Του Νίκου Ρίζου
Δεν είναι που αυτή η ταλαίπωρη χώρα υπέστη την ιστορική βάσανο της τετραετούς διακυβέρνησης της από το συνονθύλευμα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Θα υποστεί τώρα και την βάσανο της παντελούς έλλειψης αντιπολιτευτικού λόγου εντός και εκτός Βουλής. Η αντιπολίτευση όπως ασκείται σήμερα από το σαστισμένο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι από ανύπαρκτη έως παιδαριώδης. Και ένας υπεύθυνος πολίτης, σε όποιο κόμμα και αν ανήκει, δεν θα έπρεπε να επιχαίρει για την έλλειψη αυτή. Η αντιπολίτευση και ο λόγος που αυτή εκφέρει αποτελεί στο σύγχρονο κόσμο το αντίβαρο στην κάθε είδους έπαρση που είναι δυνατόν να εμφανίσει η κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση.
Η ΝΔ μπήκε για τα καλά και ασυνήθιστα δυναμικά στο ρόλο μιας κυβέρνησης που αποφάσισε να βάλει τάξη σ΄ αυτή την χώρα. Μπράβο της. Θα διατηρήσει όμως συνολικά την συνέπεια και την ταπεινότητα που μέχρι τώρα επιδεικνύει; Θα το δούμε και θα το χειροκροτήσουμε. Τι θα απογίνει ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του;
Θα διατηρήσει το ύφος του λόγου του; Θα παραμείνει στη αντιπολιτευτική πολιτική του η υποσχεσιολογία, η ανευθυνότητα η προχειρότητα, ο ερασιτεχνισμός; Θα γίνουν μάθημα τα παθήματα αυτού του κόμματος; Θα επιχειρήσει να εντοπίσει (αρχικά) και να διορθώσει αμέσως μετά τα τεράστια πολιτικά λάθη που έκανε τόσο το κόμμα όσο - ιδιαίτερα – ο αρχηγός του; Η θα πάμε πάλι στην εύκολη λύση του όχι σε όλα και στη προχειρότητα της πολιτικής. Θα το δούμε αυτό.
Για την ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να διαχειρισθεί ένα μεγάλο, πρόβλημα, ένα μεγάλο δίλημμα. Και είναι το δεύτερο που του έρχεται κατακούτελα. Με το δημοψήφισμα του 2015 όπου τα έκανε ο Τσίπρας όλα «μούτι» η ιστορία κατέγραψε το πρώτο σοβαρό σάστισμα του κόμματος αυτού. Το δεύτερο σάστισμα ήταν το 31% που ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε στις τελευταίες εκλογές. Ήταν ένα ποσοστό που του ήρθε και αυτό κατακέφαλα. Δεν το περίμενε. Αλλα ποιοι άραγε είναι όλοι αυτοί που προτίμησαν να ψηφίσουν ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι Πασόκοι που δεν αντέχουν την ΝΔ; Μπορεί. Είναι ιδεολόγοι αριστεροί; Όχι βέβαια. Είναι Τσιπρικοί; Πιθανόν. Είναι αντιδεξιοί και αντιμητσοτακικοί; Ακόμα πιο πιθανόν. Θα το μάθουμε ποτέ αυτό η θα παραμείνει ένας πονοκέφαλος στους μελλοντικούς σχεδιασμούς της αντιπολίτευσης.
Από την άλλη όμως μπορεί να μιλάς για μία μαζικοποίηση του κόμματος σου όταν δεν γνωρίζεις από τι ακριβώς αποτελείται αυτό που ήδη έχεις. Και άντε έμαθες κάποτε – που δεν θα το καταφέρεις ποτέ κατά την γνώμη μου.Πως θα ομογενοποιήσεις όμως όλο αυτό το μαζικό πλην όμως ετερόκλητο πλήθος αγαπητέ Αλέξη; Πως θα συνταιριάξεις τους ιδεοληπτικούς που σε διαφεντεύουν με τους αεριτζήδες που σε περιβάλλουν; Πως θα βάλεις στο ίδιο θρανίο τους νέους της παλαιάς νεολαίας σου με τους νέους ψηφοφόρους σου που πιστεύουν σε κάποια ιδανικά;
Πως θα παντρέψεις τον Πασόκο του κάποτε 48% με τον Συριζαίο του 3%; Πως θα πείσεις τον ιδεολόγο αριστερό να καθίσει πλάι πλάι με τον ζαλισμένο σοσιαλδημοκράτη και μανιασμένα εκδιώκοντα μία κάποια εξουσία; Όχι δεν είναι εύκολα όλα αυτά αγαπητέ Αλέξη Τσίπρα. Και εάν θέλεις την γνώμη μου ήταν λάθος σου να πείσεις τους συντρόφους σου η επανεκλογή σου στο κόμμα του 31% να γίνει από τα όργανα και όχι από τον λαό. Ήταν μεγάλο σου λάθος. Γιατί; Θα στο κάνω λιανά.
Είχες αγαπητέ Αλέξη Τσίπρα την ευκαιρία να κάνεις την μεγάλη προσωπική στροφή ώστε να μπορέσεις κάποια στιγμή να εισχωρήσεις στη πλούσια πολιτική ιστορία του τόπου μας ως ένας έστω μικρός ηγετίσκος. Ήταν τότε που οι Ευρωπαίοι φίλοι σου σε καλούσαν να απεκδυθείς των ιδεοληψιών που βασανιστικά σε διακατείχαν και σε διακατέχουν ακόμη και σήμερα.
Δεν κατάφερες να το κάνεις αυτό, πράγμα το όποιο έπαιξε και θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην πολιτική σου μοίρα.
Όταν έλθει η ώρα λοιπόν να σε ψηφίσουν τα όργανα του κόμματος που ενσωματώνουν όχι το 31% αλλά αποτελούνται από αρτηριοσκληρωτικούς του 3% σχεδόν στο σύνολο τους, τότε θα σου φορτώσουν όλη την ευθύνη της διπλής χασούρας των πρόσφατων εκλογών. Σε αντίθεση με την ψυχολογία που υπάρχει στο 31% των ψηφοφόρων σου στους οποίους φαντάζεις ακόμη ως ο ηγέτης που κάποτε θα τους οδηγήσει στην εξουσία.Αυτοί λοιπόν θα ψήφιζαν – όχι τον ΣΥΡΙΖΑ –αλλά τον Τσίπρα.
Ήταν λάθος σου λοιπόν και να εύχεσαι να μην είναι το τελευταίο.Θα τα πούμε στο συνέδριο σας.
