Του Λυκούργου Λιαρόπουλου
Είναι αρκετά τα πρόδρομα στοιχεία που δείχνουν πως είμαστε κοντά στο σημείο καμπής. Στο σημείο όπου η παραφροσύνη που ζούμε θα αντικατασταθεί από μια «λογική πραγματικότητα». Παραφροσύνη είναι μία «Αριστερή» Κυβέρνηση που ξαφνικά, κατακτώντας την Εξουσία, ανακάλυψε τις χάρες του Καπιταλισμού. Τρελό, γιατί ακόμη και αν, ξαφνικά, θέλει να διατηρήσει το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου της, η Αριστερά δεν ξέρει πώς. Ποτέ και πουθενά, η Αριστερά δεν ήξερε πώς να παράγει πλούτο.
Η επιστροφή στη «λογική πραγματικότητα» είναι να γυρίσει η εξουσία εκεί όπου ανήκει στο περιβάλλον που της είναι γνώριμο και ξέρει πως τη λατρεύουν. Η Εξουσία είναι μία άστατη καπριτσιόζα κυρία που μπορεί να παίζει από εδώ και από εκεί, αλλά «ανήκει» μόνο στο Χρήμα και, μάλιστα, στο Μεγάλο Χρήμα. Ιστορικά, στην Ελλάδα, Χρήμα και Εξουσία πήγαιναν μαζί. Η πολιτική τάξη, διαχειριστής μόνο, της εξουσίας στην Ελλάδα, ποτέ δεν ήταν καβάλα. Ήταν το άλογο που κάλπαζε ή βάδιζε με αναβάτη το Μεγάλο Πορτοφόλι.
Η μόνη φορά που διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα, αυτή η συμβιωτική σχέση Χρήματος και Εξουσίας διαταράχτηκε ήταν σε πολύ μεγάλες εθνικές και διεθνείς κρίσεις και Πολέμους. Τότε το Χρήμα χρειάστηκε τη συγκατάθεση, έστω την ανοχή και τη συμβολή, των μαζών, με αντίτιμο και παραχώρηση Δημοκρατίας και του Κοινωνικού Κράτους. Οι αλλαγές αυτές κράτησαν λίγο, λιγότερο από 50 χρόνια. Στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και παντού, το χρήμα πάλι κυριαρχεί και η συγκέντρωση πλούτου στο 1% του πληθυσμού φτάνει σε πρωτοφανή νούμερα. Η Δημοκρατία τώρα, ας πούμε στις ΗΠΑ, αγοράζεται δεν εκλέγεται.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη Metarithmisi.gr
