Του Στέλιου Ορφανάκη*
Η Ελλάδα το 2016 έγραψε την υψηλότερη επίδοση της από το 2010, όσον αφορά τις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις, που όμως δεν κατάφεραν και πάλι να ξεπεράσουν τα 3 δις ευρώ! Εκείνη τη χρονιά βρεθήκαμε στην 34 θέση σε 44 χώρες! Ενώ είμαστε η πρώτη χώρα που θα έπρεπε να δεχόμαστε επενδύσεις, το πολιτικό μας σύστημα φρόντισε να κρατάει ομπρέλα.
Για να κάνουμε και μία σύγκριση, το ίδιο έτος 2016 σύμφωνα με στοιχεία του οργανισμού European Investment Monitor, οι Άμεσες Ξένες Επενδύσεις στη γειτονική μας Τουρκία, που είναι και εκτός Ε.Ε., έφθασαν τα 138 δις ευρώ, στη Πολωνία τα 256 δις ευρώ, στο Βέλγιο τα 200 δις ευρώ, στην Ιρλανδία τα 127 δις ευρώ, στη Τσεχία τα 110 δις ευρώ, στην Ουγγαρία τα 94 δις ευρώ, στη Σλοβακία τα 54 δις ευρώ, στη Πορτογαλία τα 47 δις ευρώ. Ταυτόχρονα αυτές οι επενδύσεις δημιουργούν θέσεις εργασίας.
Σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση οι Άμεσες Ξένες Επενδύσεις αύξησαν τις θέσεις εργασίας κατά 260.000 το 2016, ενώ από το 2012 έως το 2016 οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν πάνω από 1.000.000! Στην Ελλάδα το ίδιο διάστημα (2010-2016) οι επιλογές του πολιτικού συστήματος οδήγησαν στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και στη μετανάστευση πάνω από 300.000 χιλιάδες νέους. Δείτε τα αποκαλυπτικά στοιχεία στους πίνακες στην ΕΙΚΟΝΑ 1 που ακολουθεί:
Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ότι το πολιτικό σύστημα που κυβέρνησε τη χώρα δεν έκανε τίποτα. Στο ερώτημα: Τί κάνουν σήμερα οι πολιτικοί μας για να ανατρέψουν την κατάσταση; ΤΙΠΟΤΑ, συνεχίζουν να κάνουν αυτό που έκαναν, δηλαδή να μοιράζουν υποσχέσεις και θέσεις εργασίας που ΘΑ δημιουργήσουν. Στο ακόμα πιο κρίσιμο ερώτημα: Μπορεί να αλλάξει η κατάσταση; Μπορεί, αρκεί να κινηθούμε προς την κατεύθυνση αυτή. Πως; Απαντώ αμέσως.
Η πρότασή μου για το πώς θα προσελκύσουμε ένα μεγάλο μέρος των κεφαλαίων που κυκλοφορούν στην Ευρώπη, είναι μόλις αναλάβει τα καθήκοντά του ο νέος Πρωθυπουργός – πιθανότατα ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης - να στείλει επιστολή στους CEO κάθε μίας από τις 500 μεγαλύτερες εταιρίες του πλανήτη, σύμφωνα με τη λίστα Fortune, και να τους ζητά να θέσουν την Ελλάδα στις χώρες που θα μπορούσαν να επενδύσουν, με αντάλλαγμα τη Σύμβαση Προσέλκυσης και Αξιοποίησης Μεγάλων Επενδύσεων (Σ.Π.Α.Μ.Ε), η οποία θα περιορίζει τη γραφειοκρατία, το ασταθές φορολογικό σύστημα, τις χρονοβόρες δικαστικές και άλλες διοικητικές διαδικασίες και κυρίως θα ξεπερνά το σοβαρότερο πρόβλημα που βλέπουν οι επενδυτές σε εμάς, την έλλειψη εμπιστοσύνης. Η Σύμβαση Προσέλκυσης και Αξιοποίησης Μεγάλων Επενδύσεων θα προβλέπει:
I. Οριζόντιο φορολογικό συντελεστή 10% στα καθαρά κέρδη της επένδυσης. Κανένας άλλος φόρος ή χαράτσι ή τέλος νυν ή μελλοντικό δεν θα υποχρεούνται να πληρώσουν τα αντισυμβαλλόμενα με το Ελληνικό Κράτος μέρη.
