο, το 1999.
Εκείνη την ημέρα που η «κυρία συνάδελφος» με αποκάλεσε «άνθρωπο των τραπεζών», άλλαξε η οπτική μου στα πράγματα. Είπα, δεν έχει νόημα να σκοτώνεσαι. Είναι τυφλοί και δεν βλέπουν. Είναι κουφοί και δεν ακούν. Δεν φταίνε αυτοί. Θα έρθει η ώρα που θα δουν το φως το αληθινό. Θα έρθει η ώρα που θα μάθουν!
Θα μάθουν ότι ένας επενδυτής είναι σαν τον μοναχικό λύκο. Δεν είναι άνθρωπος του τραπεζίτη ή του βιομηχάνου, επειδή ο επενδυτής είναι απέναντί τους. Αν τους πιστέψει θα χάσει πολλά λεφτά. Και το μόνο όπλο του επενδυτή είναι το πορτοφόλι του. Αν το χάσει, χάνεται! Όπως ακριβώς το όπλο του υπαλλήλου μιας τράπεζας ή ενός βιομηχάνου ή μιας κρατικής υπηρεσίας, είναι ο μισθός του. Αν χάσει την δουλειά του θα νιώσει ότι πάει στον πόλεμο χωρίς όπλο, ότι είναι ένα κομμάτι κρέας που ρίχνεται στην πρώτη γραμμή ως αναλώσιμος.
Ο επενδυτής δεν έχει δουλειά με τους τραπεζίτες. Αν τους πιστέψει θα καταλήξει στο πουθενά! Γι'' αυτό Αλέξη, επειδή τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν τι θα λένε σε αυτή τη νέα περίοδο, φρόντισε να κάνουν εντατικά μαθήματα. Δώσε τους μάρκες να παίξουν στο παιγνίδι, να το μάθουν καλά. Να αγοράζουν από το πρωί ως το βράδυ μετοχές, παράγωγα και ομόλογα. Να γίνουν ξεφτέρια και ύστερα ρίξε τους και πάλι στα παράθυρα. Για να μπορούν να σε υπερασπιστούν στην νέα σου αυτή πορεία. Σε ό,τι αφορά εμάς, τους παλαιότερους, σε καλωσορίζουμε σε αυτόν τον φανταστικό κόσμο! Keep walking!
Θανάσης Μαυρίδης
