Του Λυκούργου Λιαρόπουλου
Ένα κινηματογραφικό έργο, πολλά χρόνια πριν, μου δημιουργούσε περίεργα συναισθήματα, με τον… τίτλο του. Για κάποιο λόγο, τον θυμήθηκα χθες, μόλις άκουσα για την… υπουργοποίηση του κ. Κουβέλη και, μάλιστα, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, υπό τον κ. Καμμένο.
Θυμάμαι τον Φώτη Κουβέλη, το 2002, ως Δικηγόρο-Συνήγορο ενός Γιατρού που είχε σοβαρό ...πρόβλημα με φακελάκι ή σοβαρό ιατρικό λάθος, δεν θυμάμαι ακριβώς. Τότε, ως Πρόεδρος του Α'' ΠΕΣΥ Αττικής, ήμουν Πρόεδρος του Πειθαρχικού Γιατρών ΕΣΥ. Θυμάμαι πως είχα σχηματίσει μία καθόλου κολακευτική εικόνα ενός περιορισμένων δυνατοτήτων ανθρώπου, με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Είχα, έκτοτε, μείνει με την απορία πώς τον θεωρούσαν σοβαρό πολιτικό στέλεχος, άξιο να είναι Πρόεδρος του κόμματος της Αριστεράς. Μάλλον δίκιο είχα.
Η μόνη χρησιμότητα της στρατολόγησης του κ. Κουβέλη στα 70 του, είναι να κάνει το χειλάκι μας να γελάσει λίγο. Κάτι σαν τα Θεάματα που μαζί με τον Άρτο είναι το όπλο της Εξουσίας. Σατανική η κίνηση του κ. Τσίπρα, σε αυτό αποβλέπει. Αλλιώς θα τον έβαζε στο Υπουργείο Πολιτισμού. Αυτό, όμως, θα μας υποχρέωνε να τον πάρουμε σοβαρά. Ενώ τώρα, μπορούμε να γελάσουμε. Κάτι είναι και αυτό στις μέρες μας.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Metarithmisi.gr
Φωτογραφία: Intimenews
