Του Λάρκου Λάρκου
Ο Τ. Έρντογάν παραμένει στο πηδάλιο του τουρκικού κράτους. Έλαβε το 52,6% με 26 εκ. 324,482 ψήφους. Ο Μ. Ιντζιέ 30.6% με 15 εκ. 336,534 ψήφους. Ο Σ. Ντεμίρτας 8.4% με 4 εκ 205, 210 ψήφους. Η Μ. Ακσενέρ 7.3% με 3εκ. 649, 238 ψήφους. Η εξήγηση αυτού του αποτελέσματος χρειάζεται μια προσέγγιση που να βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα. Κρίνω το αποτέλεσμα ως εξής:
1. Η πρόταση που παρουσίασε στο τουρκικό εκλογικό σώμα το Κόμμα Ανάπτυξης και Δικαιοσύνης (ΚΑΔ) παραμένει πολύ ισχυρή. Το ΚΑΔ εκφράζει το κυρίαρχο πολιτικό ρεύμα στη σύγχρονη Τουρκία: το αντικεμαλικό, μετριοπαθές, σουννίτικο ρεύμα. Η κυριαρχία του ΚΑΔ από το 2002 διατηρείται παρά την αποχώρηση στελεχών πρώτης γραμμής όπως ο Γκιουλ, ο Αρίντς και ο Νταβούτογλου.
2. Ο Μουσταφά Κεμάλ πίεσε σε ασφυκτικό βαθμό την ιστορική ταυτότητα των τούρκων. Παρά το γεγονός πως οι μεταρρυθμίσεις του είχαν ως στόχο τον εξευρωπαϊσμό του τούρκων, η επιβολή τους με το μαστίγιο δεν επέφερε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Έτσι με την πρώτη ευκαιρία οι πλειοψηφίες έδειχναν κάτι άλλο, όπως βεβαιώνει το παράδειγμα με τους Α. Μεντερές και Τ. Οζάλ.
3. Το ΚΑΔ έμαθε από τα λάθη του Τ. Οζάλ ή του Ν. Ερμπακάν, απέφυγε αρκετά από αυτά και από θέση ισχύος συγκρούστηκε με αρκετή επιτυχία με το κεμαλικό κατεστημένο-στρατιωτικοί, διπλωμάτες, δικαστικό σώμα, ΡΛΚ. Σε αυτή την επιτυχία έπαιξε καταλυτικό ρόλο η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, καθώς εξελισσόταν στην πιο καλή περίοδο των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας-2004/2009.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη Metarithmisi.gr.
