Παρατηρείται συνωστισμός στα γραφεία της οδού Πειραιώς, καθώς η προοπτική της εξουσίας έχει συνεπάρει τα κεντροδεξιά πλήθη. Ας μην κάνουν, όμως, το λάθος να πιστέψουν ότι ο ελληνικός λαός τους δίδει λευκή επιταγή. Ο κόσμος θέλει να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι επειδή ο μύθος του Άι Βασίλη πέθανε μαζί με τα σκισμένα μνημόνια του Αλέξη, οι Έλληνες δεν πιστεύουν, πλέον, εύκολα!
Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει βάσιμα ότι όλο αυτό είναι άδικο. Ότι ο ελληνικός λαός ήταν πολύ ανεκτικός στα ψέματα και στις αυταπάτες του Αλέξη και εμφανίζεται αντίστοιχα πολύ αυστηρός απέναντι στην Νέα Δημοκρατία. Αυτή είναι η μία οπτική στα πράγματα. Η άλλη δείχνει ένα κοινό που πιστεύει στα ατομικά δικαιώματα και στην ιδιωτική πρωτοβουλία και το οποίο έχει μάθει να στέκεται κριτικά απέναντι στα πράγματα. Ένα κοινό που προτάσσει την άποψη του ατόμου από την λογική της στράτευσης, όπως την εννοούν στην αριστερά. Η υποταγή του «εγώ» σε έναν υπέρτατο σκοπό, από την στιγμή που δεν τον ασπάζεται αυτόν τον υπέρτατο σκοπό, δεν είναι στην φύση του κεντροδεξιού. Για τον κεντροδεξιό ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Οπότε, θεωρήστε την γκρίνια και την κριτική στην ημερήσια διάταξη.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, περισσότερο ουσιαστικό: Η ίδια η χώρα δεν έχει περιθώρια. Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν καταφέρει να αντιστρέψει την κατάσταση στους πρώτους κρίσιμους έξι μήνες, τότε θα κληθούμε να ζήσουμε σε ιδιαίτερα τοξικό περιβάλλον στην συνέχεια. Ακόμη κι αν ο κόσμος, λοιπόν, ήθελε να δώσει λευκή επιταγή στην επόμενη κυβέρνηση, θα είναι στην πραγματικότητα μία πέτσινη επιταγή, αν και εφόσον τα πράγματα δεν εξελιχτούν καλά. Και γι αυτό δεν έχει και νόημα.
Η εξουσία δεν ανέχεται την κριτική. Είναι στην φύση της. Αλλά και η κοινωνία σε αυτή την φάση δεν θα ανεχτεί άλλο σουρεαλισμό. Αν ήθελε να συνεχίσει να ζει σε ένα σουρεαλιστικό τοπίο θα έβγαζε πάλι στην εξουσία τον Αλέξη Τσίπρα με αξιωματική αντιπολίτευση τον Γιάνη Βαρουφάκη. Αλλά η επιλογή της είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κοινή λογική. Ε λοιπόν, κοινή λογική χωρίς κριτική είναι σαν να υπόσχεται κάποιος κολύμπι σε μία αποξηραμένη λίμνη.
Αν κάτι πρέπει να ζητήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι λευκή επιταγή. Είναι παράλογο να την ζητήσει, αλλά κι αν ακόμη το έκανε δεν επρόκειτο να την πάρει απ'' αυτό το κοινό. Είναι άλλο το κοινό της κεντροδεξιάς και άλλο της αριστεράς. Εκείνο που μπορεί και πρέπει να ζητήσει είναι συστράτευση των Ελλήνων σε έναν κοινό στόχο. Να υπάρξει μία ευρεία συναίνεση στην κοινωνία για να μπορέσει η κυβέρνησή του να πετύχει τους στόχους της. Να τους πείσει για την ορθότητα των πολιτικών του. Ότι η μάχη της κοινής λογικής δεν είναι δεξιά ή αριστερή. Και θα πρέπει να πει την αλήθεια στον κόσμο. Ότι αυτή η προσπάθεια είναι θέμα επιβίωσης της ίδιας της χώρας. Δεν θα τον αγαπήσουν ξαφνικά οι αριστεροί. Αλλά μπορεί να τους πείσει για την ανοχή τους.
