Όποιος πιστεύει ή λέει ότι το μαύρο στο κανάλι είναι απόφαση των μετόχων του δεν ξέρει πόσο βρώμικο είναι το πολιτικό παρασκήνιο που κρύβεται από πίσω. Και που έχει τη σφραγίδα της παρέας που κατοικεί στο Μέγαρο Μαξίμου. Όχι σήμερα. Πριν από το 2015.
Όπως έχουμε ξαναπεί και όπως το ζούμε, ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του δεν ασχολείται με την ουσία των πραγμάτων. Ασχολείται με σύμβολα. Όταν πάει να ασχοληθεί με ο,τιδήποτε τα κάνει μαντάρα. Εκτός αν πρόκειται για προπαγάνδα και καταστροφή. Σ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το MEGA. Το MEGA ως σύμβολο, όχι σαν κανάλι, όχι σαν επιχείρηση, όχι σαν εργασιακός χώρος, όχι σαν δημοσιογραφικός κόμβος, όχι σαν παραγωγός προγραμμάτων. Όλα αυτά δεν υπάρχουν για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως δεν υπάρχει και Δημοκρατία για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η στοχοποίηση κάθε τινός που «δεν είναι μαζί μας» και η εκστρατεία συκοφάντησης και εξαφάνισής του εφαρμόζεται κατά κόρον. Μ'' αυτό τον τρόπο δεν πλήττεται μόνο ο «αντίπαλος». Πλήττεται πρώτα η έννοια της δημοκρατίας. Η οποία θέλει την ελευθεροτυπία. Δηλαδή να διακινούνται γεγονότα και απόψεις, ακόμα κι αν δεν μας αρέσουν. Ακόμα κι αν δε συμφωνούμε. Αντικειμενική αλήθεια δεν υπάρχει. Παρά μόνο σε φασιστικά καθεστώτα.
Με την ανάληψη της εξουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ στόχευσε σε δύο στόχους που τους έκανε σημαία του: Το MEGA και τον ΔΟΛ. Ορκίστηκε ότι θα τα κλείσει. Θα ήταν τα σερνάμενα θύματα στο θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ επί της διαπλοκής και της ολιγαρχίας των διαπλεκόμενων. Θα ήταν ο θρίαμβος του ηθικού πλεονεκτήματος επί του ανήθικου ελληνικού καπιταλισμού.
Και θα περιλαμβάνεται η εξόντωσή τους στήν προεκλογική ρητορεία του πρωθυπουργού, όποτε δεήσει να κάνει τις επόμενες εκλογές. Η εκτέλεση έγινε και η δικαιοσύνη αποδόθηκε! Ποια δικαιοσύνη; Στην ουσία, εκτός από τη σημειολογία θα είχαν εξαφανιστεί οι δύο μεγαλύτερες φωνές στα Media, που δεν ελέγχονταν από τον ΣΥΡΙΖΑ και που ήταν ισχυρές και εναντίον του.
Με την εξαφάνισή τους θα επικρατούσαν όλοι οι μικροί και πιο εύκολα ελεγχόμενοι μιντιάρχες και θα υποβαθμιζόταν κάθε ποιότητα ειδησεογραφίας. Επειδή, όσο κι αν διαφωνούσε κανείς με το μεγάλο κανάλι ή τον ΔΟΛ για τις φανερές συμπάθειές τους σε κόμματα και πολιτικούς, δεν ήταν φτηνιάρικα. Ήταν απολύτως επαγγελματικά και πρόσφεραν ποιότητα. Και όποιος πολίτης δεν ήθελε, άλλαζε κανάλι ή εφημερίδα.
Με την ανάληψη της εξουσίας, η παρέα του Μαξίμου έβαλε μπρός το σχέδιο εξόντωσης του MEGA σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο θα γινόταν διάσπαση των μετόχων. Στο δεύτερο θα μπλοκάρονταν τα δάνεια της επιχείρησης.
Το πρώτο μέρος του σχεδίου μπήκε μπρός με στόχο τον αδύναμο κρίκο της τριάδας των μεγαλομετόχων του καναλιού: Τον κ. Φώτη Μπόμπολα. Ο οποίος δεν έκρυβε ούτε τις διαφωνίες του με τον πατέρα του, ούτε την απαρέσκειά του με την εκδοτική ενασχόληση, ούτε την επιθυμία του για ευνοϊκότερη οικονομική μεταχείριση. Παράλληλα, η οικογένεια αγωνιούσε για την εμπλοκή της εργοληπτικής της επιχείρησης στην Κύπρο σε νομικές περιπέτειες.
