Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η Ελλάδα είναι η χώρα των θαυμάτων. Ούτως ή άλλως, ευνοούν όλες οι συνθήκες για να συμβαίνουν συχνά και, ταυτόχρονα, να μπορούμε να τα απολαμβάνουμε. Είμαστε ένας λαός με βαθιά πίστη στο μεταφυσικό, ευσεβείς, θεοσεβούμενοι και κυρίως, προσηλωμένοι στον θεσμό της Εκκλησίας, τον οποίο εμπιστευόμαστε πολύ περισσότερο από πολλούς άλλους.
Επομένως, δεν είναι καθόλου περίεργο πώς μπορούν να εξαφανιστούν, ως εκ θαύματος, 3,8 εκατομμύρια από τα ταμεία του Δημοσίου και να καταβληθούν χρήματα που αντιστοιχούν σε μισθούς 313 ετών μέσα σε μόλις 7 χρόνια.
Στο θαύμα αυτό εμπλέκονται ιερείς και εφοριακοί. Ένα εκρηκτικό και αντιπροσωπευτικό μείγμα που μπορεί να "πετύχει θαύματα" αν ενώσει τις δυνάμεις του σε ένα κοινό "ιερό σκοπό".
Σήμερα στη Λάρισα αναμένεται να ξεκινήσει μία πολύ ενδιαφέρουσα δίκη με εμπλεκόμενους δύο ιερείς από τα Φάρσαλα και τέσσερις εφοριακούς της τοπικής ΔΟΥ. Αντιμετωπίζουν βαριές κατηγορίες καθώς φέρονται πως συνεργάστηκαν στο «φούσκωμα» μισθοδοτικών καταστάσεων ιερέων της Μητρόπολης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριεφαρσάλων. Από το 2005, οι καταστάσεις αλλοιώνονταν. Τα χρήματα έμπαιναν «φουσκωμένα». Τα έπαιρναν οι ιερείς και έδιναν ένα μέρος στους εφοριακούς, σύμφωνα με όσα κατηγορούνται. Τον Ιούνιο του 2012 ένα τραπεζικός υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας στη Λάρισα παρατηρεί πως οι ιερείς της εκκλησιαστικής περιφέρειας Ελασσόνας, που έχει την ίδια δύναμη με την περιοχή των Φαρσάλων, λαμβάνουν ποσά μισθοδοσίας πολύ μικρότερα από αυτά των Φαρσάλων. Έτσι αποκαλύπτεται πως όλο αυτό το διάστημα από το 2004 ως και το 2012, φτάνει στα 3,8 εκατομμύρια!
Ας μη συνεχίσω άλλο τις λεπτομέρειες γιατί πλέον δεν θα μιλάμε για θαύμα. Κατά συνέπεια, ας μείνουμε στην ικανότητα του συστήματος να προσαρμόζεται στις ανάγκες των "πιστών" του και να εξυπηρετεί τις επιθυμίες τους. Στο κάτω κάτω, δεν νομίζω ότι θα βρεθούν πολλοί συμπολίτες τους να καταδικάσουν την συμπεριφορά τους. Οι περισσότεροι θα κατανοήσουν τη θέση τους ή θα αποστρέψουν το βλέμμα τους, φοβούμενοι μην τυχόν "μολυνθούν" από τις ανομολόγητες αμαρτίες τους...
Το ζήτημα είναι ότι, για άλλη μία φορά, το "μακρύ χέρι του θεού" έκανε τη δουλειά του. Και πρόκειται για μία υπόθεση η οποία βγήκε στο φως επειδή ένας τραπεζικός υπάλληλος παρατήρησε κάτι και είχε την ευαισθησία - όχι την υποχρέωση(!)- να το αποκαλύψει. Μόνος αυτός έναντι πολλών άλλων υπαλλήλων που μετρούσαν τα χρήματα της μισθοδοσίας αλλά δεν έμπαιναν στον κόπο να σκεφτούν τις διαφορές!
Το άλλο μη "αναγνωρίσιμο σκάνδαλο" είναι η μισθοδοσία των κληρικών από το Ελληνικό Δημόσιο και όχι από τα ταμεία της Εκκλησίας. Ή έστω από ένα ταμείο που οι φορολογούμενοι, μετά από επιλογή τους, θα δημιουργούσαν για να μισθοδοτούν τους πνευματικούς τους αντιπροσώπους. Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος ανησυχίας για όλους εμάς τους "ανορθόδοξους" και απέχοντες των εκκλησιαστικών μυστηρίων. Όπως δεν υπάρχει και για κάθε ενδοεκκλησιαστική ατασθαλία.
Αλλά όταν η τοπική κοινή γνώμη δεν πρόκειται να καταδικάσει τους "ιερούς πειρατές" της, δύσκολα μια ενδεχόμενη καταδίκη του δικαστηρίου θα λειτουργήσει ως κίνητρο διαμαρτυρίας και στην υπόλοιπη κοινωνία.
Το δημόσιο ταμείο, ούτως ή άλλως, συνεχίζει να μπάζει από παντού. Όταν όμως, ο θεός αποφασίσει να απλώσει το χέρι του, τότε δεν υπάρχει κανένα μέτρο και κανένα φραγμός...
