Του Σάκη Μουμτζή
Όσο περνούν οι μέρες τόσο περισσότερα μαθαίνουμε για τον περιβόητο διαγωνισμό και είναι εύκολο πλέον να αντιληφθούμε πως «στήθηκε» ευθύς εξ αρχής. Και κάθε «στημένο» παιχνίδι είναι παράνομο.
Παράνομη ήταν η καθυστερημένη εγγυητική Καλογρίτσα, παράνομος και ο ρόλος του «λαγού» του Ιβάν Σαββίδη, ρόλο που παραδέχθηκε και ο ίδιος μπροστά στις κάμερες. Μάλιστα ο τηλεοπτικός σταθμός ALPHA με εξώδικο, προς την επιτροπή που διενήργησε τον διαγωνισμό, ζητεί την αποβολή του Σαββίδη και την ακύρωση όλης της διαδικασίας, καθώς η συγκεκριμένη πρακτική του αντίκειται στον όρο 3.3.1 της προκήρυξης του διαγωνισμού.
Είναι δε διάχυτη η ανησυχία πως η συγκυβέρνηση θα χειρισθεί κατά το δοκούν τα «πόθεν έσχες» για να αναδιαμορφώσει το αποτέλεσμα της δημοπρασίας, αποκλείοντας τις ενοχλητικές φωνές.
Τελευταίο οχυρό της Δημοκρατίας σε αυτές τις άθλιες μεθοδεύσεις είναι η Δικαιοσύνη. Στην λειτουργία της θα φανεί αν έχουμε διολισθήσει εντελώς στον ολοκληρωτισμό ή υπάρχουν ακόμα νησίδες του Κράτους Δικαίου. Τα μέχρι τώρα πεπραγμένα της ελάχιστη αισιοδοξία αφήνουν.
Είναι φανερό πως υλοποιείται συγκεκριμένο σχέδιο σταδιακής αλλαγής του Πολιτεύματος, στο οποίο συμμετέχουν ως χρήσιμοι ηλίθιοι και πολιτικοί του αστικού χώρου. Ο έλεγχος κυρίως της Δικαιοσύνης συντελεί στην νομιμοφανή δίωξη των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος, κάτι που επιβεβαιώνεται από τον τέλειο συγχρονισμό των ενεργειών των δικαστικών λειτουργών με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε πως κάποιο παρα-κρατικό κέντρο συντονίζει τις δύο εξουσίες.
Στόχος τους δεν είναι τόσο ο έλεγχος της ενημέρωσης, όσο η αίσθηση της παντοδυναμίας τους, που θέλουν να εισπράξει ο μέσος πολίτης, και της ικανότητάς τους να συντρίβουν όποιον στοχοποιούν. Να αποδείξουν πως προχωρούν στους σχεδιασμούς τους αδιαφορώντας για την νομιμότητα των πράξεων τους, καθώς τα ανώτατα κλιμάκια της Ελληνικής Δικαιοσύνης τους παρέχουν πλήρη προστασία και συνεργασία.
Και ένα πολίτευμα στο οποίο η διάκριση των εξουσιών δέχεται ισχυρά πλήγματα, δεν είναι δημοκρατικό. Έχει το σπέρμα του ολοκληρωτισμού. Άλλωστε, ο Α. Τσίπρας σε ανύποπτο χρόνο είχε δηλώσει πως το πολίτευμα της Βενεζουέλας είναι προτιμότερο από αυτό των καπιταλιστικών χωρών. Δεν είναι λογικό να επιδιώξει την εφαρμογή αυτού του προτύπου και στην Ελλάδα;
Όσοι -ελάχιστοι- υποστηρίζαμε από παλιά πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένο σχέδιο, λίγο-πολύ αντιμετωπιζόμασταν ως γραφικοί. «Χουλιγκάνους της δεξιάς» μας είπαν, αυτοί που τώρα δοκιμάζουν την αυταρχική συμπεριφορά αυτού του τσούρμου των φανατικών. Τους μιλούσαμε για την θεωρία του «σαλαμιού» με την οποία ήταν διαπαιδαγωγημένοι πολιτικά και μας έλεγαν «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα». Κι όμως. Πρώτα ευνούχισαν τα Σώματα Ασφαλείας και παρέδωσαν περιοχές της Αθήνας στους ομοϊδεάτες τους αντιεξουσιαστές. Στην συνέχεια ήλεγξαν την Δικαιοσύνη, μετά ισοπέδωσαν τα ΑΕΙ, τώρα προσπαθούν να ελέγξουν την ενημέρωση. Αύριο ποιος ξέρει τι στόχο θα βάλουν;
Είναι ολοφάνερο πως όσο η φθορά που θα υφίσταται ο ΣΥΡΙΖΑ από τα μνημονιακά μέτρα θα μεγαλώνει, τόσο αυτός θα προχωρεί σε μεθοδεύσεις συνταγματικής εκτροπής. Όσο θα διαπιστώνει πως διαρρηγνύονται οι δεσμοί του με τα κοινωνικά στρώματα που τον στήριξαν, τόσο θα μηχανεύεται ρήξεις και συγκρούσεις προκειμένου να επανασυνδεθεί με αυτά.
Ως εκ τούτου, οι ευθύνες των αστών πολιτικών που στηρίζουν αυτές τις κυβερνητικές πρακτικές είτε από πρόθεση είτε από ευήθεια, είναι μεγάλες. Και αυτοί που σιωπούν στα όσα γίνονται στην πατρίδα μας ουσιαστικά συνεργούν στην εγκαθίδρυση ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος.