II. Ρήτρες αποζημίωσης για αλλαγή νομοθεσίας που θα επιβαρύνει την επένδυση,
III. καθώς και ρήτρες αποζημίωσης για καθυστερήσεις που δεν προβλέπονται στο συμφωνηθέν χρονοδιάγραμμα ίσες με το 0.5% του συνολικού ποσού της επένδυσης για κάθε μήνα καθυστέρησης.
IV. Το εργασιακό κόστος να ορίζεται από συμβάσεις εργασίας που θα προκύπτουν από τη διαπραγμάτευση εργαζόμενου και εταιρείας, το δε κράτος δεν θα μπορεί να επέμβει σε αυτή τη σύμβαση. Εδώ να σημειώσω ότι οι Κινέζοι εργαζόμενοι δεν έχασαν από την «εισβολή» του καπιταλισμού μέσω των μεγαλύτερων εταιρειών του πλανήτη που επένδυσαν στην Κίνα. Αντίθετα το μέσο ετήσιο εισόδημα για τον Κινέζο εργαζόμενο από το 2006 έως το 2016 αυξήθηκε κατά 171%, όπως μπορείτε να δείτε στην ΕΙΚΟΝΑ 2 που ακολουθεί:
V. Επικύρωση σε διάστημα 45 ημερών από τη Βουλή των Ελλήνων ώστε να γίνει νόμος του Κράτους.
VI. Αρμόδια Δικαστήρια για οποιαδήποτε διένεξη θα ορίζονται τα Δικαστήρια της χώρας ή των χωρών που θα επιλέξει ο επενδυτής σε συμφωνία
VII. με το Ελληνικό Κράτος.
Η κυβέρνηση που θα εφαρμόσει τη Σύμβαση Προσέλκυσης και Αξιοποίησης Μεγάλων Επενδύσεων (Σ.Π.Α.Μ.Ε) θα δείξει πρώτα από όλα στους επενδυτές ότι στηρίζει τις επενδύσεις, ενώ φέρνοντας έστω και μερικές μεγάλες επενδύσεις από τη λίστα αυτών των 500 εταιρειών, πέραν της αλλαγής του κλίματος στην οικονομία και των προοπτικών, θα κερδίσει χρόνο για να προωθήσει τις κατάλληλες μεταρρυθμίσεις ώστε η χώρα να γίνει ανταγωνιστική και να υποστηρίξει και τους «μικρότερους» επιχειρηματίες που ήδη επιχειρούν στην Ελλάδα ή θα θελήσουν να επιχειρήσουν. Η Σύμβαση Προσέλκυσης και Αξιοποίησης Μεγάλων Επενδύσεων θα δώσει άμεσα στους συγκεκριμένους επενδυτές ό,τι βρίσκουν και απαιτούν από χώρες που είναι πολύ υψηλά στο «Doing Business Report 2018» της έκθεσης της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η επιλογή να περιμένουμε να μεταρρυθμιστούμε και από την 67η θέση στο δείκτη «Ease of doing business ranking» που είμαστε σήμερα σε σύνολο 190 χωρών να φθάσουμε σε τέτοια θέση ώστε οι επενδυτές να έρχονται από μόνοι τους στην Ελλάδα, μάλλον απέχει πάρα πολλά χρόνια μακριά από σήμερα.
