Ο χτεσινός ανασχηματισμός έχει δύο όψεις: Αυτήν που θέλει να πουλήσει η κυβέρνηση στους ψηφοφόρους και αυτήν που πραγματικά αντιπροσωπεύει. Η πρώτη έχει μπρός και πίσω την εικόνα μιας υπερκομματικής συστράτευσης. Η δεύτερη, είναι η απόδειξη ότι ο λύκος ξέρει μόνο να τρώει πρόβατα.
Το στίγμα των χτεσινών αλλαγών και μη αλλαγών στην κυβέρνηση το δίνουν δύο κινήσεις. Η πρώτη είναι η υπουργοποίηση τριών όχι τυχαίων μέχρι πρόσφατα στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η δεύτερη είναι η ακλόνητη παραμονή όλων των υπουργών που ασκούν οικονομική, εργασιακή, κοινωνική και ασφαλιστική πολιτική. Δηλαδή, τη βασική κυβερνητική πολιτική!
Η υπουργοποίηση της πρώην γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, μιας καθαρής αστής διανοούμενης, που δεν έχει σχέση με την εργατική τάξη, για την οποία υποτίθεται ότι παλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Δεδομένου ότι η πρώην γραμματέας δεν έκρυβε εδώ και καιρό το φλερτ της με την κυβέρνηση.
Δεν είναι λίγοι όσοι λένε ότι πίσω από την επιλογή της βρίσκεται η φιγούρα του παρασκηνιακού διευθυντή ορχήστρας του ΠΑΣΟΚ Κ Λαλιώτη, που δεν κρύβει την εύνοιά του σε μια στενότερη προσέγγιση του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στο πλαίσιο μιας τέτοιας ιδεολογικής προσέγγισης εντάσσεται και η υπουργοποίηση της άλλης πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Μυρσίνης Ζορμπά, προκειμένου ο πρωθυπουργός να ντύσει τον λύκο του ΣΥΡΙΖΑ με μια προβιά πιο κεντροαριστερή, για τους ψηφοφόρους που ενδεχομένως φοβούνται την αριστερίστικη και ξένη γι αυτούς φυσιογνωμία του.
Δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής των πολιτών ότι ήδη 38 πρώην στελέχη, βουλευτές, υπουργοί, γραμματείς, σύμβουλοι και διοικητές του ΠΑΣΟΚ κατέχουν βουλευτικές, κυβερνητικές, τραπεζιτικές και διοικητικές θέσεις με επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Και για το αρχείο: Κατσέλη, Κουρουμπλής, Τζάκρη, Σπίρτζης, Κοτζιάς, Κατρούγκαλος, Μάρδας, Μπόλαρης, Τόσκας, Σγουρίδης, Παραστατίδης, Βαρδάκης, Μιχελογιαννάκης, Τελιπορίδου, Κασιμάτη, Κωνσταντινίδης, Παπαηλιού, Πάννια, Ουρσουνίδης, Βουδούρης, Τσουκαλάς, Μυλόπουλος, Αναγνωστόπουλος, Τεκτονίδου, Δέδες, Οικονόμου, Γκερέκου, Αγάτσα, Καραγρηγορίου, Ρουμπάτης, Κύρκος, Θεοδωρίδης, Κοτσακάς, Μαδεμλής, Σακελλάρης, Βούρδας, Αρσένης Κρ., Σακοράφα.
Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, στο λαό. Μόνο που δεν είναι ενωμένο και δεν είναι δυνατό. Το διεκδικεί με νύχια και με δόντια ο κ Τσίπρας, παρά τις αντιρρήσεις της μεγάλης πλειονότητας των μελών του κόμματός του. Το ΠΑΣΟΚ ήταν εξ αρχής ανοιχτό σε κάθε πολίτη για μέλος, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι μια κλειστή γκρούπα σαν μαφιόζικη οικογένεια. Ο πρωθυπουργός δεν έγινε ξαφνικά ανοιχτός σε άλλους προσανατολισμούς. Την καρεκλίτσα του θέλει να διατηρήσει. Και κουνάει πράσινη σημαία στους ψηφοφόρους.
