Του Αντώνη Πανούτσου
Η υποδοχή στον Μακρόν μπορεί να ήταν και η καλύτερη που έγινε για ξένο ηγέτη στην εποχή του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πάνος ο Καμμένος βρισκόταν στο Ταλίν για να υπάρχει κίνδυνος να ντυθεί ζουάβος, το χαλί της υποδοχής ήταν ξεβαμμένο αλλά τουλάχιστον δεν γύριζε στις άκρες και αν ο Αλέξης Τσίπρας κάποια στιγμή άρχισε να απευθύνεται στον ενικό στον Μακρόν σαν να παίζανε τάβλι μαζί το πρόβλημα εύκολα διορθώνεται στην μετάφραση. Το δυνατό σημείο της υποδοχής ήταν η ομιλία του Μακρόν στην Πνύκα με τις αναφορές στην δημοκρατία με φόντο την Ακρόπολη. Με τις επισκέψεις στην κηδεία του Κάστρο και την αποχή από την σύνοδο στο Ταλίν να έχουν δημιουργήσει στην Ευρώπη εντυπώσεις μιας ακροαριστερής κυβέρνησης οι αναφορές του Μακρόν στην Ελλάδα σαν λίκνο της δημοκρατίας με φόντο την Ακρόπολη ήταν ευπρόσδεκτες.
Ένας ακόμα λόγος που η Ελλάδα προβλήθηκε προς τα έξω όπως πρέπει και να προβάλλεται ήταν και η εικόνα της Αθήνας. Ομολογουμένως ερημική αφού στην Αθήνα σε κάθε επίσκεψη δυτικού ηγέτη πρέπει να απαγορεύεται η κυκλοφορία αλλά τουλάχιστον χωρίς συγκρούσεις αστυνομικών διαδηλωτών στην περίμετρο. Εκτός από τους 50 ήρωες του Λαφαζάνη που για την τιμή των όπλων έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου ότι ο Μακρόν θα μας κάνει σκλάβους και οι αστυνομικοί τους ράντισαν να μεγαλώσουν και ένα βάψιμο του Γαλλικού Ινστιτούτου το βράδυ της Τετάρτης κανένα άλλο επεισόδιο δεν σημειώθηκε. Ούτε καν στα Προπύλαια. Δείχνοντας ότι «λαός» που εξαγριωνόταν όταν οι εκπρόσωποι των δουλεμπόρων επισκεπτόντουσαν την Αθήνα με προηγούμενες κυβερνήσεις δεν χρειαζόταν παρά να μετατραπεί σε μετακλητούς για να ησυχάσει. Και ότι οι πιτσιρικάδες που ζουν την επανάσταση τους κατεβάζοντας τις βιτρίνες της Ερμού για την Ηριάνα μπορούν εύκολα να μαζευτούν αν πρόκειται να χαλάσουν την υποδοχή του Μακρόν από τον Τσίπρα.
Στο μεταξύ kudos στον Κωστή Χατζηδάκη για μια παρατήρηση που έκανε σχετικά με την επίσκεψη γάλλων επενδυτών που θα γίνει μετά το τέλος της επίσκεψης του Μακρόν. «Το σημαντικό είναι όταν θα φθάσουν εδώ οι επενδυτές από την άλλη πλευρά να μην έχουν απέναντί τους διαφόρους γραφειοκράτες, οι οποίοι θα τους τρομάζουν, και διαφόρους δογματικούς του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι θα τους κάνουν να το μετανιώνουν επειδή ήρθαν» είπε ο Χατζηδάκης. Στρέφοντας την προσοχή σε ένα σημείο που δεν έχει δοθεί η πρέπουσα σημασία. Στην ενστικτώδη σχεδόν διάθεση κάθε συνδικαλιστικού και κρατικού παράγοντα να καταστρέψει όποια προσπάθεια για επένδυση γίνεται στην Ελλάδα.
Μια νοοτροπία που ξεκίνησε από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και τους αγώνες του ενάντια στην εμπορευματοποίηση. Εδώ και 35+ χρόνια το ελληνικό δημόσιο στελεχώνεται από μεσαία και ανώτερα στελέχη που ζουν στην never never land που ζει ο Αλέξης Τσίπρας, που η επιχειρηματικότητα δεν έχει στόχο το κέρδος. Μια γενιά από στελέχη που μεγάλωσαν ακούγοντας τον Βασίλη να τραγουδάει Θωμά Μπακαλάκο στα Αγροτικά «Ήρθαν πάλι οι μεσάζοντες, θα κερδοσκοπήσουν οι μεσάζοντες» τώρα είναι αναγκασμένη να κάνει αποκρατικοποιήσεις. Και για να μην τις βγει το όνομα ότι είναι αντεπαναστατική πρέπει να δείχνει πόσο αποστρέφεται τους ξένους. Υποδεχόμενη τους υποψήφιους επενδυτές σαν τον Καλαβρούζο στην Κάθοδο των Εννέα, του Σιόπαχα δείχνοντας τους ότι δεν είναι καλοδεχούμενοι. Ο Μεγάλος Τιμονιέρης Μαο Τσε Τουνγκ είχε επανεκπαιδεύσει τους γραφειοκράτες με αστικά κατάλοιπα στέλνοντας τους στους ορυζώνες. Το ελληνικό δημόσιο πρέπει να επανεκπαιδεύσει τους υπαλλήλους του λέγοντας τους ότι επιχείρηση χωρίς κέρδος δεν υπάρχει. Και ότι ακόμα και στην περίπτωση του Μπακαλάκου και του Βασίλη κάποιος μεσάζοντας πήγαινε τον δίσκο στο δισκάδικο.
