Από τους δεκάδες χιλιάδες πολίτες που προσήλθαν στις κάλπες των εσωκομματικών εκλογών της Νέας Δημοκρατίας το 2016, αρκετοί δεν είχαν οποιαδήποτε εμπλοκή με τα κόμματα ενώ άλλοι ανήκαν στον ευρύτερο κεντρώο χώρο και δεν ήταν, μέχρι εκείνη την ημέρα, ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας.
Όλοι αυτοί που περίμεναν με τις ώρες στις ουρές εκείνην την κρύα ημέρα του Ιανουαρίου, βλέποντας χθες τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μιλάει στη Βουλή για τη Συνταγματική Αναθεώρηση σίγουρα θυμήθηκαν ότι αυτό που τους οδήγησε στην κάλπη δεν ήταν τόσο η επιθυμία να εκλέξουν έναν “αντι Τσίπρα” αλλά τον πρόεδρο ενός κόμματος που μπορούσε να αλλάξει ριζικά την Ελλάδα. Στιβαρός, μετρημένος και πάνω απ'όλα μετριοπαθής ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε για την ανάγκη της χώρας για συναίνεση, για υπέρβαση των διχασμών και της επιδεινούμενης κατάστασης παραλογισμού και υστερίας που ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Πολλές φορές έχουμε υποστηρίξει την άποψη ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να είναι κάποιος ευπρεπής όταν έχει να αντιμετωπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρ'όλα αυτά όμως, απέναντί μας δεν έχουμε μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε ένα σωρό προβλήματα που δεν καταφέραμε να λύσουμε όλα αυτά τα χρόνια, κάποια από τα οποία επιδεινώθηκαν από την καταστροφική διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Για να τα διαχειριστούμε με αξιώσεις δεν αρκούν οι συγκεκριμένες, κοστολογημένες θέσεις αλλά απαιτούνται ευρείες συναινέσεις.
Όταν κάνουμε λόγο για συναίνεση δεν εννοούμε βέβαια την επιδοκιμασία των βουλευτών και των εναπομεινάντων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που είναι δηλωμένος εχθρός κάθε απόπειρας μεταρρύθμισης και η βασική του υπόσχεση στο εκλογικό σώμα είναι η επιστροφή στο παρελθόν. Μιλάμε για ευρείες κοινωνικές συναινέσεις στους μαζικούς χώρους, στην εργασία, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα πανεπιστήμια, οι οποίες για να χτιστούν απαιτείται στιβαρότητα, σοβαρότητα, μετριοπάθεια, δηλαδή όλα αυτά που επέδειξε πάλι χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης και προκαλούν εκνευρισμό στους φανατικούς που εξαντλούν τον πολιτικό τους λόγο στη στείρα αντιπαράθεση προσφέροντας τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες στον ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχεται ακριβώς την επιστροφή στο παρελθόν.
Οι ψήφοι που αυτοί τη στιγμή λείπουν από τη Νέα Δημοκρατία ώστε να καταφέρει μια σαρωτική νίκη, ανήκουν σε αυτούς που κλείνουν την τηλεόραση και το ραδιόφωνο αμέσως μόλις σηκωθούν οι τόνοι, σε αυτούς που πνίγονται από χρέη και δεν τους αφορά ο κομματικός νταλκάς του καθενός. Σε αυτούς που για να εμπιστευθούν κάποιον θέλουν να τον δουν να βγαίνει “από το οχυρό του” για να χτίσει γέφυρες και όχι τείχη. Εν ολίγοις ψάχνουν κάποιον ακριβώς σαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη που ξέρει, θέλει και μπορεί.
Ας αφήσουμε λοιπόν τον άνθρωπο να κάνει αυτό για το οποίο οι πολίτες στάθηκαν με τις ώρες στις ουρές για να του δώσουν την εντολή να το κάνει. Για να παραφράσουμε τη διάσημη φράση από την ποπ κουλτούρα: Let Kyriakos Be Kyriakos.