Είπαμε, ο κόσμος είναι πλέον καχύποπτος και πολύ καλά κάνει. Είπαμε, ακόμη, ότι στην δεξιά και στο κέντρο δεν υπάρχει η πειθαρχία στρατιωτικού τύπου που υπάρχει στην αριστερά και στην άκρα δεξιά. Από την άλλη πλευρά, ο κόσμος έχει κουραστεί από τα μικροκομματικά παιγνίδια. Δεν είναι ωραίο πράγμα να βλέπει κανείς τον αρχηγό του να οργώνει την Ελλάδα για να πείσει τον κάτοικο του πιο απομακρυσμένου χωριού για το πόσο κρίσιμη θα είναι η απόφασή του σε αυτές τις εκλογές και την ίδια ώρα κάποιοι που τα τελευταία τέσσερα χρόνια ήσαν σε “αφασία” να σπέρνουν ζιζάνια για... πιθανές εσωκομματικές εξελίξεις αν το ποσοστό θα είναι τάδε κόμμα έξι και όχι τάδε κόμμα επτά. Δεν μπορεί να δίνεται η μάχη στην πρώτη γραμμή για το καλό της χώρας και στα μετόπισθεν να παίζονται ηλίθια παιγνίδια και μάλιστα “στηρίζοντας” εμμέσως πλην σαφώς λογικές του Αλέξη Τσίπρα. Ας μην ξεχνάμε ότι ένας από τους άξονες της προεκλογικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές ήταν η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ή έστω η ήττα με μικρή διαφορά και η αυτόματη πρόκληση εσωκομματικών εξελίξεων στην ΝΔ.
Ο ελληνικός λαός διέλυσε αυτά τα γκρίζα όνειρα διαφόρων “δελφίνων”. Με την ψήφο του έδωσε μια καθαρή νίκη στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτό που συνέβη, όμως, ας είναι μάθημα για το μέλλον. Επειδή ακριβώς πρόκειται για μια εικόνα από το μέλλον! Στην φάση που η ΝΔ έδινε μία από τις πιο ιστορικές της μάχες, υπήρξαν κάποιοι που βγήκαν να θέσουν θέμα... ηγεσίας! Είναι σαν το στράτευμα να έχει ξεκινήσει την μάχη και να γίνεται ανταρσία στα μετόπισθεν. Την ώρα της μάχης.
Η κρίση των τελευταίων ετών έχει αλλάξει πολλά στον τρόπο με τον οποίον σκέφτονται οι άνθρωποι. Ο ελληνικός λαός δοκίμασε τα πάντα και μέσα από την οδυνηρή διάψευση των προσδοκιών του έπαψε να πιστεύει στις μαγικές λύσεις και στα δώρα του Άι Βασίλη. Καταλαβαίνει ότι ο μοναδικός τρόπος για να γίνει κάτι είναι αυτό που λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης: Δουλειά – δουλειά – δουλειά. Το επόμενο θέμα είναι ο ίδιος ο Κυριάκος να μην πιστέψει ότι υπάρχουν ιπτάμενοι τάρανδοι, ότι υπάρχει πιθανότητα να γίνει αυτός ο... Άι Βασίλης και να ξεφύγει από τις αρχικές του δεσμεύσεις. Είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο να συμβεί, λόγω του χαρακτήρα του. Δεν είναι ο άνθρωπος που θα θαμπωθεί από την λάμψη της εξουσίας. Αλλά αν κάτι γίνει, θα πρέπει να έχει υπόψη του ότι οι ψηφοφόροι του θα έχουν καθημερινά τα μάτια τους πάνω του. Έτοιμοι να κριτικάρουν και να γκρινιάξουν. Κι είναι αλήθεια ότι η γκρίνια των κεντροδεξιών δεν αντέχεται!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
