Το εισπράττουμε σε όλες τις συζητήσεις με τους ανθρώπους της αγοράς: «Αν αλλάξει το πολιτικό περιβάλλον, η χώρα θα εκτοξευτεί. Θα έρθουν επενδύσεις, θα αρχίσει σιγά – σιγά η εικόνα να αλλάζει». Είναι ένα αισιόδοξο σενάριο. Το πρώτο και μόνο αισιόδοξο και ρεαλιστικό σενάριο των τελευταίων δέκα ετών. Μια πολιτική αλλαγή θα προκαλέσει ένα τσουνάμι θετικών ειδήσεων.
Οι αγορές δεν έχουν συναισθηματισμούς και πολιτικές προτιμήσεις. Θα μπορούσε να είναι ο κ. Τσίρπας αυτός που θα έφερνε την ανάπτυξη. Είχε την ευκαιρία του το 2015. Αντί γι αυτό προκάλεσε μια ανεπανόρθωτη ζημία που στην καλύτερη των περιπτώσεων (δηλώσεις βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ) υπολογίζεται στα 83 δισεκατομμύρια ευρώ. Αλλά και στην συνέχεια ο κ. Τσίπρας είχε τις ευκαιρίες του. Θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο στις επενδύσεις και όχι να πολεμάει για ακατανόητους λόγους το Ελληνικό και την Χαλκιδική. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι πρωθυπουργός 4,5 χρόνια τώρα, είναι ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της κρίσης. Μπορούσε να κάνει πολλά, επέλεξε πολιτικές για τους λίγους.
Η Ελλάδα σε αυτή την τετραετία έχασε μεγάλες ευκαιρίες. Σε μια περίοδο που η υπόλοιπη Ευρώπη γιάτρευε τις πληγές της από την κρίση, η Ελλάδα πάλευε με τις ιδεοληψίες του κ. Τσίπρα. Δεν εκμεταλλευτήκαμε την αγορά ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, επειδή δεν το θέλησε ο κ. Τσίπρας. Δεν ήρθαν επενδυτές στην χώρα, επειδή αυτή ήταν η επιλογή του κ. Τσίπρα. Δεν ήρθαν οι απαιτούμενοι ρυθμοί ανάπτυξης της Οικονομίας, επειδή αυτοί οι ρυθμοί δεν μπορούν να έρθουν με τις πολιτικές που εφάρμοσε αυτή η κυβέρνηση.
Χρειάζεται να γίνει κάτι πολύ απλό! Χρειάζονται άλλες πολιτικές. Η συνταγή των κρατιστών έχει αποτύχει. Όσες φορές κι αν δοκιμάσουμε να ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο, το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς το ίδιο: Χρεοκοπία! Δεν αλλάζει το τέλος της διαδρομής, όσες φορές κι αν ξεκινήσουμε να περπατήσουμε το ίδιο μονοπάτι.
Χρειαζόμαστε νέες επενδύσεις, νέες θέσεις εργασίας. Με αυτό τον τρόπο θα ανέβουν οι μισθοί και θα επηρεαστούν θετικά οι αξίες της γης, γεγονός που με την σειρά του θα αλλάξει πλήρως την εικόνα των κόκκινων δανείων και των τραπεζών.
