Του Λυκούργου Λιαρόπουλου
Ο αρχηγός των ΑΝΕΛ και υπουργός Άμυνας εκλήθη από τον Πρωθυπουργό για Κούλουμα στη Σκύρο. Με το πρόσφατο πολιτικό σκηνικό να καθορίζεται από τη σχεδόν ταυτόχρονη επίπτωση τριών μειζόνων «κρίσεων», Μακεδονικό, Τουρκικό και Novartis, και οι τρείς με πρωτοβουλία ή ευθύνη της κυβέρνησης, αυτή η... συνάντηση δίνει «τροφή για σκέψη». Μάλιστα, είναι η πιο σαφής ένδειξη, ως τώρα, ότι ο σχεδιασμός Τσίπρα είναι για εκλογές το 2018, με εκλογική επιβίωση Καμμένου, και μάλιστα Erga Omnes, κυριολεκτικά «για κάθε χρήση». Ορισμένες πρόσφατες εξελίξεις οδηγούν σε αυτό, ακριβώς, το συμπέρασμα. Ας το δούμε αναλυτικά.
Πρώτον, η δημοσκοπική άνοδος και η παγίωση της αρνητικής θέσης του ΚΙΝΑΛ στη συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας δεν μπορεί πλέον να αποβλέπει σε δεκανίκια από το χώρο της Κεντροαριστεράς. Δεύτερον, η απόφαση Μητσοτάκη να «σπάσει καρύδια» στο κόμμα του, «δώρο Αντώναρου» «αχρήστευσε» το «υπερόπλο» Καραμανλή, με ό,τι καλό αυτό συνεπάγεται για την εκλογική προοπτική της ΝΔ. Τρίτον, η συγκέντρωση για το Μακεδονικό αποκλείει περαιτέρω συνύπαρξη των ΑΝΕΛ με τον Τσίπρα χωρίς την εκλογική τους εξαφάνιση, εφόσον, φυσικά, ο Τσίπρας επιμείνει σε «λύση» του Μακεδονικού.
Ξεκινώντας από το τρίτο, ο Τσίπρας δεν μπορεί να κάνει πίσω στο Μακεδονικό, γιατί θα χάσει όλα τα διεθνή του ερείσματα, όποια και αν είναι αυτά. Αντίθετα, η «λύση» του επιτρέπει να φιγουράρει ως «εθνικά υπεύθυνη κεντροαριστερά», τίτλο που κέρδισε στα μάτια των ξένων με το 4ο Μνημόνιο. Η λύση του Μακεδονικού, συνεπώς, είναι «προίκα», κάτι σαν δεσμευμένη κατάθεση στο διεθνές Χρηματιστήριο Πολιτικών Αξιών. Ταυτόχρονα, είναι θετική διεθνιστική πολιτική για αξιοποίηση από το «αριστερό» του ακροατήριο που τόσο υποφέρει με το 4ο Μνημόνιο. Επίσης, η συμπόρευση με Καμμένο έχει φέρει το ΣΥΡΙΖΑ στα όριά του και ο απογαλακτισμός από αυτόν θα τους… απελευθερώσει.
Δεύτερον, η «απέκδυση» του Μανδύα Καραμανλή, ήταν αναγκαία καθώς είχε… παραφορεθεί, τρία ολόκληρα χρόνια. Άλλωστε, από τη στιγμή που αποφασίζεις να κρεμάσεις στα… μανταλάκια ολόκληρη την περίοδο 2004-2009 λόγω Novartis, δεν μένει και πολύς Καραμανλής για ξόδεμα. Φτάνει όσο κουβαλάνε, ακόμη, ο πρώην αρχηγός της ΕΥΠ και ο ΠτΔ.
Τρίτον, η δημοκοπική ενίσχυση του ΚΙΝΑΛ απομακρύνει τις σκέψεις για μελλοντική «αξιοποίηση» σε κυβερνητικές θέσεις, μέσω ΣΥΡΙΖΑ. Πλην Ραγκούση, φυσικά, αλλά αυτό δεν έχει… σημασία. Μάλιστα, η κυβερνητική συνεργασία φαντάζει πολύ πιο πιθανή και πολιτικά… πιο ανεκτή σε συγκυβέρνηση με ΝΔ, μεσο-μακρο-πρόθεσμα, σε στυλ Γερμανίας.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο metarithmisi.gr
Share
