Το διαδίκτυο έχει γίνει ένα τεράστιο γήπεδο αντιπαράθεσης συναισθημάτων. Ορισμένοι που στην ουσία διαφωνούν με την πολιτική των κλειστών συνόρων αυτές τις μέρες, πιέζουν συναισθηματικά με εικόνες από μετανάστες με παιδάκια και γυναίκες που κλαίνε. Άλλοι πάλι, που είναι ριζικά απέναντι στις μεταναστευτικές ροές παρουσιάζουν εικόνες με αγριεμένους νεαρούς μετανάστες και κινήσεις επιθετικότητας. Η δύναμη της εικόνας είναι προφανής και η μάχη με βάση τα συναισθήματα στο προσκήνιο. Η θλίψη απέναντι στον φόβο. Το δάκρυ απέναντι στην σκληρή ματιά. Δυστυχώς έχουμε πάψει να συζητάμε σοβαρά. Η εποχή των εικόνων αντικαθιστά την διανοητική σκέψη. Σημεία των καιρών. Ωστόσο η ανάγκη για λογική συνεννόηση επείγει.
Η ξαφνική και μαζική πίεση στα σύνορα από έναν μεγάλο όγκο μεταναστών είναι προφανής. Όπως είναι προφανή και τα γεωπολιτικά σχέδια της Τουρκίας που ενθαρρύνει αυτήν την κινητικότητα. Επομένως η πολιτική στάση δεν περιορίζεται μόνο στα δικαιώματα της μετακίνησης αλλά και στις αρχές της υπεράσπισής κάθε χωράς να κάνει το κουμάντο στο έδαφος της. Η λογική λέει, ότι στην περίπτωση που οι ανέλεγκτες μεταναστευτικές ροές δημιουργούν εντάσεις και ανεξέλεγκτες ανισορροπίες χρειάζονται μέτρα περιορισμού και αποτροπής μιας άναρχης κατάστασης. Πολύ περισσότερο που καιροφυλακτεί η ακροδεξιά γραμμή για να δημιουργήσει πανικό.
Η Μόρια και η Ειδομένη ήταν εξευτελιστικές εικόνες και κυρίως μια σκληρή πραγματικότητα μέσα στην Ελληνική επικράτεια. Φάνηκε αδύναμο το κράτος να αντιμετωπίσει τα δραματικά αυτά φαινόμενα. Η λογική λέει, ότι το να ανοίξεις τα σύνορα σήμερα σε οικονομικούς μετανάστες χωρίς υποδομές θα οδηγηθείς, θες δεν θες, σε θλιβερές καταστάσεις περιφερόμενων απελπισμένων ανθρώπων που δεν θα μπορούν πιθανά ούτε να μετακινηθούν στα ενδότερα της Ευρώπης, ούτε να γυρίσουν πίσω λόγω της Τουρκικής τακτικής. Η λογική λέει, να είσαι πιο αυστηρός σε αυτήν την φάση. Και μόλις ομαλοποιηθούν έστω και λίγο οι εξελίξεις να ξεχωρίσεις – όσο μπορείς- τους πρόσφυγες από τους μετανάστες για να διευκολύνεις τους πρώτους.
Η θάλασσα δεν είναι εύκολη υπόθεση για σύνορα της χώρας. Είναι επόμενο κάποιοι να ρισκάρουν περισσότερο μέσα από την θάλασσα -σε σχέση με την πιο άνετη δίοδο των χερσαίων συνόρων- για να περάσουν στο εσωτερικό. Η λογική λέει, πως θα είναι μικρότερο το μέγεθος της παράνομης εισόδου και κατά συνέπεια είναι απαράδεκτο να βουλιάξεις - με δική σου ευθύνη- μια βάρκα με ανθρώπους. Θα φτάσουν κάποιοι στο εσωτερικό αλλά όχι σε μία τεράστια και άνετη εξέλιξη. Τότε θα διακρίνεις ποιοι έχουν το προσφυγικό προφίλ και ποιοι άλλοι είναι για επαναπροώθηση. Θα δυσκολέψεις την διέλευση από την θάλασσα αλλά δεν θα πνίξεις ανθρώπους.
Το πρόβλημα που έχει προκύψει από τις μεταναστευτικές ροές είναι πολυσύνθετο. Σχετίζεται και με τις πολεμικές δράσεις και με την φτώχεια αλλά σχετίζεται και με καραμπινάτες «καπιταλιστικές μπίζνες» στην μετακίνηση ανθρώπων προς τον δήθεν δυτικό παράδεισο. Η λογική λέει, ότι χρειάζεται μια ολοκληρωμένη Ευρωπαϊκή πολιτική. Και ειδικά για τους πρόσφυγες ένας ισομερής καταμερισμός σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Η κυβέρνηση άργησε να κινητοποιηθεί- όπως και η προηγούμενη – ώστε να δεχτούν σφοδρή πίεση τα κέντρα εξουσίας στις Βρυξέλλες. Έκαναν εσωτερικό ένα Ευρωπαϊκό πρόβλημα. Οι προηγούμενοι για ανταλλάγματα στο μνημόνιο. Οι σημερινοί ως «καλοί μαθητές» που δεν κάνουν φασαρία. Η λογική λέει, ότι χάσαμε πολύτιμο χρόνο.
Έχουμε ήδη πολλούς πρόσφυγες και μετανάστες. Θα πρέπει να προχωρήσουν οι διαδικασίες ασύλου όσο πιο γρήγορα γίνεται. Έστω και με λάθη. Ο καταμερισμός πρέπει να γίνει σε όλη την χώρα για να αποσυμφορηθούν τα νησιά. Όπως ζητάς ισομερή κατανομή των ανθρώπων αυτών σε όλη την Ευρώπη έτσι πρέπει να σκεφτείς και για όλη την ελληνική επικράτεια. Δεν είναι λογικό δηλαδή κάτι που ζητάς από άλλες χώρες να το απορρίπτεις στις δικές σου περιφέρειες. Το συναίσθημα του φόβου δεν μπορεί να υπερισχύσει της λογικής.