Ας το πάρουμε από την αρχή. Οι νέες επενδύσεις χρειάζονται εργαζόμενους. Ένα μέρος θα είναι από την μεγάλη δεξαμενή του ανειδίκευτου προσωπικού και ένα άλλο από περιζήτητες ειδικότητες, γεγονός που θα φέρει πίσω στην Ελλάδα αρκετούς νέους που αναζήτησαν εργασία στο εξωτερικό. Η αύξηση της ζήτησης θα δημιουργήσει σταδιακά και αντίστοιχη αύξηση στους μισθούς. Σήμερα θεωρείται αρκετά εύκολο για έναν εργοδότη να βρει εργαζόμενους με 500 ευρώ. Αν δεν μπορεί να βρει με 500 ευρώ, τότε θα αναγκαστεί να προσφέρει καλύτερες αμοιβές. Και πάμε στο θέμα των ακινήτων. Οι νέες δουλειές θα πρέπει κάπου να στεγαστούν. Οι υπάρχουσες δομές μπορούν να καλύψουν έναν συγκεκριμένο αριθμό νέων θέσεων εργασίας κι όχι ένα τσουνάμι επενδύσεων. Σκεφτείτε απλά ότι έχουν να γίνουν επενδύσεις στα επαγγελματικά ακίνητα εδώ και δέκα χρόνια! Και φυσικά οι άνθρωποι που θα επιστρέψουν από το εξωτερικό θα χρειαστεί κάπου να μείνουν!
Όλα αυτά αλλάζουν πλήρως την εικόνα της αγοράς ακινήτων. Και την ίδια ώρα και την κατάσταση με τα κόκκινα δάνεια στις τράπεζες. Οι δανειολήπτες είναι απρόθυμοι να πληρώσουν για ένα δάνειο που δεν καλύπτει την αξία του ακινήτου τους. Αν η αξία είναι μεγαλύτερη από το ύψος του δανείου, έχουν κάθε λόγο να ψάξουν να βρουν χρήματα για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους!
Και τι χρειάζεται για όλα αυτά; Η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, καθώς ο Τσίπρας δεν κατάφερε να τα πετύχει. Είχε υποσχεθεί πολλά, αλλά κάπου στην πορεία μπέρδεψε την επιχειρηματικότητα με τις χάρες στην ολιγαρχία. Αυτά είναι δύο τελείως πράγματα μεταξύ τους. Ο Τσίπρας απέτυχε. Αν είχε πετύχει θα ήταν ο ευνοούμενός τους. Αν είχε βγάλει την Ελλάδα από την κρίση θα ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της χώρας για πολλά χρόνια. Δεν τα κατάφερε επειδή δεν μπόρεσε! Δεν είναι ότι δεν ήθελε. Αλλά δεν μπορούσε.
Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Με τον Κυριάκο καλύτερα, για να αντιγράψουμε το σύνθημα των αριστεριστών για την δραχμή. Δεν είχαν δίκιο ως προς την δραχμή, όπως και με πολλά άλλα πράγματα. Οι αγορές, όμως, έχουν δίκιο όταν λένε «με τον Κυριάκο καλύτερα». Είναι βέβαιο ότι τα πράγματα θα εξελιχτούν καλύτερα για την Οικονομία και για την χώρα. Και θα το δείξουν αυτό έμπρακτα, τοποθετώντας τα δικά τους χρήματα σε αυτό το στοίχημα.
Ένα από εκείνα τα πράγματα που μας έκαναν αρχής εξαρχής να αμφιβάλουμε για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα κατάφερνε ήταν το γεγονός ότι υπουργοί και στελέχη του είχαν αρνηθεί το 2015 να φέρουν πίσω στην Ελλάδα τα λεφτά τους από τις ξένες τράπεζες που τα φύλαγαν. Δεν πίστευαν ούτε οι ίδιοι στο σενάριο της οικονομικής ανάπτυξης. Πώς θα μπορούσαμε να τους πιστέψουμε εμείς;
Στις αγορές τα πράγματα είναι απλά. Αν ο επενδυτής περιμένει να κερδίσει βάζει τα χρήματά του. Αν όχι, κάθεται στην γωνία και περιμένει να αλλάξουν οι συνθήκες. Οι μέχρι σήμερα ενδείξεις είναι ότι ο χρόνος της αναμονής τελειώνει μαζί με την πολιτική αλλαγή. Η επόμενη ημέρα των εθνικών εκλογών θα είναι μία άλλη μέρα για την χώρα. Με τον Κυριάκο καλύτερα!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
