Ο μεταρρυθμιστής Ραγκούσης χαρακτήριζε τον Τσίπρα τον “πιο ανέντιμο πρωθυπουργό”. Προχτές ήταν αγκαλιά στο Μέγαρο! Δείτε τι συνέβη στον Πάνο Καμμένο. Ο Αλέξης χειρίζεται καλά τους ανθρώπους, αρκεί να έχει χρόνο. Και τώρα θέλει να αγοράσει χρόνο. Για να ψηφίσει τα Σκόπια, να “βρει” στοιχεία από το... FBI για την Novartis και ίσως μετά ασχοληθεί και με τα... ελληνοτουρκικά!
Το περιβάλλον γύρω μας είναι ρευστό. Αυτά που κάποια στιγμή θεωρήσαμε ως δεδομένα, δεν υπάρχουν. Τα «ευρωπαϊκά σύνορα» δεν είναι τα σύνορά μας στο Αιγαίο, για παράδειγμα, αλλά τα συρματοπλέγματα που μας χωρίζουν από τους Βόρειους γείτονές μας και προκειμένου να ανακοπεί η ροή προσφύγων προς την Ευρώπη. Σε αυτό δεν φταίνε μόνο οι Βορειοευρωπαίοι, έβαλαν το χέρι τους και οι δηλώσεις των δικών μας για τους χαμένους πρόσφυγες και για τους Τζιχαντιστές που θα στέλναμε στο Βερολίνο, αλλά η ουσία παραμένει! Το Καστελόριζο δεν είναι απαραίτητα το σύνορο της Ευρώπης.
Η διαφορά της Ελλάδας του χτες με την Ελλάδα του σήμερα είναι ότι σήμερα διαθέτει μία κυβέρνηση έτοιμη για όλα! Μετά την συμφωνία με τα Σκόπια ήταν έτοιμη να κάνει μία εξίσου καλή συμφωνία με την Αλβανία. Σταμάτησε επειδή υπήρξαν θεσμικοί παράγοντες που δήλωσαν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι με το θέμα. Επιχειρήθηκε, επίσης, να ξεκινήσει ένας διάλογος με τον Ταγίπ. Και πάλι κάποιοι αντιλήφθηκαν σε εκείνη την φάση ότι δεν θα μπορούσε αυτή η κυβέρνηση να διαπραγματευτεί το οτιδήποτε. Κι έτσι γλιτώσαμε τα χειρότερα. Μόλις ένα στα τρία, το «Μακεδονικό». Όχι ότι αυτό είναι λίγο. Κάθε άλλο. Αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι τρία στα τρία...
Αυτά μέχρι χτες. Σήμερα ο κ. Τσίπρας αναζητά διεξόδους. Ψάχνει έναν τρόπο να κεφαλαιοποιήσει την «επιτυχία» των Πρεσπών και να κερδίσει χρόνο. Όπου επιτυχία αναζητείστε το «καλό delivery» σε Αμερικανούς και Γερμανούς. Ο κ. Τσίπρας θα μπορεί μετά από την ψήφιση της συμφωνίας να πει στους ξένους «εγώ μπορώ καλύτερα». Και να ζητήσει «στήριξη» για να προχωρήσει και οποιοδήποτε άλλο ανοικτό εθνικό θέμα. Στο «Μακεδονικό», στα ελληνοτουρκικά, στα ελληνοαλβανικά, υπήρχαν διαφορές εδώ και δεκαετίες. Θέματα που αναζητούσαν την επίλυσή τους. Το πρόβλημα είναι ότι λύση με λύση έχει διαφορά. Και δεν έχουμε αμφιβολία τι ακριβώς θα ήταν οι συμφωνίες με Αλβανία και Τουρκία. Ίδιες και όμοιες με την συμφωνία με τα Σκόπια.
Αλλά αυτά δεν φαίνεται να τον ενδιαφέρουν. Ο Αλέξης Τσίπρας θα προσπαθήσει να αγοράσει χρόνο, ελπίζοντας ότι θα καταφέρει σε κάποιο σημείο να κάνει όσα δεν κατάφερε με το «Μακεδονικό»: Να διασπάσει και να περιορίσει την εκλογική απήχηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτό είναι το κίνητρο. Όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα...
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]