Είναι άραγε τόσο καλή για την Ελλάδα αυτή η συμφωνία που την απέρριψαν οι εθνικιστές του VMRO; Κι εμείς πως και δεν το καταλάβαμε; Ή μήπως τα πράγματα έχουν φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο που δεν υπάρχουν πλέον εύκολες λύσεις; Η επόμενη διαπραγμάτευση, πάντως, ξεκινάει από μία νέα βάση: Έχουμε αποδεχτεί με την υπογραφή μας Μακεδονική γλώσσα και εθνότητα.
Οι τραγικοί χειρισμοί Τσίπρα και Κοτζιά θα μας συνοδεύουν για τις επόμενες δεκαετίες. Μπορεί να μην υπήρξε τώρα συμφωνία, αλλά οι επόμενες «διαπραγματεύσεις» θα κινούνται σε χειρότερο έδαφος απ' ότι οι προηγούμενες. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιους να υποστηρίξουν ότι θα ήταν προτιμότερο να είχαμε κλείσει μία οποιαδήποτε συμφωνία χτες, επειδή η επόμενη θα είναι αναπόφευκτα χειρότερη από την προηγούμενη. Πρόκειται για σοφιστεία! Η ενδοτικότητα των Τσίπρα και Κοτζιά δεν είναι στοιχείο της πολιτικής μας κληρονομιάς. Οι επόμενες διαπραγματεύσεις θα ξεκινήσουν από ένα χειρότερο σημείο, λόγω της συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά το αποτέλεσμα δεν θα είναι απαραίτητα το ίδιο κακό. Στην χειρότερη των περιπτώσεων αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι θα βρεθούμε σε δυσχερέστερη θέση απ' αυτή που βρισκόμαστε σήμερα.
Το πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα θα φανεί αν ο Ζάεφ καταφέρει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να περάσει την συμφωνία από την Βουλή. Τότε η Αθήνα θα αντιληφθεί τι ακριβώς έχει υπογράψει. Μία δόση πήραμε από τις δηλώσεις του κ. Ζάεφ περί Μακεδονίας που τόσο μας ενόχλησαν! Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Ζάεφ είναι ο συναινετικός, ο διαλλακτικός.
Για μας δεν μπορεί να προχωρήσει μία συμφωνία που έχει ως κύριο χαρακτηριστικό της τον Μακεδονισμό. Καταλαβαίνουμε ότι για τις μεγάλες δυνάμεις αυτά είναι ψιλά γράμματα, αλλά πολλές από τις σύγχρονες τραγωδίες ξεκίνησαν από αυτή ακριβώς την αδυναμία τους να αντιληφθούν την ιδιαιτερότητα των Βαλκανίων. Όσο για το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, ασφαλώς και αναφέρεται σε άτομα! Είναι βασικό στοιχείο των ατομικών δικαιωμάτων. Όταν όμως μιλάμε για συλλογικότητες και κράτη, που οι πράξεις τους επηρεάζουν αντίστοιχα τα δικαιώματα άλλων κρατών και συλλογικοτήτων, εκεί τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.
Πιστεύουμε ότι όλο το θέμα θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο. Δεν μπορούμε να τους πείσουμε ότι δεν είναι απόγονοι του… Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μπορούμε όμως εμείς να εγγυηθούμε την ανεξαρτησία του κράτους τους. Όπως και το ίδιο μπορούν να κάνουν όλα τα γειτονικά κράτη. Έτσι ώστε να μην υπάρχει πλέον ο «εκβιασμός» της «απειλής της διάλυσης». Το συμφέρον μας είναι αυτό το κράτος να επιβιώσει και να αποτελέσει έναν παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή. Μία νέα Βαλκανική Δημοκρατία που θα έχει αυτό ακριβώς που είχε κάποτε η Μακεδονία: Πολλούς λαούς, πολλές διαφορετικές φυλές, μεγάλη ανοχή και κοινή πίστη σε ένα κοινό μέλλον. Αυτό σημαίνει, όμως, ότι οι κάτοικοι αυτής της χώρας δεν είναι «Μακεδόνες», αλλά αυτό που είναι: Σλαβομακεδόνες, Αλβανοί, Βλάχοι, αθίγγανοι. Η ταυτότητα της χώρας πρέπει να είναι αυτό που πραγματικά αντιπροσωπεύει: Το μωσαϊκό των λαών της περιοχής. Η αλήθεια είναι ο μόνος δρόμος και για την FYROM και για τα άλλα γειτονικά κράτη. Οποιαδήποτε άλλη λύση δεν είναι βιώσιμη. Το αντίθετο, θα αποτελεί μόνιμα πηγή ανωμαλίας.
Η επόμενη κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να πιάσει αυτό το κουβάρι από διαφορετικό σημείο. Να αναζητήσει και να βρει μια ρεαλιστική λύση. Το ίδιο θα πρέπει, βέβαια, να θέλει και η άλλη πλευρά. Αυτό είναι το δύσκολο. Το πραγματικά δύσκολο. Να σταματήσουν να ξοδεύουν χρήματα για να τοποθετούν γιγαντιαία αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στις πλατείες τους και να αρχίσουν να πολεμούν την φτώχεια. Αυτός είναι ο πραγματικός τους εχθρός και όχι η Ελλάδα.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
