Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Το πολιτικό σύστημα παραμένει ακόμα εγκλωβισμένο στον βιόκοσμο του παλαιοκομματισμού. Αν εξαιρέσεις την ΝΔ μετά την εκλογή Μητσοτάκη, πολύ λίγα πράγματα έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια σε ό,τι αφορά την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και του προσανατολισμού των κομμάτων.
Κάθε σοβαρή εκτίμηση της πραγματικότητας δεν έχει να κάνει με την καταδίκη ή την εξιδανίκευση προσώπων ή πολιτικών σχημάτων. Το ζήτημα είναι πολύ πιο σύνθετο από το να διαλέξεις στρατόπεδο, στον πόλεμο, για την διάσωση της χώρας. Κι αυτό γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό ή πολιτικό αλλά κυρίως πολιτισμικό!
Τα κόμματα και τα πρόσωπα που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο, στα χρόνια του Μνημονίου, τελικά δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν μία δυναμική απελευθέρωσης της κοινωνίας από τα δεσμά του κρατισμού. Ούτε η ΔΗ.ΞΑ του Θ. Τζήμερου ούτε και το Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη. Δεν έχει σημασία γιατί. Το αποτέλεσμα μετράει και είναι απογοητευτικό, γιατί δεν κατάφεραν να παράξουν καμία κρίσιμη μάζα συσπείρωσης για το μέλλον.
Ο χθεσινός ανασχηματισμός μας θύμισε για άλλη μία φορά την επιλογή της εξουσίας να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εποχής και να παραδοθεί συνειδητά, στην ψυχαγωγία του πλήθους.
Δυστυχώς για την χώρα, η νέα σύνθεση της κυβέρνησης αποδεικνύει ότι ο Αλέξης Τσίπρας ορέγεται σταθερά τον κρατισμό και του αρέσει να χαριεντίζεται με την γραφικότητα! Επίσης, ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων δεν έχει εικόνα για το πώς πρέπει να πορευτεί και ποιο μπορεί να είναι το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρώπη και στον παγκόσμιο χάρτη. Διαφορετικά, δεν θα αποτελούσε τον στόχο του ΣΥΡΙΖΑ με την επιμονή του στην ψυχαγωγική πολιτική των επιλογών του.
Είναι απολύτως φυσικό, όλες οι κατηγορίες που είναι εξαρτημένες από την κηδεμονία του κρατισμού να ανησυχούν, όταν αισθάνονται την απειλή ενός ανθρώπου που τον στοχοποιεί και υπόσχεται να τον πατάξει. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο πρωθυπουργός καλεί ήδη σε προσκλητήριο όλους εκείνους που θα αντισταθούν στον εκσυγχρονισμό της χώρας. Και επειδή η διαπραγμάτευση δεν μπορεί να γίνει με όρους ορθολογισμού προτάσσεται η φαιδρή και "διονυσιακή" πλευρά της πολιτικής στράτευσης.
Μέχρι τις εκλογές, η πολιτική αρένα θα μετατραπεί σε ένα μεγάλο και ξεκαρδιστικό τσίρκο. Τόσο αποπροσανατολιστικό που όταν οι ψηφοφόροι φτάσουν στις κάλπες θα ψηφίσουν τον πιο πειστικό κλόουν...
Η αυτοδυναμία της ΝΔ δεν θα είναι εύκολη, όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές. Δύσκολο είναι όμως, και το αύριο της χώρας. Γιατί και οι «αθώοι» και οι «ένοχοι» ξέρουν καλά ποια είναι η λύση. Οι πρώτοι θα την επιδιώξουν και οι δεύτεροι θα την πολεμήσουν με λύσσα. Η δυναμική μιας φιλελεύθερης τάσης που θα βρεθεί στο προσκήνιο της ηγεσίας της χώρας μπορεί να εμπνεύσει ένα κύμα πειθούς και για τους υπόλοιπους. Αυτούς που τώρα, φοβούνται να εκτεθούν και θεωρούν τον προστατευτισμό καταφύγιο για την ίδια τους την επιβίωση.
Το μέλλον της Ελλάδας δεν μπορεί παρά να είναι φιλελεύθερο. Αλλά το σημαντικότερο είναι να είναι και λογικό! Αν ο Μητσοτάκης θα είναι ο εκφραστής του, θα το δείξει ο χρόνος. Δεν φτάνουν όμως, οι μοναχικοί «ιππότες» που θα σώσουν την χώρα. Όσες έντιμες δυνάμεις υπάρχουν ακόμα στο πολιτικό σύστημα, έχουν χρέος να βρουν την άκρη και να δώσουν την αυτοδυναμία που χρειάζεται η χώρα. Την αυτοδυναμία της λογικής!
