Της Αλίκης Χατζή
«Τα Νέα» έκαναν μία αποκάλυψη, ιδιαίτερα σοβαρή, την οποία δυστυχώς κατά την γνώμη μου, ο πολιτικός κόσμος της χώρας και η κοινότητα των εκπαιδευτικών δεν αξιολόγησε όπως θα 'πρεπε.
Η εφημερίδα έκανε γνωστό πως τα δεκαεφτάχρονα – δεκαοχτάχρονα παιδιά μας των ΕΠΑΛ, εξετάστηκαν στη Νέα Ελληνική Γλώσσα, σε κείμενο του Γιώργου Θεοτοκά που κάποιοι «εγκέφαλοι της Πρώτης φορά Αριστεράς»… λογόκριναν!
Το κείμενο από το βιβλίο «Στοχασμοί και θέσεις» (1956) σ 'ένα σημείο του με παραινέσεις ενός πατέρα προς τον 20χρονο γιο του, αναφέρει: «Ένας άξιος μαραγκός που κατέχει καλά τη δουλειά του και πιστεύει σε αυτή είναι πολύ πιο ολοκληρωμένος και αξιοσέβαστος άνθρωπος από έναν κούφο πρύτανη ή έναν κακό πρωθυπουργό».
Στο κείμενο που δόθηκε στους υποψηφίους, «ο κούφος πρύτανης και ο κακός πρωθυπουργός»… αντικαταστάθηκε με «τον κακό επιστήμονα»!
Έχω υποστηρίξει πολλές φορές ότι αυτό που συμβαίνει στην χώρα, προγραμματικά και μελετημένα ως το πλέον επικίνδυνο σύμπτωμα της διαχείρισης της κρίσης από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι τόσο η οικονομική κατάρρευση, η κοινωνική διάλυση, η διαλεκτική του μίσους, ο σκοταδισμός, το κυνήγι των μαγισσών, ο εμετικός λαϊκισμός, η κακότητα, η περιφρόνηση της επιτυχίας, η παθολογική αποστροφή προς την ατομικότητα, η κυριαρχία του μετρίου…
Σ' όλα αυτά ελλοχεύει η επικράτηση ενός γενικευμένου κοινωνικού παραλογισμού και η συνειδητή επιλογή της αλλαγής του πολιτεύματος μέσα από ιδεοληπτικούς μηδενισμούς και ολοκληρωτικές διαδικασίες, που αποβλέπει στην γενικευμένη κοινωνική αποσάθρωση και στην συντριβή των θεσμών του δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο, είναι φανερό, δεν είναι του γούστου των κυβερνώντων.
Πιστεύω πως ένα βασικό λάθος που κάνει η αντιπολίτευση είναι ότι αντιμετωπίζει την κυβερνητική πολιτική ως εκπορευόμενη από ένα κανονικό δημοκρατικό κόμμα, προσηλωμένο στις αρχές της δημοκρατίας… Αυτή η πολιτική, όμως, προσιδιάζει στην αντίληψη του κομισάριου, στο γνωστό μας μυθιστόρημα «Το Μηδέν και το Άπειρο» που αναρωτιέται γιατί, αφού ένας σεισμός μπορεί να αφανίσει χιλιάδες ανθρώπων, να μην μπορεί και το κόμμα να πράξει τα ίδιο προκειμένου να σώσει την ανθρωπότητα…
Ως συνέπεια αυτού είναι να κυριαρχεί ο χυδαιότερος, αυτός που περιφρονεί το λαό κι όχι αυτός που προσπαθεί να τον προστατεύσει. Όπως είναι ευρέως γνωστό, για να φυτευτεί ένα δέντρο, να φροντιστεί και να μεγαλώσει υγιώς αποδίδοντας καρπούς, απαιτείται πολύχρονος μόχθος, υπομονή, γνώσεις, πείρα, μέθοδο – όλα όσα δηλαδή είναι απεχθή σε ένα άξεστο λαθροϋλοτόμο που με δυο τσεκουριές το γκρεμίζει στο λεπτό.
Στην περίπτωσή μας έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που προσπαθεί συνειδητά και μεθοδικά να αλλάξει το πολίτευμα, με ότι αυτό συνεπάγεται. Με αυτή τη λογική οφείλει η αντιπολίτευση να την αντιμετωπίσει. Δεν είναι διόλου τυχαία, η πολιτική της στην παιδεία, οι μεθοδεύσεις της στη δικαιοσύνη, οι εξευτελιστικές στρατιωτικές λογικές στους δημόσιους διαγωνισμούς, η απέχθειά της προς τα ΜΜΕ, οι αλλοπρόσαλλες και αντιφατικές δημόσιες τοποθετήσεις των κυβερνητικών παραγόντων, η εξωφρενική ψευδολογία και η αντιστροφή της πραγματικότητας.
Σε κάθε περίπτωση, το αλλοπρόσαλλο πολιτικά συνονθύλευμα της κυβέρνησης ομονοεί αποδεικνύοντας καθημερινά με λόγια και έργα την απέχθειά του έναντι του πολιτεύματος της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας…
