Η μεγαλύτερη ήττα της πολιτικής στην Ελλάδα, μετά τη μεταπολίτευση - παραφράζοντας την εκτίμηση Τσίπρα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη - θα είναι να μην καταφέρει το ΠΑΣΟΚ να εξοβελίσει τον ΣΥΡΙΖΑ από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όχι μετά τις εκλογές.
Προ εορτής και προ κάλπης.
Δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε απλό το εγχείρημα για τον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ο οποίος θα διαπιστώνει όλο και πιο συχνά ότι η απουσία του από τη Βουλή, αποτελεί ένα μεγάλο ντισαβαντάζ.
Ο κ. Μιχάλης Κατρίνης και οι υπόλοιποι βουλευτές προσπαθούν με αξιοπρεπή τρόπο εντός του κοινοβουλίου, να συνθέσουν τη νέα εικόνα και το περιεχόμενο του ΠΑΣΟΚ. Αναντίρρητα όμως η έλλειψη του κ. Νίκου Ανδρουλάκη από αντίστοιχες κοινοβουλευτικές μάχες, θα αφαιρεί από τη δυναμική του.
Αποδεδειγμένα προφίλ αρχηγού, σφυρηλατείται στις κόντρες και στις μάχες στη Βουλή. Με αυτό ως δεδομένο οι αποφάσεις του κ. Ανδρουλάκη σχετικά με τη στρατηγική και τις επιδιώξεις του κόμματος, γίνονται κομβικότερες και δυσκολότερες.
Η εξέλιξη της τριήμερης συζήτησης στη Βουλή, η εμφάνιση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στους αντίποδες του πρωθυπουργού, το πλαίσιο που είχαν θέσει νωρίτερα με τις ομιλίες τους τα στελέχη των δυο κομμάτων, εκ των πραγμάτων θέτουν και το πλαίσιο αξιολόγησης της επιλογής Ανδρουλάκη να υπερψηφίσει την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ.
Με ποια έκφραση πολιτικής, ποιο κοινοβουλευτικό υπόδειγμα, ποια αισθητική συντάχθηκαν τελικά με την ψήφο τους χθες οι βουλευτές του κ. Ανδρουλάκη; Ποιον επιδοκίμασαν και ποιον αποδοκίμασαν;
Επιδοκίμασαν μήπως τον κ. Παύλο Πολάκη με τις απειλές χαμαιτυπείου για τα τσίγκινα σώβρακα ή μήπως τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης που εμφανίστηκε στην κοινοβουλευτική μάχη με «όπλο» έναν υπόδικο, τα προϊόντα υποκλοπών και τον προφανή εκβιασμό που επιχειρεί;
Ή μήπως με την ψήφο τους αποδοκίμασαν τον κ. Άκη Σκέρτσο και τη θέση του για το επιτελικό κράτος όπως τη διατύπωσε στην ομιλία του: « Για εμάς στόχος είναι ένα αποκομματικοποιημένο, αποκεντρωμένο κράτος που θα λειτουργεί με πλήρη διαφάνεια και αξιοκρατία, χωρίς πελατειακά κριτήρια, βάσει ενός μακροπρόθεσμου προγράμματος. Επιτελικό κράτος για εμάς σημαίνει μέριμνα για άρση κάθε είδους ανισοτήτων, σημαίνει εμπέδωση της σταθερότητας των θεσμών που είχαν γίνει κουρελόχαρτο».
Ίσως τον Κυριάκο Πιερρακάκη οποίος στην ομιλία του ανέφερε ότι «ότι οι θεσμοί του κράτους, μας αφορούν όλους. Κρινόμαστε, όχι από τους χαρακτηρισμούς μας αλλά από το τι κομίζουμε για να βελτιώσουμε αυτούς τους θεσμούς.»
Επιδοκίμασαν μήπως οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ την κ. Τζάκρη, τον κ. Ραγκούση και τον κ. Σπίρτζη;
Αποδοκίμασαν τον κ.Χρήστο Στυλιανίδη, τον κ.Παναγιώτη Πικραμένο, την κ. Μίνα Γκάγκα;
Ανεξαρτήτως τι απαντούν στο ΠΑΣΟΚ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δικαιούται να πανηγυρίζει ότι δίπλα του και απέναντι στην κυβέρνηση, στάθηκε και το ΠΑΣΟΚ.
Πάντως, αν ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης παίρνει θέση εγγύτερα σε εκείνον από τον οποίο πρέπει να διαφοροποιηθεί περισσότερο για να πετύχει το στόχο του, το πρόβλημα θα είναι όλο δικό του.