Ως δια μαγείας, πριν ο ΣΥΡΙΖΑ κλείσει χρόνο στην εξουσία, το «Έθνος» έκανε στροφή 90 μοιρών και έγινε φιλοκυβερνητικότερο της κυβέρνησης, ενώ ταυτόχρονα ο κ. Φώτης Μπόμπολας έδειχνε απρόθυμος να συνεργαστεί με τους άλλους δύο μεγαλομέτοχους του καναλιού κ.κ. Βαρδινογιάννη και Ψυχάρη για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, απαραίτητη για να συνεχίοει να ζει κανονικά το κανάλι
Εντελώς συμπτωματικά (!) μπήκε μπρος η επιχείρηση διάλυσης του ΔΟΛ από την κυβέρνηση, με στοχοποίηση των οικονομικών του συγκροτήματος και της περιουσίας του ουσιαστικού ιδιοκτήτη του Α. Ψυχάρη. Την ίδια ώρα, εκδότες και ιδιοκτήτες άλλων καναλιών, εφημερίδων και ραδιοσταθμών που ήταν επίσης χρεωμένοι στις τράπεζες, χωρίς ταυτόχρονα να έχουν και την οικονομική αξία του ΔΟΛ και του MEGA ως εγγυήσεις, έμεναν στο απυρόβλητο! Δεν ήταν σύμβολα! Δεν ήταν οι ισχυρότεροι, που έπρεπε να γονατίσουν.
Η επίθεση κατά του ΔΟΛ είχε σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα να βρεθεί σε θέση αδυναμίας έναντι των άλλων μετόχων και των υποχρεώσεών του ο ιδιοκτήτης του ΔΟΛ. Το σχέδιο «μαύρο στο MEGA» ήταν σε καλό δρόμο. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη είχε μείνει ουσιαστικά μόνη της και ακάλυπτη από την πλευρά των συμμετόχων της.
Ταυτόχρονα με το σχέδιο κατά των μετόχων του καναλιού εξαπολύθηκαν απειλές σε στελέχη τραπεζών για την αντιμετώπιση των δανείων του καναλιού. Κάθε ευνοϊκή αντιμετώπιση (όχι χαριστική, απλά ευνοϊκή) θα αντιμετώπιζε τον εισαγγελέα με την κατηγορία της απιστίας! Η απειλή έπιασε. Και έπιασε σε τέτοιο βαθμό, που ακόμα και οι εισπράξεις του καναλιού από τη λειτουργία του χωρίς ειδήσεις εδώ και 1,5 χρόνο από τους ηρωικούς εργαζόμενούς του, δεσμεύονται! Παρ όλο που ξεπερνάνε τα 50.000.000 ευρώ και μπορούν κάλλιστα να πληρώσουν χρέη και προς τράπεζες και προς εργαζόμενους και προς προμηθευτές!
Η θηλειά της παρέας του Μαξίμου στο λαιμό του MEGA έκλεισε. Στο μεταξύ, με την ουσιαστική διάλυση του ΔΟΛ και την πώληση της σκιάς του στον κ. Μαρινάκη μαζί με τις αναλογούσες μετοχές του MEGA άλλαξε το τοπίο, αλλά όχι ουσιαστικά. Κυρίως γιατί από την άλλη μεριά ο υιός Μπόμπολας ξεπούλησε τον «Πήγασσο» με το «Έθνος», εντελώς συμπτωματικά (!) στον Ιβαν Σαββίδη, μαζί με τις αναλογούσες μετοχές του MEGA. Με μια συμφωνία που ακόμα τα παρασκήνιά της παραμένουν γκρίζα στο ευρύ κοινό, αλλά όχι για πολύ.
Η νέα σύνθεση των μετόχων του καναλιού είχε έναν μόνο ένθερμο και δηλωμένο οπαδό του. Τον κ. Βαρδινογιάννη. Ο οποίος δεν θα μπορούσε να βάλει και τα λεφτά των υπολοίπων για να αυξηθεί το μετοχικό κεφάλαιο του καναλιού, προκειμένου να ξεμπλεχτεί το κουβάρι των τραπεζών και των αδειών.
Παράλληλα με όλη αυτή την ενορχήστρωση, ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυσε μια υπόγεια και βρώμικη εκστρατεία λάσπης κατά του καναλιού σαν να ήταν η σημαία των δεινών των τελευταίων 20 ετών, τη στιγμή που όλα τα κανάλια εκπέμπανε στην ίδια ρότα, με την ίδια σχεδόν γραμμή και με την ίδια νοοτροπία. Μόνο που το MEGA ήταν το πρώτο, το μεγαλύτερο, και- κυρίως- το σημείο αναφοράς. «Το είπε το MEGA». Αυτό έπρεπε να εξαφανιστεί.
