Η βία και η στοχοποίηση οδηγούνται από τον λαϊκισμό, δηλώνει στο Liberal.gr η Μαίρη Μπόση, η οποία σημειώνει ότι οι στόχοι των διαφόρων οργανώσεων και ομάδων καθορίζονται από την επικαιρότητα καθώς και από τις διαφορετικές με τις δικές τους απόψεις. Τονίζει δε πως ο λαϊκισμός και ο εκφοβισμός αφορούν και τα δύο άκρα.
Με αφορμή και την επίθεση στο γραφείο της γενικής γραμματέας αντεγκληματικής πολιτικής, Σοφίας Νικολάου που το τελευταίο διάστημα βρέθηκε στο προσκήνιο μέσα από διαδικτυακές επιθέσεις και σχολιασμούς ακόμη και πολιτικών στελεχών, η αναπληρώτρια καθηγήτριας Διεθνούς Ασφάλειας, επισημαίνει ότι και αυτού του είδους η βία αποτελεί προσπάθεια εκφοβισμού.
«Oι στόχοι επιλέγονται με βάση την επικαιρότητα, τις οικονομικές σχέσεις, τις απόψεις, τις αντιλήψεις και γενικά οτιδήποτε έρχεται σε κάθετη άρνηση μαζί τους», δηλώνει προσθέτοντας πως «ταυτόχρονα τα τελευταία χρόνια έχουμε παρακολουθήσει την φοβερή χρήση και αυτό έχει να κάνει με όλες τις οργανώσεις, όλες τις μορφές βίας σε παγκόσμιο επίπεδο, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης».
Δεν παραλείπει να επισημάνει και το γεγονός πως απουσιάζει η πρόληψη κάτι διαχρονικό στη χώρα μας καθώς και ότι επιλέγεται η καταστολή που τελικά φέρνει και την αντίδραση.
Τέλος τονίζει ότι οι διάφορες αυτές οργανώσεις και ομάδες που παραμένουν ενεργές με τις πράξεις τους επιχειρούν να προσηλυτίσουν και νέα στελέχη με παρεμβάσεις που εμπεριέχουν και βία.
Συνέντευξη στον Βασίλη Γεώργα
Η στοχοποίηση προσώπων βλέπουμε πως οδηγεί στην άσκηση βίας με διάφορες, όπως έγινε και στην περίπτωση της γενικής γραμματέας αντεγκληματικής πολιτικής, Σοφίας Νικολάου. Πώς το κρίνετε;
Κοιτάξτε να ξεκινήσω λέγοντας ότι φαινόμενα έκφρασης βίας ιδίων πράξεων είναι διαχρονικά στον τόπο μας. Και θεωρώ πως θα συνεχίσουν και στο μέλλον. Έχουμε όλοι παρατηρήσει ακραίες μορφές βίας όπου γίνεται χρήση όπλων και εκρηκτικών.
Επίσης έχουμε και ηπιότερες μορφές βίας με στόχο τον εκφοβισμό επιλεγμένων στόχων. Τι εννοώ επιλογή στόχων μιας και αναφέρατε έναν εξ αυτών, αν και έχουμε πάρα πολλούς. Συνήθως η επιλογή στόχων γίνεται για τις πράξεις μιας κυβέρνησης, είτε πρόκειται για πράξεις νομοθετικού περιεχομένου είτε για άλλες αποφάσεις και θέσεις που εκφράζει.
Ταυτόχρονα είναι και μια επιθυμία που έχουν οι οργανώσεις που προβαίνουν σε αυτές τις πράξεις για την επιβίωσή τους. Με τις επιθέσεις δείχνουν ότι «παραμένουν εν ενεργεία». Με αυτόν τον τρόπο αιτούν προσήλυτους. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτές οι οργανώσεις ενεργούν σε ένα... ανταγωνιστικό περιβάλλον και έτσι επιθυμούν εκτός από την δημιουργία προσήλυτων να επηρεάσουν και σχέσεις ατόμων με την κοινωνία και το κράτος προς όφελος τους.
