Του Βασίλη Βησσάριου
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει επενδύσει στη σκανδαλολογία, που εκ των πραγμάτων πολώνει το κλίμα, αφού η σπίλωση πολιτικών αντιπάλων προκαλεί, όπως είναι φυσικό, αντιδράσεις ειδικά στην περίπτωση που γίνεται χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο.
Και έχει επενδύσει σε τέτοιο βαθμό, που δείχνει να αποτελεί τη μοναδική του διέξοδο στα αδιέξοδα που ο ίδιος και η πολιτική του έχουν δημιουργηθεί στην κοινωνία, την οικονομία και τα εθνικά θέματα.
Στο σύνολό τους τα αφηγήματα που είχαν δημιουργήσει... καίγονται το ένα μετά το άλλο και η πλειοψηφία των πολιτών γυρίζει την πλάτη, όπως δείχνουν στο σύνολό τους και οι δημοσκοπήσεις. Δεν πείθονται ούτε από τα περί "καθαρής" εξόδου από την κρίση, ούτε από τα περί τέλους των μνημονίων που αναμασούν τα κυβερνητικά στελέχη.
Πολύ δε περισσότερο τη στιγμή κατά την οποία, η όποια βελτίωση, έστω και σε επίπεδο κάποιων δεικτών, δεν διαχέεται στην κοινωνία, παρά μόνο με την μορφή επιδομάτων που είναι εφάπαξ και σίγουρα δεν αποτελούν λύση στο μείζον πρόβλημα της καθημερινότητα.
Ενδεικτικό της ένδειας πολιτικών αφηγημάτων που να αφορούν την κοινωνία είναι και το γεγονός πως ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε ακόμη και από το οικονομικού φόρουμ στους Δελφούς να ασχοληθεί με τη σκανδαλολογία, την ώρα που ζητούσε από τους επενδυτές να εμπιστευτούν την Ελλάδα.
Και δεν σταμάτησε εκεί. Άφησε αιχμές κατά του κεντρικού Τραπεζίτη, Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος εμμένει στην ανάγκη ύπαρξης πιστωληπτικής γραμμής ώστε να αποφευχθούν προβλήματα μετά την ολοκλήρωση του μνημονίου τον Αύγουστο του 2018.
Και συνέχισε και την επομένη με άρθρο του στην εφημερίδα των Συντακτών, με αποκλειστικό θέμα τα υποτιθέμενα σκάνδαλα. Με αναφορές που τα αφήνουν όλα ανοιχτά και με αιχμές προς πολιτικά πρόσωπα δείχνοντας πως δεν προτίθεται να σταματήσει μπροστά σε τίποτα στο δρόμο προς τις εκλογές. Είτε αυτές γίνουν σε 3 είτε σε 6 με 7 είτε σε 17 μήνες, η πόλωση θα είναι στην πρώτη γραμμή.
Και η πόλωση οδηγεί στο διχασμό. Διχασμό που ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα από την αρχή της θητείας τους έχουν επιλέξει χωρίζοντας τους Έλληνες στους δικούς τους και στους άλλους. Όσοι δεν είναι μαζί τους είναι αντίπαλοι. Κάτι που είναι ευδιάκριτο σε όλους τους τομείς σε όλα τα θέματα.
Το ερώτημα είναι ένα. Με όλο αυτό το κλίμα που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός καλλιεργεί, ποιός θα έρθει στην Ελλάδα να επενδύσει; Ποιός επενδυτής θα εμπιστευτεί όχι τη χώρα αλλά την κυβέρνηση, το κράτος δηλαδή όταν βλέπει πολικούς να σύρονται ως κατηγορούμενοι με ανώνυμες καταγγελίες. Όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατηγορεί την αντιπολίτευση και πολιτικά πρόσωπα αναγκάζονται να προσφύγουν στη δικαιοσύνη; Πως θα επενδύσουν όταν βλέπουν ότι το πολιτικό σύστημα, αυτό που οφείλει να εγγυάται τη σταθερότητα και την ασφάλεια, βρίσκεται στα κάγκελα;