Από την άλλη πλευρά, στα πλαίσια ακόμα περισσότερης «καραμανλικότητας», ο κ Τσίπρας και ο μέντοράς του κ Φλαμπουράρης πρόσθεσαν στο κάδρο των κκ Παυλόπουλου, Παπαγγελόπουλου, Καμμένου, Τσαρουχά την κυρία Παπακώστα, άρτι διαγραφείσα από τη ΝΔ και δηλωμένη Καραμανλικιά!
Το μήνυμα είναι και πάλι σαφές. «Ελάτε και όσοι της λαϊκής και κεντρώας δεξιάς αισθάνεστε ορφανοί. Διαθέτουμε στέγη».
Όλο το παραπάνω δεν έχει ουσία. Είναι το θέατρο. Η προβιά πάνω από τον λύκο. Γιατί ούτε η κ Ξενογιαννακοπούλου, ούτε οι κυρίες Ζορμπά και Παπακώστα έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν υπουργική πολιτική άλλη από αυτήν που υπαγορεύουν οι δανειστές και το υπουργείο Οικονομικών με τον στενό κύκλο του πρωθυπουργού που κυβερνάει τη χώρα. Την πολιτική που ζούμε δηλαδή. Και την οποία θα ζούμε για όσο αυτή η κυβέρνηση θα μένει στη θέση της.
Κι αυτό είναι το δεύτερο σκέλος του ανασχηματισμού. Αυτό που αφορά στους αμετακίνητους υπουργούς και υφυπουργούς και στελέχη. Η ουσία. Δραγασάκης, Χουλιαράκης, Τσακαλώτος, Χαρίτσης, Πιτσιόρλας, Αχτσιόγλου, Πετρόπουλος, Ρουμπάτης, Σταθάκης, Σπίρτζης, Ξανθός, είναι η οικονομική ορχήστρα, που παίζει και θα παίζει το σκοπό που επιβάλει το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές.
Μια- δυό ελεημοσύνες υπό τύπο επιδομάτων όπως κάνει κάθε χρόνο δεν μπορούν να αλλάξουν το εκρηκτικό μείγμα της αντιαναπτυξιακής, υφεσιακής, φοροεισπρακτικής, αντιπαραγωικής, εσωστρεφικής πολιτικής που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Τόσος είναι. Επομένως, η φτωχοποίηση των πολιτών και κυρίως των αδύναμων και της μεσαίας τάξης θα συνεχιστεί χωρίς ορατό τέλος.
Παράλληλα, η σκανδαλώδης οικονομική και θεσμική εύνοια σε όλο τον εγχώριο πλούτο που δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ και με τους οικονομικούς νόμους και με τα παράθυρα θα συνεχιστεί επίσης. Γιατί ο τυχοδιωκτικός και ανιδεολογικός στην πράξη ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι χωρίς τις πλάτες της οικονομικής ολιγαρχίας θα έχει την τύχη των προηγούμενων κυβερνητών.
Η σκανδαλώδης πρόσφατη σημείωση της Moodys ότι μια αλλαγή κυβέρνησης θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία μαρτυράει περίτρανα ποια συμφέροντα υπηρετεί αυτό το συνονθύλευμα που κυβερνάει τη χώρα.
Παράλληλα με την πρώτη, οικονομική, ορχήστρα υπάρχει και η δεύτερη. Παππάς, Βερναρδάκης, Τζανακόπουλος, Κρέτσος, Φλαμπουράρης είναι η αιχμή του δόρατος της προπαγάνδας που θα δηλητηριάζει διχαστικά και λασπερά τη χώρα για όσο θα υπάρχει αυτή η κυβέρνηση. Την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός θα ζητάει… υπερκομματική συστράτευση!