Αυτή η λογική είναι λάθος αλλά θα συνεχίσει. Είναι εκ των πραγμάτων, γενικότερα συζητώντας, ένας παράλληλος κόσμος νέων ανθρώπων συνήθως, αλλά όχι μόνο. θα έλεγα πως είναι αρκετοί μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, ημεδαποί συνολικά, αλλά τα τελευταία χρόνια και αλλοδαποί.
Έτσι έχουμε να κάνουμε με έναν ιδιότυπο «τρομοκρατικού τύπου τουρισμό». Δηλώνουν με την δράση τους αυτή την κάθετη αντίδραση με τις κυβερνητικές ή κρατικές επιλογές. Και πολλές εκφάνσεις βίας είναι προϊόν αυτής της ασταθούς εποχής που βιώνουμε. Λειτουργούν όμως αυτές οι οργανώσεις και οι διάφορες ομάδες με μεθοδικότητα.
Μάλιστα, κάποιες από αυτές είναι πολύ μεθοδικές, ενώ άλλες χρησιμοποιούν εκφοβισμό ως μορφή παρουσίας στο χώρο που λειτουργούν και στο χώρο που απευθύνονται.
Ο εκφοβισμός είναι όμως βία;
Ναι εντάσσεται στο χώρο της βίας, είναι είδος βίας. Αν και έως τώρα πρέπει να πω ότι δεν έχουμε συμφωνήσει όλοι τι ακριβώς σημαίνει αυτού του είδους η δράση και ως εκ τούτου δεν μπορώ να δώσω έναν εύκολο ορισμό.
Βέβαια όλοι μπορούμε να δώσουμε ορισμούς αλλά πάνω κάτω από το αποτέλεσμα κρίνουμε την πράξη. Δυστυχώς θα πρέπει να σημειώσω ότι οι αρχές, το κράτος, (όχι μόνο σήμερα) δεν το αντιλαμβάνονται, ούτε και δείχνουν να επιθυμούν να το αντιληφθούν τουλάχιστον με μορφές προλήψεις.
Χρησιμοποιείται καταστολή που όμως αυξάνει την παρουσία και τη συνεκτικότητα αυτών των ομάδων και εκ των πραγμάτων την επανάληψη των φαινομένων.
Οι στόχοι επιλέγονται με βάση την επικαιρότητα και τα όσα αναγράφονται στα social media;
Oι στόχοι επιλέγονται με βάση την επικαιρότητα, τις οικονομικές σχέσεις, τις απόψεις, τις αντιλήψεις και γενικά οτιδήποτε έρχεται σε κάθετη άρνηση μαζί τους.
Ταυτόχρονα τα τελευταία χρόνια έχουμε παρακολουθήσει την φοβερή χρήση και αυτό έχει να κάνει με όλες τις οργανώσεις, όλες τις μορφές βίας σε παγκόσμιο επίπεδο, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Το έχω δει παντού.
Συζητάμε για μορφές βίας αυτών που αυτοαποκαλούνται αντικαθεστωτικοί αν και μιλάμε για ομάδες και οργανώσεις χωρίς καμία ιδεολογική ομπρέλα, θα έλεγα πως απεχθάνονται την έννοια της ιδεολογικής ομπρέλας και συχνά πυκνά βλέπουμε μέσα από τον λόγο τους τον άκρατο λαϊκισμό.
Βλέπουμε ότι η δράση τους είναι συνεχής. Και στα Πανεπιστήμια όπου η βία δεν σταματά.
Όχι μόνο. Είδαμε μεν στα πανεπιστήμια βία είδαμε όμως και σε πρόσωπα εκτός πανεπιστημιακού χώρου. Αυτή εντάσσεται στην ήπια μορφή βίας, που φυσικά είναι κατάπτυστη, όμως δεν υπάρχουν δολοφονίες και ακραίες δράσεις.
Είναι όμως εξίσου αρνητική μορφή. Όπως και η ακροδεξιά βία που δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε.
Δυστυχώς ο λαϊκισμός είναι διάχυτος και δίνει βήμα σε αυτές τις μορφές βίας θα έλεγα παγκοσμίως.