Ένα μέρος του λαού είναι επιρρεπές στη λάσπη. Ακόμα κι αν ήταν κολλημένο κάθε μέρα στην οθόνη του καναλιού για να βλέπει εκπομπές και ειδήσεις! Ξαφνικά ανακάλυψε στο MEGA την αιτία των δεινών του! Τον αποδιοπομπαίο τράγο. Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που ξέρει πόσο μπόσικος είναι ο λαός στη λάσπη, την έριξε με τους τόνους. Και έπιασε.
Το επικίνδυνο και συνάμα τραγικό είναι που δημοσιογράφοι συμμετείχαν σ αυτό το πογκρόμ κατά συναδέρφων τους, λες και δουλεύουν σε εκκλησίες και με τον κώδικα του BBC στο προσκέφαλο. Και ζητούσαν – και ακόμα το ζητάνε- να πέσει μαύρο στο κανάλι! Δημοσιογράφοι, που η σημαντικότερη δουλειά τους είναι να υπερασπίζονται την πολυφωνία, ακόμα και όταν τη θεωρούν ή είναι κακόφωνη, συμπεριφέρονται σαν τους μελανοχίτωνες του Μουσολίνι και σαν τους λογοκριτές του Παπαδόπουλου. Χωρίς να έχουν ίχνος δημοκρατικής συνείδησης ότι δημοκρατία σημαίνει πιο πολλές φωνές. Και δημοσιογραφία σημαίνει να υπερασπίζεσαι να υπάρχουν πιο πολλές φωνές.
Αυτοί οι ίδιοι που ζητάνε το κεφάλι του MEGA μαζί μ αυτούς που παρακολουθούσαν απ έξω και ξαφνικά… αγωνίζονται (!) δε λένε κουβέντα για τα σκουπίδια που εκπέμπουν σε τηλεόραση και ραδιόφωνο και για τα σκουπίδια που τυπώνονται σε χαρτί και για τα σκουπίδια που γεμίζουν το διαδίκτυο.
Όλα αυτά τα σκουπίδια καλώς υπάρχουν. Γιατί τα Μέσα τα κλείνουν μόνο οι ακροατές και οι αναγνώστες τους. Κανένας άλλος. Ακόμα κι αν αυτά τα σκουπίδια χρηματοδοτούνται από κυβερνήσεις ή μυστικά κονδύλια υπουργείων. Εδώ, ακόμα, δεν έχουμε φανερή χούντα. Γιατί υπόγεια έχουμε. Τη χουντική νοοτροπία μιας μερίδας του ΣΥΡΙΖΑ και της παρέας του Μαξίμου, που θέλει να ρίξει μαύρο εκεί που διαφωνεί. Σε όλα τα επίπεδα.
Από το καλοκαίρι του 2017, μια ομάδα εργαζόμενων στο κανάλι σε συνεργασία με έναν από τους μετόχους κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Να συνεννοηθεί με τις τράπεζες, την τρόικα την οποία είχε εμπλέξει η κυβέρνηση (!), και έναν από τους νέους μετόχους σε ένα σχέδιο που έλυνε το οικονομικό προς όφελος και των τραπεζών και των εργαζόμενων και των μετόχων.
Το σχέδιο αυτό δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Η ξαφνική αλλαγή της στάσης ενός από τους μεγαλομέτοχους στον πρόσφατο διαγωνισμό και η στάση του ΕΡΣ που απέρριψε τη λύση σωτηρίας του άλλου μεγαλομέτοχου έχουν οδηγήσει το κανάλι πάλι σε περιπέτεια. Την οποία επιχειρούν να ομαλοποιήσουν σε νέο γύρο συνεννοήσεων με όλους οι εργαζόμενοι. Παλεύοντας με τα θηρία. Και του δικού τους φυράματος.
Η υπόθεση MEGA δεν είναι θέμα οικονομικό. Είναι κατ αρχήν θέμα πολιτικό. Με ό,τι οικονομικό συμπαρασύρει. Και είναι η αποτύπωση του πώς βλέπει και πώς χρησιμοποιεί η κυβέρνηση την εξουσία και τα γούστα των κεφαλαιούχων. Σαν μαύρο. Το χρώμα που της ταιριάζει.
Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