Άφησα για το τέλος μια επισήμανση που δεν είναι ανάξια λόγου. Το αντίθετο. Ο πρωθυπουργός και οι περί αυτόν ξέρουν πόσο ρόλο παίζει στις εκλογές το γυναικείο εκλογικό σώμα. Με τον χτεσινό ανασχηματισμό φρόντισαν να του χαϊδέψουν τα αυτιά, τοποθετώντας σε θέσεις εξουσίας κυρίες. Γύρω από τις οποίες χτίστηκε η αλλαγή των ρούχων του Μανωλιού.
Οι κυρίες Γεροβασίλη και Παπακώστα θα επωμιστούν το δύσκολο έργο να αποκαταστήσουν τη χαμένη νομιμότητα στούς δρόμους της χώρας. Χωρίς να έχουν το χρόνο να μάθουν τα κατατόπια και χωρίς να αλλάζει η πολιτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του κοινού εγκλήματος, με τη συλλογιστική ότι η εξουσία κάνει τον κλέφτη αυτό που είναι. Μόνο που στήν εξουσία είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Μύλος.
Η νεαρή και άπειρη κυρία Νοτοπούλου θα κυβερνάει μόνη της τη Μακεδονία και τη Θράκη, χωρίς ο πρωθυπουργός να ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη κάθε Παρασκευή, όπως της είχε υποσχεθεί.
Η κυρία Ζορμπά θα κυβερνάει τον Πολιτισμό που απέμεινε στη χώρα, μέσα σε μια σδράκα συνδικαλιστών και πολλών υπαλλήλων που έχουν για μοναδικό πολιτισμό τα δικά τους συμφέροντα. Χωρίς να ξέρει πρόσωπα και καταστάσεις σε ένα από τα πιο άρρωστα υπουργεία, που θα έπρεπε να είναι η λοκομοτίβα της χώρας.
Το μέγεθος της ανικανότητας του πρωθυπουργικού περίγυρου να κυβερνήσει χρήσιμα τη χώρα αντικατοπτρίζεται στην ανάθεση της Ναυτιλίας στον Φώτη Κουβέλη και στην αλλαγή του υπουργού Γεωργίας Αποστόλου ένα χρόνο πριν τις εκλογές, από ένα στέλεχος που δεν προλαβαίνει να μελετήσει ούτε τους φακέλους του προκατόχου του.
Ανικανότητα, γιατί το κομμάτι του πιο νευραλγικού οικονομικού τομέα της οικονομίας, της ναυτιλίας, ανατίθεται σε έναν εντελώς ανίδεο με το θέμα και ταυτόχρονα ευθυνόφοβο πολιτικό σαν τον Κουβέλη, ενώ το δεύτερο πιο ελπιδοφόρο και παραγωγικό στο μέλλον κομμάτι της εγκαταλειμμένης αλλά εν δυνάμει πάμπλουτης ελληνικής γεωργίας περνάει σε νέα χέρια, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί κεντρικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης του κλάδου.
Τέλος, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα Δικαιοσύνη αλλάζει χέρια και φεύγει από τις ακρότητες του κυρίου Κοντονή, αλλά δεν γλιτώνει από τη μέγγενη του καταστροφικού φανατισμού του κ Παπαγγελόπουλου και των συντεχνιών που παίζουν στις πλάτες των δικαστών και των δικαιωμάτων των πολιτών. Που κάθε μέρα κουρελιάζονται υπέρ των κάθε μορφής λαμογίων και εγκληματιών.
Ο χτεσινός ανασχηματισμός είναι η απόδειξη ότι η κυβέρνηση προσπαθεί με πείσμα να αλλάξει την ατζέντα χωρίς να προσπαθεί να αλλάξει την πολιτική σε όφελος των πολιτών. Του λαού. Την ενδιαφέρει μόνο πώς θα κερδίσει τις εκλογές και χρησιμοποιεί κάθε μέσο γι αυτό.
Στην πραγματικότητα είναι ένας λύκος, που ντύνεται με προβιά προβάτου για να φάει τα πρόβατα. Και δυστυχώς υπάρχουν πολλά.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