Σίγουρα θα ήταν καλύτερο να έχουν οριζόντιο φορολογικό συντελεστή 10% στα καθαρά κέρδη και οι επιχειρηματίες που στήριξαν και στηρίζουν τη χώρα μέχρι σήμερα, όμως μια τέτοια ρύθμιση αυτή τη στιγμή θα είχε μεγάλο δημοσιονομικό κόστος που ούτε η κοινωνία μπορεί να σηκώσει αλλά ούτε οι δανειστές να το χρηματοδοτήσουν χωρίς επιπλέον περικοπές.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τόσα χρόνια που δεν έχει έρθει καμία από αυτές τις 500 εταιρείες στη χώρα μας για να επενδύσει, το κράτος συντηρείται μόνο από τους υπάρχοντες επιχειρηματίες αναγκάζοντας τους να πληρώνουν δυσβάσταχτα ποσά. Όμως εάν έρθουν να επενδύσουν κάποιες από τις 500 μεγαλύτερες εταιρίες του πλανήτη στην Ελλάδα το κράτος θα εισπράττει νέα έσοδα τα οποία, όπως θα περιγράψω στο τελευταίο μέρος της πρότασής μου, θα τα επιστρέφει σε αυτούς που το συντηρούν με τους φόρους τους.
Όσον αφορά τον αθέμιτο ανταγωνισμό που θα μπορούσε να δημιουργήσει η ειδική αυτή μεταχείριση που εισάγει η Σύμβαση Προσέλκυσης και Αξιοποίησης Μεγάλων Επενδύσεων, απαντώ ότι οι μεγάλες αυτές εταιρείες βρίσκονται σε άλλο επίπεδο, είναι διεθνείς, κάνουν παγκόσμιο εμπόριο και σίγουρα ο στόχος τους δε είναι να πάρουν ένα μερίδιο από την ελληνική αγορά εις βάρος των ντόπιων επιχειρήσεων, αφού συνήθως παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες υψηλών προδιαγραφών που ήδη έχουν κατακτήσει όλο τον πλανήτη.
Όπως ανέφερα παραπάνω η πρόταση που καταθέτω δεν αφήνει τους επιχειρηματίες αλλά και όλους τους φορολογούμενους χωρίς άμεσα κέρδη. Για αυτό το σκοπό προτείνω η επόμενη κυβέρνηση, πριν υπογράψει την πρώτη μεγάλη επένδυση στη χώρα με κάποια από τις 500 μεγαλύτερες εταιρίες του πλανήτη, να έχει ψηφίσει με νόμο στη Βουλή των Ελλήνων το εξής: «Για κάθε ευρώ που θα φέρνουν στα Δημόσια ταμεία κάθε χρόνο κάθε μία από τις 500 μεγαλύτερες επιχειρήσεις του πλανήτη το Κράτος δεσμεύεται ότι το 40% θα πηγαίνει για μείωση του φορολογικού κόστους των επιχειρήσεων και το 60% για μείωση των άμεσων φόρων των πολιτών, μέχρις ότου η συνολική άμεση φορολογική επιβάρυνση για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις να φθάσει στο 10% για όλους».
Στην ουσία της πρότασης μου το Ελληνικό Κράτος θα καλέσει τους συγκεκριμένους μεγάλους επενδυτές της λίστας Fortune να επενδύσουν με όρους που θα έβρισκαν σε χώρες που είναι πολύ υψηλά στην προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, χωρίς όμως να επιβαρύνεται ούτε κατά ένα ευρώ ο Προϋπολογισμός της χώρας μας.
Η χρήση της Σύμβασης Προσέλκυσης και Αξιοποίησης Μεγάλων Επενδύσεων μειώνει τα πάσης φύσεως κόστη του επενδυτή, δεν είναι κάτι πολύπλοκο και ταιριάζει με τις δυνατότητες του κράτους μας σήμερα. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουν οι επενδυτές. Ταυτόχρονα το Ελληνικό Κράτος θα έχει καταφέρει σε αυτή τη μάχη με το χρόνο να μην έχει την κοινωνία απέναντι, αλλά να την κάνει σύμμαχο και αποκλειστικό συμμέτοχο στα κέρδη.
* Ο κ. Στέλιος Ορφανάκης είναι Καθηγητής (M.Sc) Φυσικών και Θετικών Επιστημών στη Δημόσια Εκπαίδευση, έχει εξειδικευθεί στην Τραπεζική Διοίκηση και σε Παράγωγα Προϊόντα, έχει εργαστεί και ως Επενδυτικός Σύμβουλος στην Ιδιωτική Τραπεζική (Alpha Private Bank – Όμιλος ALPHA BANK). Συμμετέχει στις επιτροπές: I) Οικονομίας & Ανάπτυξης και II) Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας.
