Του Σάκη Μουμτζή
«Η Αριστερά προέρχεται από το λαό και όχι από τα χρηματιστήρια, τις τράπεζες και τα funds. Γι΄αυτό αντέχει.» Α. Τσίπρας σε «Εφημερίδα των Συντακτών» 11/11/2016.
Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές αλλά και όλο το άρθρο του πρωθυπουργού, διερωτάται ο αναγνώστης, αρχικά, αν διάβασε σωστά. Μήπως έκανε κάποιο λάθος στην ανάγνωση. Εν συνεχεία και αφού διαπιστώσει πως όλα πάνε καλά με τον εαυτό του, μοιραία θα διερωτηθεί αν όλα πάνε καλά και με τον πρωθυπουργό. Αν έχει επαφή με το περιβάλλον και την πραγματικότητα.
Και επειδή μέσα από το χαρτί μιας εφημερίδας δεν μπορεί να γίνει διάγνωση επ΄αυτού, αφήνει ο αναγνώστης και ένα ενδεχόμενο, ο Α. Τσίπρας να τα «έχει τετρακόσια» και να θεωρεί εμάς καθυστερημένους. Η μια εκδοχή χειρότερη από την άλλη.
Όμως αναμφίβολα αν προσπαθεί να μας «περάσει ψιλό γαζί», είναι προτιμότερο από το να πιστεύει αυτά που λέει. Γιατί, αν μη τι άλλο, φανερώνει άνθρωπο με πλήρεις τις πνευματικές λειτουργίες, με πλήρη συναίσθηση της καταστάσεως στην οποία βρίσκεται αυτός και το κόμμα του και με εξιδανικευμένο λόγο προσπαθεί να αντιστρέψει την πραγματικότητα. Προφανώς και ο ίδιος, όχι μόνο δεν θα πιστεύει αυτά που λέει, αλλά θα αυτοσαρκάζεται και κυρίως θα θαυμάζει την ικανότητα του να αντιστρέφει με επιθετικότητα την κατάσταση.
Με δεδομένο πως είναι και πρωθυπουργός, αυτή η εκδοχή είναι η λιγότερο ανησυχητική. Γιατί μπορεί να είναι ραδιούργος, λαοπλάνος, τυχοδιώκτης, έχει όμως σώας τας φρένας. Μπορεί να διαβάσει σωστά την πραγματικότητα, να διαπιστώσει πόσο τραγική είναι και να προσπαθήσει να αντιδράσει με τον τρόπο του.
Ας αναλογιστούμε τώρα την άλλη περίπτωση. Ο Α. Τσίπρας να πιστεύει αυτά που λέει. Δηλαδή να μην έχει αντιληφθεί πως δεν έχει αφήσει αίτημα των μεγάλων εγχώριων οικονομικών παραγόντων ανικανοποίητο, πως έχει προσημειώσει όλη την περιουσία της χώρας, πως τα ξένα funds ετοιμάζονται για το πάρτυ με τα «κόκκινα δάνεια», πως έχει παραχωρήσει τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος στους δανειστές –«σύστημα» τρόπος του λέγειν—πως οι λαθρέμποροι του πετρελαίου πίνουν νερό στο όνομα του. Να πιστεύει πως ο ΣΥΡΙΖΑ αντέχει, ενώ γνωρίζει πρωτοφανή κατάρρευση και η δική του δημοτικότητα να υστερεί σημαντικά, έναν μόλις χρόνο μετά τις εκλογές, από αυτήν του αντιπάλου του. Αυτό το ενδεχόμενο της καθόλου επαφής με την πραγματικότητα, είναι τραγικό πλέον για την χώρα.
Γιατί, πολύ απλά σημαίνει, πως ο πρωθυπουργός αδυνατεί να προσεγγίσει και να αναλύσει τα δεδομένα, με συνέπεια οι σχετικές αποφάσεις του να είναι «τυφλές.» Να μην γνωρίζει προς τα πού βαδίζει. Και επειδή τρίτη εκδοχή δεν νομίζω πως υπάρχει εύχομαι να ισχύει η πρώτη. Δηλαδή να μας «δουλεύει» κανονικά.
Και σε ποιούς απευθύνεται ο Α. Τσίπρας με αυτόν τον λόγο; Δεν απευθύνεται σε όλη την κοινωνία. Ούτε καν σε αυτούς που τον ψήφισαν το 2015. Καταβάλλει μιαν απέλπιδα προσπάθεια να συγκρατήσει αυτούς που του έχουν απομείνει, απευθυνόμενος στο συναίσθημα τους. Βέβαια μεταξύ συναισθήματος και τσέπης, ο ψηφοφόρος επιλέγει την τσέπη του ως κριτήριο της ψήφου του. Και γι΄αυτό η κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η ζωή της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων γίνεται κάθε χρόνο και χειρότερη.
